Ο λαός μας λέει ότι «δεν κάνει λάθος όποιος δε δουλεύει». Η φράση αυτή, όπως και πολλές άλλες, έχουν βγει απ' την πείρα της ζωής, την καθημερινότητα. Είναι φιλοσοφία ζωής και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Βέβαια ο λαός μας μιλάει για το λάθος που γίνεται παρά τη θέλησή μας και δεν ταυτίζεται με το εσκεμμένο, δηλαδή, με τον δόλο.

Σε όλα αυτά όμως οι νόμοι 4174/2013 και ο 4225/2014 βάζουν τέλος. Ο νομοθέτης αποφάσισε: το οποιοδήποτε ανθρώπινο λάθος απ’ τους εργαζομένους των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών λογιστών-φοροτεχνικών να έχει την ίδια βαρύτητα και θα τιμωρείται με τον ίδιο τρόπο όπως το εσκεμμένο λάθος, ο δόλος. Έτσι όταν σε μια επιχείρηση κατά την εκπλήρωση των φορολογικών της υποχρεώσεων, γίνει οποιοδήποτε λάθος ή καθυστέρηση έστω και μιας ημέρας ακόμη (από ασθένεια του αρμόδιου προσωπικού ή ανωτέρα βία), αυτή θα τιμωρείται όπως μία άλλη επιχείρηση που έκανε την ίδια παράβαση από δόλο.

Ο νόμος 4225/2014 προβλέπει ότι εάν, από λάθος χειρισμό του προγράμματος, δε συμπεριληφθούν τα στοιχεία ενός εργαζομένου στην αναλυτική περιοδική δήλωση, άσχετα αν συμπεριλαμβάνονται κανονικά στη μισθοδοσία και έχουν καταβληθεί τα ένσημα, επιβάλλεται πρόστιμο 10.500 ευρώ. Ο δε κατάλογος των προστίμων που προβλέπει ο νόμος 4174/2013 είναι ιδιαίτερα μακρύς. Για παράδειγμα η μη υποβολή εμπρόθεσμα περιοδικής δήλωσης ΦΠΑ αξίας 10 ευρώ οδηγεί σε πρόστιμο 1.000 ευρώ εάν τα βιβλία είναι απλογραφικά και 2.500 ευρώ αν τα βιβλία είναι διπλογραφικά. Η μη εμπρόθεσμη καταβολή οποιουδήποτε φόρου οδηγεί, εκτός απ’ τις νόμιμες προσαυξήσεις, και στην επιβολή προστίμου που κυμαίνεται από 10%-30% επί του φόρου, ανάλογα με το χρόνο καθυστέρησης. Επιπλέον ο νόμος με το άρθρο 60 επιβαρύνει με τα ίδια πρόστιμα κάθε πρόσωπο που ασχολείται με τις φορολογικές υποχρεώσεις της επιχείρησης, θεωρώντας εύκολα ότι παρεμποδίζει τις ενέργειες και την εκτέλεση καθηκόντων της φορολογικής διοίκησης.


Δυο μέτρα και δυο σταθμά...

Το άγχος, η κούραση και η αβεβαιότητα των συναδέλφων λογιστών-φοροτεχνικών ελευθέρων επαγγελματιών αλλά και των απασχολουμένων στα λογιστήρια των επιχειρήσεων είναι στο αποκορύφωμά τους. Επιπλέον ο νόμος ενώ είναι τόσο αυστηρός για τα λάθη και τις παραλείψεις των επιχειρήσεων, αναγνωρίζει στη φορολογική διοίκηση το δικαίωμα της μη απάντησης επί αιτήματος των φορολογουμένων για απαλλαγή από τόκους ή πρόστιμα σε περίπτωση ανωτέρας βίας και αναστολής καταβολής φόρου σε περίπτωση προσφυγής στην υπηρεσία εσωτερικής επανεξέτασης. Μάλιστα η μη λήψη καν απόφασης να θεωρείται ως αρνητική απάντηση.

Εύλογα λοιπόν ο ελληνικός λαός διερωτάται:

• Είναι δυνατόν ο νομοθέτης να αγνοεί τα διδάγματα της ζωής όταν μάλιστα κατά την απονομή της δικαιοσύνης πάντα η ύπαρξη ή μη δόλου είναι ο κυρίως παράγοντας για την επιβολή της αυστηρότερης ή της επιεικέστερης των ποινών.

• Τέτοια μέτρα είναι δυνατόν να εμπεδώσουν αίσθημα δικαίου, εμπιστοσύνη του φορολογουμένου στη δημόσια διοίκηση και να ενισχύσουν την υγιή επιχειρηματικότητα; Στοιχεία που αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για της διατήρηση των υπαρχουσών επιχειρήσεων και την οικονομική ανάπτυξη.

• Σ’ αυτούς που συνέταξαν και ψήφισαν τους ως άνω νόμους η ζωή δε δίδαξε το αυτονόητο: ότι όποιος δουλεύει θα κάνει και λάθος;


ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ ΛΟΓΙΣΤΩΝ ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ