Οσο μεγαλώνουν οι διαχειριστικές τρύπες των οργανισμών ασφάλισης τόσο χειροτερεύουν οι συνθήκες για τους ασφαλισμένους
|
Σε αυτόν, έστω και με καθυστέρηση, βλέπουμε ότι τα Ταμεία που περνούν στο «κόκκινο» πολλαπλασιάζονται, οι ασφαλισμένοι που πληρώνουν εισφορές για τις συντάξεις της προηγούμενης γενιάς (εργαζομένων) συνεχώς μειώνονται, η «μαύρη»-ανασφάλιστη εργασία κυριαρχεί, ενώ οι δαπάνες για φάρμακα και διαγνωστικές εξετάσεις έχουν ξεφύγει κάθε ορίου.
Με γεωμετρική πρόοδο
Οπου τα Ταμεία συνεργάζονται με ιδιώτες οι δαπάνες πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο, αφού κανείς έλεγχος δεν ασκείται προκειμένου να ελεγχθούν οι πληρωμές και να διασφαλιστεί ένα αποδεκτό επίπεδο υγειονομικής φροντίδας.
Φέτος το έλλειμμα του κλάδου υγείας του ΙΚΑ προϋπολογίζεται σε 925 εκατ. ευρώ, αλλά θα φτάσει τελικά το 1,5 δισ., αφού πέρυσι (2006) υπολογιζόταν στα 650 εκατ. και έκλεισε στο 1,2 δισ. ευρώ.
Στον ΟΓΑ, το δεύτερο μεγαλύτερο Ταμείο με σχεδόν 1,6 εκατ. ασφαλισμένους και το οποίο χρηματοδοτείται αδρά από τους φορολογουμένους, ο κλάδος σύνταξης ήταν ελλειμματικός κατά 43 εκατ. ευρώ πέρυσι, ενώ φέτος το «άνοιγμα» θα φτάσει στα 93 εκατ.
Επίσης ο κλάδος υγείας μπαίνει μέσα 200 εκατ. ευρώ. Δηλαδή μεταξύ των ελλειμματικών Ταμείων βρίσκονται και τα 3 μεγαλύτερα Ταμεία όπου ακουμπούν ασφαλιστικά οι 8 στους 10 πολίτες (άνω των 6 εκατ. εργαζομένων και συνταξιούχων): το ΙΚΑ που έχει δυσεπίλυτο πρόβλημα με τις φαρμακευτικές δαπάνες, ο ΟΓΑ και το Ταμείο των ελευθέρων επαγγελματιών - ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ κ.ά.).
Δεν επιστρέφουν το 4% οι φαρμακευτικές
Με βάση τα στοιχεία του προϋπολογισμού που κατέθεσε χθες στη Βουλή ο υπουργός Απασχόλησης Β. Μαγγίνας, όλα τα μεγέθη επιδεινώνονται με πρωταγωνιστές τους κλάδους υγείας. Πόσω μάλλον όταν η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει υπάρχουσα νομοθετική πρόβλεψη για επιστροφή, σαν αντιστάθμισμα στα Ταμεία, του 4% της φαρμακευτικής δαπάνης τους. Ποσό που εκμεταλλεύονται οι φαρμακευτικές εταιρείες, μαζί με τις γενναίες αυξήσεις στα σκευάσματα που αποσπούν σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Ο μύθος της απασχόλησης
Ενας άλλος μύθος που καταρρίπεται είναι η αύξηση της απασχόλησης.
Κατά το 2006 (εν σχέσει με τον προηγούμενο χρόνο) δημιουργήθηκαν μόλις 5.500 νέες θέσεις εργασίας. Ή τουλάχιστον αυτές υπήχθησαν στη νόμιμη εργασία, με την καταβολή των σχετικών ασφαλιστικών εισφορών, ενώ η Στατιστική Υπηρεσία κάνει λόγο για καθαρές εισροές (νέες θέσεις εργασίας μείον τις συνταξιοδοτήσεις και τις απολύσεις) της τάξης των 40.000 ατόμων.
Αρα, είτε δεν μειώνεται η ανεργία είτε έχουμε «μαύρη» απασχόληση. Εκτός και αν το υπουργείο Απασχόλησης (στοιχεία για τους ασφαλισμένους) διαψεύδει το υπουργείο Οικονομίας (Στατιστική Υπηρεσία).
Προς επίρρωσιν των ανωτέρω ο κοινωνικός προϋπολογισμός για φέτος, εν σχέσει με το 2006, προβλέπει ότι οι εργαζόμενοι θα αυξηθούν κατά 17.000 άτομα, αλλά οι συνταξιούχοι κατά 47.000.
Είναι προφανές ότι γινόμαστε χώρα συνταξιούχων. Και η σχέση εργαζομένων προς συνταξιούχο, στα Ταμεία κύριας σύνταξης, έπεσε στο 1,72:1, από 2,36:1 πριν από 15 έτη. Ειδικά στα επικουρικά Ταμεία οι ασφαλισμένοι μειώνονται και αυτό, πέραν της πιθανής αύξησης των αυτοαπασχολουμένων, εξηγείται από την αύξηση της νόμιμης ανασφάλιστης εργασίας.
Δηλαδή τα προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας (Stage) όπου προβλέπεται μόνο ασφάλιση υγείας.
47,4 δισ. ή 22,6% του ΑΕΠ
Οι συνολικές κοινωνικές δαπάνες ανέρχονται στο ποσό των 47,397 δισ. ευρώ, δηλαδή φτάνει στο 88,82% του κρατικού προϋπολογισμού (53,360 δισ. ευρώ) ή το 22,64% του ΑΕΠ. Αν και ορισμένα μεγέθη επαναλαμβάνονται, όπως οι επιχορηγήσεις από το κράτος προς τα Ταμεία, ενώ άλλες δεν αφορούν κοινωνικές δαπάνες, όπως οι αποζημιώσεις των αγροτών μέσω του ΕΛΓΑ, σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ποσά τα οποία διαχειρίζονται σχεδόν εν λευκώ «μάνατζερ» χωρίς γνώσεις και ευαισθησίες, ενώ και η δημόσια συζήτηση επ' αυτών των στοιχείων υστερεί.
Υστερούμε έναντι της Ευρώπης
Κατά συνέπεια ερμηνεύεται και η κυβερνητική τακτική για την γνωστοποίηση αυτών των στοιχειών εν μέσω του θέρους και με θερμοκρασίες Σαχάρας (θερμοκρασίες τις οποίες έπρεπε να «χτυπήσει» το πολιτικό θερμόμετρο ακριβώς λόγω του περιεχομένου του κοινωνικού προϋπολογισμού).
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κοινωνικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, ακόμη και με τις δαπάνες του... ΕΛΓΑ, περιορίζονται μόλις στο 22,64% του εγχώριου εισοδήματος, όταν ο μέσος κοινοτικός όρος (15 κράτη-μέλη) ανέρχεται στο 28%.
Με την αναθεώρηση δε του ΑΕΠ κατά 25,6% που έχει προτείνει η κυβέρνηση στη Eurostat, το ποσοστό των κοινωνικών δαπανών θα πέσει στο 18% του ΑΕΠ, ποσοστό που είναι από τα μικρότερα της... Βαλκανικής.
Σχολιάστε εδώ
για να σχολιάσετε το παραπάνω θέμα πρέπει να εισέλθετε