Η απιστία ...από το δημόσιο συμφέρον.

Ως τώρα και ανέκαθεν κανόνας ήταν η δίωξη για απιστία και άλλα εγκλήματα του οικονομικού δικαίου να γίνεται αυτεπάγγελτα, και αφού υπάρχει συμφέρον δημόσιο (από την εποχή της Αρχαίας Ελλάδας)  να τιμωρούνται τα εγκλήματα. Εξαίρεση, σε περιπτώσεις ελαφρών ή στενά προσωπικών ως προς τη σχέση δράστη – θύματος εγκλημάτων.

Τώρα ξαφνικά εξαίρεση ξεπηδά με την πρόσφατη τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα επί υπουργίας Καλογήρου αλλά με την εκ νέου επιχειρούμενη τροποποίηση από την νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ακόμη και στην περίπτωση σοβαρών οικονομικών εγκλημάτων (κακουργημάτων), τα οποία μπορεί να πλήττουν όχι μόνο ιδιώτες , αλλά και οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα και Τράπεζες που με τη λειτουργία τους επηρεάζουν τους πάντες. Για να τιμωρηθεί ο δράστης θα πρέπει μέσα στη στενή προθεσμία το διοικητικό συμβούλιο να θελήσει  αν θελήσει να υποβάλλει έγκληση. Ενώ σε πλείστες περιπτώσεις, διορισμένο από μια κυβέρνηση ή με τη στήριξή της, θα έχει κάθε συμφέρον να συγκαλύψει σκάνδαλα και διαφθορά «ημετέρων» και να εκθέσει προηγούμενους.

Ο πρόσφατα ψηφισμένος Κώδικας προβλέπει ότι, προκειμένου να κινηθεί ή να συνεχιστεί μια ποινική διαδικασία, απαιτείται το θύμα (π.χ. ένα ίδρυμα, ένας φορέας εποπτευόμενος από το Δημόσιο, ένας οργανισμός κ.λπ.) να υποβάλει έγκληση για κάθε πλημμέλημα που έχει διαπραχθεί σε βάρος του. Εξαίρεση αποτελούσαν τα κακουργήματα, τα οποία εξακολουθούν να διώκονται αυτεπάγγελτα.

Είναι άξιο ιδιαίτερης προσοχής που τώρα η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος, ενόψει των επιχειρούμενων αλλαγών εκ νέου στον ΠΚ και την έκθεσή τους στην δημόσια διαβούλευση, εξέδωσε σφοδρότατη ανακοίνωση, η οποία αναφέρει: «Από τον συνδυασμό των άρθρων [...] προκύπτει ότι η αξιόποινη πράξη της κακουργηματικής απιστίας διώκεται πλέον κατ’ έγκληση και όχι αυτεπαγγέλτως.

Η ΕΕΕ επισημαίνει τον κίνδυνο ατιμωρησίας, αλλά και διεθνούς έκθεσης της χώρας, καθώς δεκάδες υποθέσεις που βρίσκονται στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης, της ανάκρισης, αλλά και στην ακροαματική διαδικασία, κινδυνεύουν να ριφθούν στον κάλαθο των αχρήστων ως ποινικά μη αξιόλογες και η χώρα να εκτεθεί διεθνώς ως αναποτελεσματική στη δίωξη σοβαρότατων εγκλημάτων και ιδίως της διαφθοράς και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος».

Με τις αλλαγές που αναρτήθηκαν στη δημόσια διαβούλευση, είτε πρόκειται για κακούργημα είτε για πλημμέλημα, χρειάζεται έγκληση του κάθε θύματος -εξαιρείται αποκλειστικά ο στενός δημόσιος τομέας.

Η πλήρης κατάργηση της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, με ευθεία παρέμβαση του νομοθέτη, στερεί πλέον από τον εισαγγελικό λειτουργό τη δυνατότητα να κρίνει αν πρέπει ή όχι να ασκηθεί μία δίωξη. Επιπλέον, όλα τα νεοδιορισμένα από την κυβέρνηση Δ.Σ. όλων των φορέων μπορούν τώρα να σταματήσουν ποινικές υποθέσεις με αδικήματα, όπως π.χ. απιστία κατ’ επάγγελμα, μια και παύει το αυτεπάγγελτο και η συνέχεια μιας ποινικής δίωξης.

Εκτός μένει για άλλη μια φορά στην Ελλάδα (σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες), η καθ’ όλα επιτυχής τροποποίηση της δυνατότητάς έκτισης ποινής με προσφορά κοινωφελούς εργασίας.

Πολύ απλά, όποιος έχει χρήματα εξαγοράζει την ποινή του και όποιος δεν έχει, παραμένει στη φυλακή.

*Χρίστος Κουτσουνάσιος , μέλος ΠΓ ΠΡΑΤΤΩ