Στην πυρά της νεοελληνικής τραγωδίας

 Εθνική τραγωδία. Συμφορά. Όλεθρος. Πένθος. Οι λέξεις στερεύουν και χάνουν το νόημά τους. Από ευλογημένος τόπος, η μισή Ελλάδα μετατράπηκε σε κρανίου τόπο. Η μακάβρια λίστα ανήκουστα μακρά. Δεκάδες χωριά, ακόμη και κωμοπόλεις σβήστηκαν κυριολεκτικά από τον χάρτη. Εκατομμύρια στρέμματα δασικού πλούτου απανθρακώθηκαν. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας και ειδικά ο αγροτικός, διαρρήχθηκε ανεπανόρθωτα.

Μαύρισε ο χάρτης, μαύρισαν και οι ψυχές όλων. Όλων όσοι ήταν εκεί - κάτοικοι, εθελοντές, ηρωικοί πυροσβέστες, αστυνομικοί- εγκλωβισμένοι, μέσα στα δεκάδες πύρινα μέτωπα. Όλων όσοι έχασαν ανθρώπους δικούς τους. Όσοι είδαν τις περιουσίες τους να χάνονται. Όσοι παρακολουθούσαν καθηλωμένοι στις οθόνες τους την Ελλάδα να "σβήνει" στις φλόγες και τα ΜΜΕ να διατελούν υπηρεσίες συντονισμού μίας αόρατης μηχανής διαχείρισης κρίσεων. Αποσβολωμένη κι αυτή. Κι απούσα. Περιμένοντας να πέσει ο αέρας. Να έρθει η διεθνής βοήθεια. ..."Ο Θεός να βάλει το χέρι του".

Το αρχικό σοκ μετατράπηκε σε απόγνωση κι αυτή σε οργή. Φρίκη δίχως τέλος. Νέα μέτωπα. Νέα θύματα. Ούτε η Ιστορία δεν ξέφυγε από τη συμφορά, με την Αρχαία Ολυμπία να γίνεται θέατρο της Τραγωδίας, την ώρα που υπονομεύονταν το μέλλον της χώρας, εν μέσω της πιο "σταχτιάς" προεκλογικής περιόδου στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Οι εικόνες των προηγούμενων ημερών είναι τραγικές. Οι συνέπειες της τραγωδίας, δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί. Θα είναι μακροχρόνιες. Οι πληγές θα είναι βαθιές. Πολλές δεν θα κλείσουν ποτέ.

Φύση, πολιτισμός και οικονομία στις στάχτες. Δάση, ελαιώνες, αμπέλια, δενδρώνες, εκατομμύρια στρέμματα αγροτικών εκτάσεων, δεκάδες ζώα εξαερώθηκαν. Μία γενιά νεόφτωχων στα σπάργανα. Αιτία εσωτερικής μετανάστευσης.

Χωρίς τον πρωτογενή τομέα δεν υπάρχει οικονομία στους περισσότερους από τους Νομούς που επλήγησαν από τις φωτιές. Δεν υπάρχει και μεταποίηση. Δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας. Χωρίς τα δάση, δεν υπάρχει τουρισμός. Ατελείωτη η αλυσίδα του θρήνου.

Οι άνθρωποι δεν αναγεννώνται από τις στάχτες τους. Δάση 2.500 ετών δεν ξαναπρασινίζουν από την μία στιγμή στην άλλη. Η αντικατάσταση των παγίων κεφαλαίων και των υποδομών είναι αναγκαιότητα. Δεν υπάρχει χώρος για διορθωτικές παρεμβάσεις. Γιατί ακριβώς δεν έμεινε τίποτα. Πρέπει να ξαναχτιστούν όλα από την αρχή. Με ...Οργανωμένο Σχέδιο, προοπτική και ρεαλισμό. Δεν είναι ευχή, είναι Εθνική Απαίτηση. Μίας Ελλάδας θυμωμένης...

Του Νίκου Αρχοντή,