Εάν περιμένει η Ελλάδα τη βοήθεια της καγκελαρίου, αποδεχόμενη την παράλογη πολιτική που της επιβάλλεται δικτατορικά, κάνει μεγάλο λάθος – το μόνο που θα μπορούσε να πετύχει, θα ήταν να παραμείνει στο διηνεκές η δαμόκλειος σπάθη επάνω της 

.

«Θεωρούμε ως ένα διαρκές, διαχρονικό και αποτρόπαιο έγκλημα την οικονομική πολιτική, η οποία επιβλήθηκε «τιμωρητικά» στην πατρίδα μας, από την ευρωπαϊκή παραλλαγή του ΔΝΤ: από την Τρόικα, στην οποία η πρωσική Γερμανία δίνει ουσιαστικά την κατεύθυνση».

 .

Άρθρο

Οι Γερμανοί είναι ένας λαός συμπαθής ως επί το πλείστον, αλλά έντονα διαφοροποιημένος, παράξενος και παράδοξος μαζί – αφού διακρίνεται από μία μικρή, «διεστραμμένη», κακεντρεχή, ζηλόφθονη, «προτεσταντική» και εξαιρετικά αιμοβόρα μειοψηφία, η οποία όμως υπερισχύει απόλυτα μίας, έντονα επιρρεπούς στον σκόπιμο εκφοβισμό και πολύ εύκολης στη χειραγώγηση, συντριπτικής πλειοψηφίας.

Η μικρή αυτή μειοψηφία, με έντονα ναζιστικά κατάλοιπα βαθιά μέσα στο γενετικό της κώδικα, είναι ικανή να βασανίζει, με μία απίστευτη εξωτερική ευγένεια, ακόμη και τους δικούς της Πολίτες, όταν την ίδια στιγμή ακούει κλασσική μουσική - γεγονός που παρατηρήθηκε πολύ συχνά, πριν και κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, με οδυνηρά θύματα κυρίως τους Εβραίους.

Όσον αφορά τη ψυχολογία του συγκεκριμένου λαού, παραθέτουμε την άποψη του Keynes, ο οποίος προσπάθησε να βοηθήσει τη χώρα μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, προτείνοντας τον περιορισμό των χρεών της – λέγοντας πολύ σωστά ότι, οι συμμαχικές δυνάμεις δεν θα έπρεπε να επιβάλλουν μόνο τις πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά και να μεριμνήσουν έτσι ώστε, να μπορούν οι Γερμανοί να τις εξοφλούν (κάτι που ισχύει σήμερα και για την Ελλάδα, όσον αφορά τη βιωσιμότητα, καθώς επίσης την ομαλή εξυπηρέτηση του υπέρογκου δημοσίου χρέους της). Σύμφωνα με τον Keynes, στο βιβλίο του «Οι οικονομικές συνέπειες της ειρήνης», τα εξής:

«Ο Γερμανός δεν καταλαβαίνει και δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα, παρά μόνο τον εκφοβισμό – δεν δείχνει καμία απολύτως γενναιοδωρία ή ενδοιασμό στις διαπραγματεύσεις, δεν υπάρχει πλεονέκτημα που δεν θα προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί, κανένα σημείο στο οποίο δεν θα ξέπεφτε χάριν του κέρδους, ενώ είναι άνευ τιμής, υπερηφάνειας ή οίκτου.

Ως εκ τούτου, δεν πρέπει ποτέ να διαπραγματεύεσαι με έναν Γερμανό ή να συμφιλιώνεσαι μαζί του – πρέπει να του υπαγορεύεις αυτά που θέλεις. Υπό οποιουσδήποτε άλλους όρους, δεν θα σε σέβεται ή δεν θα τον εμποδίσεις από το να σε εξαπατήσει«.

Με κριτήριο την παραπάνω περιγραφή του γερμανικού χαρακτήρα από έναν εμπνευσμένο οικονομολόγο, η σημερινή αντιμετώπιση της Γερμανίας από την ελληνική κυβέρνηση, είναι εντελώς λανθασμένη – ενώ, εάν δεν αλλάξει άμεσα, θα οδηγήσει την πατρίδα μας, η οποία είναι σαφώς υπό κατοχή, στην απόλυτη καταστροφή. Για να υπαγορεύσει δε αυτά που θέλει ή για να εκφοβίσει κανείς τους Γερμανούς, κάτω από την αδύναμη θέση που ευρίσκεται η Ελλάδα, θα πρέπει να αναλάβει συνειδητά το ρίσκο της χρεοκοπίας – χωρίς φυσικά να χρησιμοποιήσει «άδεια φυσίγγια».

Με απλά λόγια, η Ελλάδα δεν οφείλει μόνο να απειλήσει την εχθρικά διακείμενη απέναντι της πρωσική κυβέρνηση της Γερμανίας, με τη χρεοκοπία της – αφού δεν πρέπει ποτέ κανείς να απειλεί, εάν δεν έχει την πρόθεση να κάνει ακριβώς αυτό που λέει. Είναι άλλωστε σαν να σηκώνει το πιστόλι του εναντίον ενός βαριά οπλισμένου κακοποιού, χωρίς να μπορεί ή μη έχοντας την πρόθεση να πυροβολήσει – με αποτέλεσμα να προσελκύσει μαζικά τα δολοφονικά πυρά του «αντιπάλου» του.

Η Ελλάδα πρέπει λοιπόν να αντικρίσει κατάματα και με θάρρος το εξαιρετικά οδυνηρό σενάριο της χρεοκοπίας, χωρίς να διστάσει να το αντιμετωπίσει – αφού η εναλλακτική επιλογή της, ο αργός, βασανιστικός θάνατος, με την ίδια επώδυνη κατάληξη, θα της κοστίσει κατά πολύ περισσότερο. Μόνο τότε υπάρχει κάποια πιθανότητα επιτυχίας – ενώ είναι η μοναδική ίσως χώρα σήμερα που έχει το ηθικό έρεισμα να αθετήσει τις πληρωμές της, καταστρέφοντας εκείνο το σύστημα που θέλει να την καταστρέψει.

Όπως έχει λοιπόν αναφερθεί ήδη (άρθρο) «οι Έλληνες, αφού υπέφεραν τα πάνδεινα, έχοντας ακολουθήσει πιστά το πρόγραμμα που τους επέβαλλε η Τρόικα, η οποία παραδέχθηκε επανειλημμένα πως ήταν λανθασμένο, έχουν κάθε δικαίωμα, εάν όχι υποχρέωση εκ του συντάγματος τους, να χρεοκοπήσουν – να αθετήσουν λοιπόν την εξόφληση του υπέρογκου χρέους, το οποίο δημιούργησε η ίδια η Τρόικα, με τις πολιτικές της.

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, εάν αποκτήσουν δηλαδή οι Έλληνες το θάρρος που απαιτεί μία τέτοια απόφαση, το σύστημα της δημιουργίας σκλάβων μέσω του χρέους, πιθανότατα θα καταρρεύσει – με αποτέλεσμα να απελευθερωθεί ολόκληρος ο πλανήτης από το ζυγό της ελίτ. Άλλωστε, έχουν κάθε δικαίωμα να καταστρέψουν ένα σύστημα που προσπαθεί να τους καταστρέψει – όπως πολύ σωστά διακηρύσσουν οι Αμερικανοί Πολίτες σήμερα.

Δεν είναι δε σε καμία περίπτωση υποχρεωμένοι να ανέχονται τη «γερμανική μπότα», ούτε τον υπουργό οικονομικών της χώρας, ο οποίος απαιτεί με θράσος τη συνέχιση των μέτρων εξαθλίωσης, για να συνεχίσει τις θηριώδεις «ελεημοσύνες» του – αντί να τιμήσει τις οφειλές του απέναντι σε ένα Έθνος που κατέστρεψαν οι ναζί πρόγονοί του«.

.

Η ιστορική αναδρομή

Για να τεκμηριώσουμε τις τεράστιες ευθύνες της γερμανικής κυβέρνησης, όσον αφορά γενικότερα την κρίση χρέους της Ευρωζώνης, τους κινδύνους διάλυσης της, καθώς επίσης την καταστροφή που προκάλεσε στην Ελλάδα, οφείλουμε να κάνουμε μία μικρή ιστορική αναδρομή.

Ειδικότερα, πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο «πραξικόπημα δημοσίων σχέσεων» όλων των εποχών το γεγονός ότι οι τράπεζες, οι οποίες προκάλεσαν τη χρηματοπιστωτική κρίση, δεν βρίσκονται πλέον στο στόχαστρο – στο οποίο τοποθετήθηκε έντεχνα η Ελλάδα, με αποτέλεσμα να συρθεί κυριολεκτικά σε μία παγίδα, στην οποία βυθίζεται καθημερινά όλο και περισσότερο (πηγή).

http://www.analyst.gr