Είμαστε άξιοι της μοίρας μας , της κακομοιριάς μας και της ασχετοσύνης μας.

Ποτέ μου δεν μάσησα τα λόγια μου , και πάντα σκέπτομαι φωναχτά .

Στη διαδήλωση για το ασφαλιστικό ελάχιστοι συνάδελφοι κατέβηκαν στην πορεία και από αυτούς που κατέβηκαν δεν ήταν όλοι με το μπλοκ του Ο.Ε.Ε αλλά ορισμένοι προτίμησαν να έχουν ‘’αυτόνομη ‘’ παρουσία , αυτό τους μάρανε.

Οι δικηγόροι , οι μηχανικοί είχαν μαζική παρουσία, παρόντες με σημαντική παρουσία ήταν και οι ιατροί . Εμείς και ελάχιστοι ήμασταν και χωρισμένοι σε τρείς ομάδες ήμασταν.

Προτίμησαν οι συνάδελφοι να μείνουν στα γραφεία τους και στην εργασία τους. Όμως, συνάδελφοι, με την ψήφιση του ασφαλιστικού και τα γραφεία θα κλείσουν και δουλειά αλλού θα ψάχνουμε, και τότε θα είναι αργά για αγώνες και για κλάματα.

Η σημερινή μας στάση ανοχής είναι η συνενοχή στο έγκλημα που διαπράττεται σε όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες. Οι δήθεν δανειστές και η Γερμανία ιδιαίτερα που ξανάλθε στην χώρα μας αυτή την φορά ως προστάτης της χρηστής διαχείρισης έχουν την επιθυμία να μείνουν στην χώρα μας 250.000 – 300.000 επιχειρηματικά ΑΦΜ, να κλείσουν όλες οι μικρές επιχειρήσεις και να σταματήσουν να δρουν οι αυτοαπασχολούμενοι.

Θα επιβιώσουν οι μεγάλες επιχειρήσεις σε όλους τους χώρους τους επαγγελματικούς και οι εταιρείες των δήθεν δανειστών που ήδη έχουν αναπτυχθεί και αναπτύσσονται στην χώρα μας.

Τώρα παίζεται η τελευταία πράξη του Ελληνικού δράματος , της διάλυσης του παραγωγικού ιστού της χώρας και εμείς μένουμε απαθείς . Τα έθνη καταρρέουν και διαλύονται όταν δεν έχουν εθνική συνείδηση και δεν έχουν παραγωγική μηχανή.

Για την εθνική συνείδηση δεν βλέπουμε κάτι που να μας δημιουργεί ελπίδα , βλέπουμε πολίτες έτοιμους για τους μέγιστους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις προκειμένου να διατηρήσουν τάχα την βόλεψη τους.

Για την διάλυση του παραγωγικού ιστού μεθοδεύεται από την ένταξη της χώρας στις μνημονικές πολιτικές. Ξεπουλήθηκαν και ξεπουλούν ότι άξιζε και μπορούσε να έχει οικονομικό ενδιαφέρον , στραγγαλίζεται η μικρή επιχείρηση και ο αυτοαπασχολούμενος και κλείνει.

Χωρίς παραγωγικό ιστό και εθνική συνείδηση παραδίνεται αμαχητί η χώρα στους επίδοξους τώρα διαχειριστές (;) και εμείς μένουμε απαθείς.

Από εμάς όμως ακόμα εξαρτάται να διαλέξουμε τη θέση που αξίζουμε, ή τον ρόλο που σχεδιάζουν και επιθυμούν για εμάς, αυτόν του υποτελή ραγιά και του ηλιθίου.

Ενεργοποιηθείτε

Αλεβιζάκης Παναγιώτης

Εκπρόσωπος

Της

Ανεξάρτητης Κίνησης Οικονομολόγων Ελλάδας