Καταδίκη του Α. Γεωργίου με διετή κάθειρξη από το Εφετείο, του Λεωνίδα Βατικιώτη.

Νέα ωμή παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σηματοδότησε η απόφαση του τρίτου Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών την 1^η Αυγούστου, που δίκαζε τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, για παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση.

Η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ένδειξη εντονότατης δυσφορίας για την απόφαση του Εφετείου) που συνεχίζει να αντιμετωπίσει την Ελλάδα σαν κατεχόμενη χώρα χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα, έγινε δια στόματος της εκπροσώπου της Κομισιόν Άννικα Μπράιτχαρντ που επικαλέστηκε την ανεξαρτησία των στατιστικών υπηρεσιών. Στην πράξη, το φερέφωνο  των Βρυξελλών αν κάτι ζήτησε ήταν την ασυδοσία των εκλεκτών της Γιούροστατ ώστε να δρουν ανεξέλεγκτα ακόμη και σε βάρος της χώρας τους, όπως κατ’ επανάληψη έπραξε ο Α. Γεωργίου. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της περίφημης «ανεξαρτησίας». Η εκπρόσωπος του επιτρόπου Πιέρ Μοσκοβισί, αδυνατώντας να κρύψει την δυσφορία της που το θέμα Γεωργίου συνεχίζει να είναι ανοιχτό και μάλιστα με νέα καταδικαστική απόφαση!) δήλωσε για την ακρίβεια τα εξής:

«Η ανεξαρτησία των στατιστικών υπηρεσιών στα κράτη -μέλη μας αποτελεί βασικό πυλώνα της εύρυθμης λειτουργίας της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προστατεύεται από το δίκαιο της ΕΕ. Λαμβάνουμε υπόψη τη σημερινή ειδική απόφαση, η οποία παρατηρούμε ότι δεν είναι σύμφωνη με την απόφαση σε προηγούμενη διαδικασία. Κατανοούμε ότι η σημερινή απόφαση είναι ανοικτή για προσφυγή για νομικούς λόγους ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ελλάδος. Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία και την ακρίβεια των στοιχείων της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας κατά την περίοδο 2010-2015 και μετά».

Περιττό να ειπωθεί ότι η αργυρώνητη και αργόσχολη γραφειοκρατία των Βρυξελλών ποτέ δεν θα έφθανε στο σημείο να δείχνει τα δόντια της παρεμβαίνοντας με τέτοια συχνότητα αν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ δεν τους είχαν δώσει αυτό το δικαίωμα. Φθάνοντας στο σημείο να αποδεχθούν στα προαπαιτούμενα της δόσης την αθώωση του Γεωργίου (καθαρή παραδοχή της αδυναμίας αθώωσής του δια της νόμιμης οδού) και την καταβολή των δικαστικών του εξόδων (μόνο και μόνο για τη ταπείνωσή της) το μήνυμα που εξέπεμψε η κυβέρνηση είναι πώς και το κράτος δικαίου θα έχει την τύχη του κράτους πρόνοιας: θυσία στο βωμό των Μνημονίων!

Η απόφαση του Εφετείου μπορεί να εξόργισε για μια ακόμη φορά τα παράσιτα των Βρυξελλών ωστόσο απείχε από την πρόταση του εισαγγελέα Λάμπρου Πατσαβέλλα ο οποίος στην αγόρευσή του ζήτησε ο υπόδικος Γεωργίου να καταδικαστεί και για τα τρία αδικήματα που κατηγορούταν και τα οποία δεν αφορούσαν την παραποίηση των στοιχείων, που θα κριθεί στο κακουργοδικείο. (Εδώ περισσότερα για το φούσκωμα του ελλείμματος και «γιατί δε θέλουν να λογοδοτήσει ο Γεωργίου»).

Συγκεκριμένα ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Α. Γεωργίου κατηγορούταν για τα εξής: Πρώτο, επειδή ήταν διπλοθεσίτης – αθωώθηκε. Δεύτερο, επειδή δε συγκαλούσε συνεδριάσεις του ΔΣ – αθωώθηκε. Και, τρίτο, επειδή διαβίβασε τα στοιχεία για το έλλειμμα του 2009 χωρίς να τεθούν υπ’ όψη της ΕΛΣΤΑΤ – γι’ αυτό καταδικάστηκε. Η αντίφαση, όταν αθωώνεται επειδή δε συγκαλούσε ΔΣ και καταδικάζεται επειδή έστελνε μόνος του τα στοιχεία στη Γιούροστατ δηλαδή επειδή δε συγκαλούσε ΔΣ να τα εγκρίνει, είναι κραυγαλέα!

Ας δούμε ωστόσο μία προς μία τις παραπάνω κατηγορίες.

Υπηρέτης δύο αφεντάδων ο Γεωργίου!

Η θέση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ είναι θέση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης (όπως προβλέπεται στο άρθρο 15, παρ. 1, εδ. β’ του ν. 3832/2010). Ωστόσο ο Ανδρέας Γεωργίου όταν στις 29 Ιουνίου 2010 πέρασε από έγκριση της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής απέκρυψε ότι δεν είχε παραιτηθεί από το ΔΝΤ αλλά είχε πάρει άδεια άνευ αποδοχών. Η σχέση άμεσης εξάρτησής του από το ΔΝΤ φάνηκε από τη βοήθεια που ζητούσε από τον Πολ Τόμσεν μέσω e-mail που έστειλε ο κατηγορούμενος στον εκπρόσωπο του ΔΝΤ πιέζοντάς τον φορτικά να παρέμβει μέσω των Βρυξελλών στην κυβέρνηση για να αλλάξει ο νόμος για τη στατιστική υπηρεσία.

Ο Γεωργίου απέκρυψε την επαγγελματική του σχέση με το ΔΝΤ γιατί αν την έκανε γνωστή δεν θα μπορούσε να ήταν ούτε μέλος του ΔΣ, καθώς η μόνη παράλληλη θέση που επιτρέπεται είναι αυτή του μέλους ΔΕΠ σε πανεπιστήμιο. Ο Γεωργίου ωστόσο δεν είναι καθηγητής! Δεν είναι ούτε καν στατιστικός επιστήμονας, καθώς δεν έχει σχετικές σπουδές. Στο ΔΝΤ δεν εργαζόταν ως στατιστικολόγος αλλά ως απλός οικονομολόγος.

Φαίνεται εδώ ότι και στην περίπτωση των στατιστικολόγων συνεχίζεται η παράδοση που πρώτος είχε επισημάνει ο αμερικάνος οικονομολόγος νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς: Το ΔΝΤ να προσλαμβάνει δεύτερης και τρίτης κατηγορίας επιστήμονες για να βγάλουν την βρόμικη δουλειά του. (Στον αντίποδα της κραυγαλέας επιστημονικής ανεπάρκειας του Γεωργίου βρίσκονται τα αξιοθαύμαστα και υποδειγματικά βιογραφικά των επιστημόνων που σήκωσαν το γάντι αποκαλύπτοντας και καταγγέλλοντας τα αίσχη στην ΕΛΣΤΑΤ που οδήγησαν στο φούσκωμα του ελλείμματος…)

Ο δόλος του Γεωργίου φάνηκε κι όταν ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου παρουσίαζε τη διοίκηση στο προσωπικό της υπηρεσίας και ο υπουργός δήλωνε ενώπιον του ότι έχει παραιτηθεί από το ΔΝΤ χωρίς ο Γεωργίου να τον διαψεύσει, αποκαθιστώντας την αλήθεια. Η ομιλία του Παπακωνσταντίνου εξακολουθεί να είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα του υπουργείου.

Ο Γεωργίου απέκρυπτε την αλήθεια ότι είναι «υπηρέτης δύο αφεντάδων» για παραπάνω από έναν ολόκληρο χρόνο (από Ιούλιο 2010 ως Σεπτέμβριο 2011). Διατηρούσε έτσι ταυτόχρονα με τη θέση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ και τη θέση του αναπληρωτή προϊσταμένου τμήματος στη Στατιστική Υπηρεσία του ΔΝΤ, απ’ όπου ναι μεν παραιτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2010 προσδίνοντας ωστόσο ισχύ στην παραίτησή του μόλις στις 10 Νοεμβρίου 2010. Η απάτη αποκαλύφθηκε από βουλευτές και δημοσιογράφους, οπότε και ο Γεωργίου αναγκαστικά το παραδέχτηκε. Ακόμη και τότε όμως παρίστανε τον αφελή δηλώνοντας ότι το έκανε για να εξασφαλίσει την σύνταξή του. Γιατί τότε δεν περίμενε να συμπληρώσει τα συντάξιμα χρόνια στο ΔΝΤ, με την ολοκλήρωση του 50^ου έτους, στις 10 Νοεμβρίου 2011, και μετά να μετακομίσει στην Ελλάδα; Προφανώς, η ιδιαίτερα προσοδοφόρα σχέση εξάρτησής του από το ΔΝΤ εξυπηρετούσε και το μισητό οργανισμό που ήθελε να έχει τους δικούς του ανθρώπους στην Ελλάδα, σε θέσεις – κλειδιά…

Τι κι αν υπήρχε καταφανή σύγκρουση συμφέροντος μεταξύ δανειστή και δανειζόμενου; Μια αντίφαση που την περιέγραψε και ο ίδιος εισαγγελέας ο οποίος στο τέλος καταχειροκροτήθηκε από δεκάδες απλούς ανθρώπους που είχαν κατακλύσει το Εφετείο για να παρακολουθήσουν τη δίκη…

Αυτό ακριβώς τον κόσμο η Μιράντα Ξαφά (διευθύντρια του οικονομικού γραφείου του Μητσοτάκη την περίοδο 1991-1993 και στέλεχος του ΔΝΤ στη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του ’80, περισσότερα εδώ) χαρακτήρισε «όχλο» με ανάρτησή της στο twitter! https://twitter.com/MXafa/status/892304080747597827

Έδειξε έτσι για πολλοστή φορά το μίσος του νεοφιλελευθερισμού απέναντι στο δικαίωμα ενημέρωσης και συμμετοχής της κοινωνίας στα κοινά… Για τους νεοφιλελεύθερους όλα πρέπει να συμφωνούνται εν κρυπτώ, πίσω από τις κουίντες. Δημόσιοι μόνο οι φόροι και η φτώχεια…

Για το αδίκημα της διπλοθεσίας το Εφετείο αποφάσισε ότι ο Γεωργίου είναι αθώος.

Ενός ανδρός αρχή η ΕΛΣΤΑΤ

Ο Γεωργίου από το Νοέμβριο του 2010 ως το Σεπτέμβριο του 2011 αρνήθηκε να συγκαλέσει σε συνεδρίαση τα υπόλοιπα 6 μέλη της ΕΛΣΤΑΤ (Ν. Λογοθέτη, Ζ. Γεωργαντά, Α. Φιλίππου, Γ. Συμιγιάννη, Στ. Μπαλφούσια και Κ. Σκορδά) με τους οποίους συναποτελούσε το τότε επταμελές συλλογικό όργανο της ανεξάρτητης Αρχής.

Για να μη μείνει καμιά εντύπωση σε σχέση με τα κίνητρα των μελών του ΔΣ να αναφερθεί ότι  (σύμφωνα με το άρθρο 12 του νόμου 3832/9.3.2010) τα επτά μέλη του ορίζονται ως εξής: Τέσσερα μέλη (από τα οποία 1 ορίζεται πρόεδρος και 1 αντιπρόεδρος)  επιλέγονται από τη διάσκεψη των προέδρων της Βουλής, με εισήγηση του υπουργού Οικονομικών, ύστερα από δημόσια προκήρυξη με πλειοψηφία 4/5 των μελών της. Ένα μέλος υποδεικνύεται από το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, ένα μέλος ορίζεται από τον υπουργό Οικονομικών και ένα μέλος ορίζεται από το Σύλλογο Εργαζομένων. Κατά συνέπεια, δεν ήταν αντιπρόσωποι της πάνω και κάτω πλατείας του Συντάγματος, ούτε αιρετοί και ανακλητοί αντιπρόσωποι των πρωτοβάθμιων σωματείων… Επομένως, ο Γεωργίου τους παρέκαμπτε γιατί ήταν τόσο κραυγαλέες οι παρανομίες του που δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές από υπαλλήλους οι οποίοι δεν είχαν τη ψυχολογία του γκαουλάιτερ ή του ανθρώπου σε ειδική αποστολή που ξέρει ότι όσα όργια και να κάνει οι εντολείς του θα τον καλύψουν…

Η απόφαση του αυτή παραβίαζε κατάφωρα το καταστατικό της ΕΛΣΤΑΤ το οποίο αναφέρει κατά λέξη ότι ο πρόεδρος της «συγκαλεί και διευθύνει τις συνεδριάσεις της ΕΛΣΤΑΤ ως συλλογικού οργάνου, καταρτίζει την ημερήσια διάταξη και είναι αρμόδιος για την εισήγηση επί όλων των θεμάτων». Ενώ λοιπόν ο Γεωργίου έπρεπε να συγκαλεί το ΔΣ κάθε μήνα το έπραξε μόνο τέσσερις φορές κατά το πρώτο δίμηνο της θητείας του (3/8/2010, 3/9/2010, 20/9/2010 και 3/10/2010). Για να καλυφθεί η παρατυπία του Γεωργίου στις 3.10.2011 δημοσιεύεται ο νόμος 4021/2011 όπου σε συγκεκριμένο άρθρο (υπ. αρ. 51) θεωρείται λήξασα η θητεία των μελών της ΕΛΣΤΑΤ πλην της δικής του και του Κ. Σκορδά, ενώ ορίζεται ότι μέχρι την αντικατάσταση των απομακρυθέντων μελών οι αρμοδιότητες του συλλογικού οργάνου θα ασκούνται από τον διπλοθεσίτη Γεωργίου που αίφνης μετατράπηκε και σε τσάρο!

Το επιχείρημα που ακούστηκε εντός της δικαστικής αιθούσης ότι είχε εκλείψει η εμπιστοσύνη, και γι’ αυτό ο υπόδικος Γεωργίου τα έκανε όλα μόνος του,  ανασκευάστηκε από τον εισαγγελέα ο οποίος αντέτεινε ότι αν ο Γεωργίου δεν τους εμπιστευόταν θα μπορούσε να αναθέσει στον αντιπρόεδρο τη σύγκλιση του ΔΣ. Γιατί δεν το ζήταγε από τον Ν. Λογοθέτη;

Ο Γεωργίου (που δεν έχανε ευκαιρία να μιλάει απαξιωτικά για την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας συνεχώς τον όρο “the Greek way”  όταν ήθελε να δείξει πως κάτι γίνεται πρόχειρα) για να ισχυροποιήσει περαιτέρω τη θέση του εξέδιδε δελτία Τύπου  στα ελληνικά και αγγλικά. Σε αυτά τα δελτία Τύπου χαρακτήριζε τα μέλη του ΔΣ ως πολιτικά κινούμενους, με συμπεριφορά συνδικαλιστή και «ανώμαλα – irregular» φερόμενους!

Για το αδίκημα της μη σύγκλισης του ΔΣ το Εφετείο αποφάσισε ότι ο Γεωργίου είναι αθώος.

Ένοχος για το έλλειμμα του 2009

Ξεχωριστής σημασίας όμως είναι η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων να καταδικάσει τον Γεωργίου σε δύο χρόνια φυλακή, με τριετή όμως αναστολή, για την αντικανονική διαβίβαση των στοιχείων του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009. Συγκεκριμένα, επειδή δεν τέθηκαν υπ’ όψη της ΕΛΣΤΑΤ, ως συλλογικού οργάνου και χωρίς η τελευταία να συναινέσει στη διαβίβασή τους, κατά παράβαση του άρθρου 10, παρ. 2 στ. α’ του ν.3832.2010 που ίσχυε τότε. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι «η ΕΛΣΤΑΤ ιδίως: α. Καταρτίζει και εκτελεί το ετήσιο στατιστικό πρόγραμμα και παράγει και δημοσιεύει με την ιδιότητα της “εθνικής στατιστικής υπηρεσίας” όπως ορίζεται στην παρ. 1 του άρθρου 5 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 223/2009 τις επίσημες, εθνικές και ευρωπαϊκές στατιστικές της χώρας».

Ο Γεωργίου ωστόσο επέλεξε να διαβιβάσει μόνος του τα στοιχεία για το έλλειμμα του 2009. Έτσι, χωρίς κανέναν έλεγχο προέβλεψε το έλλειμμα του 2009 στο 13,6% του ΑΕΠ κι αργότερα το διόγκωσε ακόμη περισσότερο στέλνοντάς το στο 15,4% και λίγο αργότερα ακόμη πιο ψηλά: στο 15,8%!

Ο Γεωργίου, που κρίθηκε ένοχος γι’ αυτό το αδίκημα χωρίς μάλιστα να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό και με την ανώτατη ποινή, παραβίασε τις αρχές που ακολουθούνται απαρέγκλιτα σε όλες τις στατιστικές υπηρεσίες της Ευρώπης.

Οι μάρτυρες υπεράσπισης του Γεωργίου, και οι τρεις από το εξωτερικό στελέχη της βαθιά διεφθαρμένης υπηρεσίας Γιουροστάτ, σε αυτό το θέμα ψεύδονταν κατ’ επανάληψη, προσπαθώντας να καλύψουν τον Γεωργίου, όπως συστηματικά έπρατταν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Εις μάλιστα εξ αυτών ο ισλανδός Σνόρασον αν και στατιστικός κατά δήλωσή του (παρότι τα πανάκριβα σεμινάρια που διοργανώθηκαν για να διδάξει ο ίδιος απευθύνονταν σε μαθητές δημοτικού κι όχι στο προσωπικό της ΕΛΣΤΑΤ) συνέβαλε τα μέγιστα για την τροποποίηση του νόμου ώστε να αυξηθούν οι αρμοδιότητες του Γεωργίου σε βάρος του ΔΣ. Πολυπράγμων ο Ισλανδός…

Η απόφαση του δικαστηρίου να καταδικάσει τον Γεωργίου για την αυθαίρετη διαβίβαση των στοιχείων του ελλείμματος του 2009 ανοίγει το δρόμο για την αποκάλυψη και την αμφισβήτηση του παιχνιδιού που στήθηκε για να ενταχθεί η Ελλάδα στα Μνημόνια με ευθύνη ΕΕ – ΔΝΤ και φυσικά της εγχώριας οικονομικής ελίτ . Αν ρωτούνταν οι πιστωτές για ποια από τις τρεις κατηγορίες δε θα ήθελαν να καταδικαστεί ο υπάλληλος του ΔΝΤ αυτήν ακριβώς θα επέλεγαν καθώς η απόρριψη του τρόπου με τον οποίο διαβιβάστηκε το έλλειμμα του 2009 (όσο κι αν αντιφάσκει με την αθώωση του Γεωργίου για τη μη σύγκλιση του ΔΣ) ανοίγει το δρόμο στις δίκες που εκκρεμούν για την αμφισβήτηση και του ίδιου του ελλείμματος του 2009!

Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια απόφαση που όσο κι αν δεν είναι η καλύτερη δυνατή, διευκολύνει να αποδειχθεί ότι και το ίδιο το έλλειμμα σχηματίστηκε κατά παραγγελία των πιστωτών ώστε να δικαιολογηθεί η φιλολογία του δημοσιονομικού εκτροχιασμού.

Παραπέρα, τη δική της σημασία έχει η απόφαση της Ζωής Γεωργαντά και του Νίκου Λογοθέτη να προχωρήσουν σε άσκηση αναίρεσης από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για τα δύο αθωωτικά σκέλη της απόφασης του τριμελούς εφετείου. Οι αποκαλύψεις επομένως θα συνεχιστούν όσο κι αν δεν το θέλουν πιστωτές και κυβέρνηση…