Κωστας  Βεργοπουλος

ΤΟ  ΜΕΓΑΛΟ  ΠΟΥΘΕΝΑ

Με προσφατη συνεντευξη του στην Καθημερινη της 31^ης Ιανουαριου, ο προεδρος της Βουλης των Ελληνων παραδεχθηκε με ειλικρινεια που τον τιμα μια πραγματικοτητα, που ομως αφ’ενος πληγωνει οσους ενδιαφερονται πραγματικα για την αλλαγη και επιβιωση της ελληνικης κοινωνιας μεσα στο ασφυκτικο πλαισιο της τρεχουσας καταρρευσης της, και αφ’ετερου τους εμβαλλει σε ακομη περισσοτερη ανησυχια για τις αμεσες προοπτικες της χωρας και του λαου της. Οπωσδηποτε καθε νεα κυβερνηση δικαιουται να διατηρει στη αρχη της θητειας της «αυταπατες» και στη συνεχεια, διαπιστωνοντας με οψιμο ρεαλισμο τις δυνατοτητες της, να προσγειωνεται στην πραγματικοτητα. Αυτο το δικαιωμα δεν μπορει να αμφισβητηθει ουτε απο την σημερινη κυβερνηση. Ο πρωην Υπουργος Εσωτερικων  ομολογει οτι η κυβερνηση διατηρουσε «αυταπατες» που κατερρευσαν οσον αφορα την επιλυση του ελληνικου προβληματος με βαση την ενδεχομενη στηριξη απο την Κινα, την Ρωσια, τον Ντραγκι και το μετωπο των χωρων του Ευρωπαικου Νοτου. Ωστοσο, ο τροπος με τον οποιο ο ιδιος αναφερεται σε αυτες αφινει να διαφανει και καποιο κρισιμο κυβερνητικο ελλειμμα διαπραγματευτικης ικανοτητος. Χωρις την καταλληλη κυβερνητικη διαχειριση, τοτε ολες ανεξαιρετως οι εναλλακτικες λυσεις μπορουν να καιγονται η μια μετα την αλλη και να χαρακτηριζονται τελικα «αυταπατες».

Ακομη και οι καλυτερες ιδεες και με τις καλυτερες των προθεσεων μπορουν να καταληγουν «αυταπατες», οταν δεν υπαρχει συγκεκριμενο προγραμμα εφαρμογης τους. Υπαρχουν «αυταπατες» που με προσφορη διαχειριση μπορουν να αποδεικνυονται εφικτες και αντιστροφα εφικτες εξ αρχης επιλογες που ομως στη συνεχεια να μοιαζουν με αυταπατες λογω απροσφορης διαχειρισης.

Μεχρι στιγμης, ουδεποτε εγινε γνωστο καποιο συγκεκριμενο κυβερνητικο προγραμμα εφαρμογης βασει του οποιου οι αναφερομενες απο τον προεδρο περιπτωσεις αποδειχθηκαν «αυταπατες». Ως γνωστον, ενα πραγμα η εμπνευση και οι ιδεες, αλλο η εφαρμογη τους.

Επειτα, στις δηλωσεις του προεδρου ουδεμια διακριση γινεται αναμεσα στις εντος και στις εκτος Ευρωζωνης λυσεις, σαν να προκειται για ισοδυναμες. Ομως, καθε μια απο αυτες ειναι διαφορετικη και θα απαιτουσε την ιδιαιτερη κατανοηση της με την καταθεση εξειδικευμενων καθε φορα προτασεων, πραγμα που επισης ουδεποτε συνεβη. Οσον αφορα στην Ρωσια και στην Κινα, εαν η κυβερνηση διακινουσε σοβαρα παρομοια προοπτικη, θα οφειλε να εχει καταθεσει προγραμμα συνεργασιας με αυτες τις χωρες και οχι να βασιζεται σε αβασανιστες, συναισθηματικες εκρηξεις εμπνευομενες ειτε απο την ιστορια ειτε απο την γεωπολιτικη. Οσο το προγραμμα αυτο δεν παρουσιαζεται, τοσο οι εναλλακτικες λυσεις θα βγαινουν «αυταπατες». Απο την αλλη πλευρα, ο προεδρος αναφερθηκε στις «αυταπατες» σχετικα με τον Ντραγκι και το μετωπο του Νοτου. Ωστοσο, παρα την εκτιμηση του, τοσο ο ενας οσο και το αλλο δεν εχουν ξεφουσκωσει, δεν μοιαζουν για «αυταπατες», αλλα αντιθετα συνεχιζουν την πορεια τους. Με την αισθητη διαφορα για την χωρα μας οτι αυτη παραμενει απεξω και χωρις κανενα ειδικο βαρος απο καθε σχεδιασμο ειτε της ΕΚΤ ειτε των χωρων του Νοτου. Ο μεν Ιταλος προεδρος της ΕΚΤ συνεχιζει την επιθετικη νομισματικη πολιτικη του των χαμηλων και αρνητικων επιτοκιων, παρα τις πιεσεις των Γερμανων πολιτικων, επεκτεινει την προσφορα φθηνου χρηματος σε ολοκληρη την Ευρωζωνη, εκτος βεβαια της Ελλαδος και παραλληλα η ΕΚΤ συνεχιζει να αγοραζει δημοσια χρεη των χωρων μελων στο κοινο νομισμα, ενω η χωρα μας αγνοειται και δεν λαμβανεται υποψη σε κανενα απο τα προγραμματα της. Τουναντιον μαλιστα, ενω σε ολοκληρη την Ευρωζωνη η ρευστοτητα αυξανεται και με μηδενικο κοστος, στη χωρα μας μειωνεται και με κοστος χρηματος αισθητα ανωτερο απο ο,τι στην υπολοιπη νομισματικη περιοχη. Γιατι η χωρα μας δεν συμμετεχει στην «ποσοτικη χαλαρωση» ουτε στις αγορες απο την ΕΚΤ τιτλων δημοσιου χρεους των χωρων μελων στο ευρω; Επειδη αραγε τα προγραμματα αυτα ειναι «αυταπατες» ή μηπως επειδη ουδεποτε διαπραγματευθηκε με προσφορο τροπο την ενταξη της σε αυτα; Ακομη και την επισημανση του ΔΝΤ σχετικα με την λανθασμενη εκτιμηση των πολλαπλασιαστων απο τις δραστικες περικοπες δαπανων και εισοδηματων στη χωρα μας, δεν μπορεσε να αξιοποιησει καμια ελληνικη κυβερνηση και οχι μονον οι προηγουμενες, αλλα και ακομη λιγωτερο η σημερινη.   

Τελος, οσον αφορα στο μετωπο των χωρων του Νοτου, φαινεται οτι ο ιδιος ο Ντραγκι, που δεν το εχει τοσο αναγκη, πονταρει με ρεαλισμο σε αυτο πολυ περισσοτερο απο ο,τι η χωρα μας, για την οποια εν τουτοις αυτο αποτελει ζητημα ζωης και θανατου. Το μετωπο δεν παυει οργανωνεται εκ των πραγματων και μεχρι στιγμης περιλαμβανει τις Γαλλια και Ιταλια, με πιθανη επεκταση προς την Ισπανια, ενω η χωρα μας αγνοειται, παραμενοντας στην υποδειγματικη τηρηση του προγραμματος απο το οποιο οι αλλες χωρες του Νοτου σταδιακα αποστασιοποιουνται. Ενοσω δεν υπαρχει σοβαρη και τεκμηριωμενη επεξεργασια με συγκεκριμενες προτασεις, καθε εναλλακτικη λυση θα καταληγει μοιραια να μοιαζει με «αυταπατη» και η ευθυνη για αυτο θα επιρριπτεται συνεχως στους αλλους που δεν θα εχουν σταθει στο υψος των δικων μας προσδοκιων και αναγκων.

Με την ιδια ευκαιρια, ο προεδρος της Βουλης, παντα με αξιοθαυμαστη ειλικρινεια, ομολογει οτι «δεν δημοσιοποιησαμε πολλα πραγματα για να μην φτυνει ο κοσμος την Αριστερα». Σεβομαι τον αγωνιστη Νικο Βουτση, ομως αυτη η εκμυστηρευση θα μπορουσε να ειναι η χαριστικη βολη, αυτη που αποτελειωνει τον θανασιμα πληγωμενο. Δεν κοινολογουμε τις θλιβερες αδυναμιες μας για να μην μας παρει ο κοσμος με τις πετρες. Ομως, οταν παραδεχομαστε οτι αυτες ειναι υπαρκτες και οχι απλη συκοφαντια των αντιπαλων, τοτε καταληγουμε στο αυτο αποτελεσμα και τα εφιαλτικα σεναρια δικαιουνται να αγριευουν στις προσδοκιες της κοινωνιας απο την κυβερνηση. Ενοσω ο προεδρος της Βουλης επιβεβαιωνει το προβλημα, χωρις να προσδιοριζει την εκταση του,  δικαιουται ακομη και ο καλοπιστος πολιτης να φοβαται οτι οι διαστασεις του δεν περιοριζονται σε μερικα κυβερνητικα κλιμακια, αλλα αφορουν στο συνολο.  

Ο προεδρος κλεινει τις διαπιστωσεις του με την διαβεβαιωση οτι η κυβερνηση δεν κινδυνευει απο την λαικη αποδοκιμασια, αφου μεχρι σημερα σε ολες τις προσφατες αναμετρησεις βγαινει κερδισμενη. «Τριβουμε τα χερια μας εμεις». Ομως, το ζητημα δεν ειναι το τι συνεβη στις παρελθουσες αναμετρησεις, αλλα το τι εγγυμονειται να συμβει στις επομενες. Οχι το ποιος τριβει τα χερια μεχρι σημερα, αλλα το ποιος τα τριβει τελευταιος. Και ο,τι βρισκεται σε λαθος δρομο ουδεις λογος υπαρχει για να προεξοφλειται οτι θα συνεχιζει απερισπαστο την λανθασμενη πορεια του και με την συγκαταθεση παντα των θυματων του.

Παρ’ολο που η χωρα μας χρησιμοποιειται ως «πειραματοζωο», φαινεται οτι απο την θλιβερη εμπειρια ολες οι αλλες, πλην Ελλαδος, χωρες αντλουν καποια διδαγματα. Η σημερινη κυβερνηση παραμενει στην πλανη οτι εφαρμοζοντας υποδειγματικα το προγραμμα που η ιδια εχει αλλοτε καταγγειλλει ως «ανεφαρμοστο», οι δανειστες θα την διευκολυνουν στην αποπληρωμη του χρεους της. Ομως, εαν το ανεφαρμοστο αποδειχθει εφαρμοσιμο, τοτε θα εχει δοθει η αποδειξη οτι δεν χρειαζεται καμια απολυτως διευκολυνση. Αραγε δεν θα επρεπε και η χωρα μας να αντλει τα δικα της διδαγματα απο την οδυνηρη εμπειρια, αντι να περιοριζεται στην χωρις αντισταθμισμα προθυμη, αγονη και υποδειγματικη τηρηση των μνημονιακων δεσμευσεων της, που δεν οδηγουν παρα στο μεγαλο πουθενα;

kvergo@gmail.com