Ρίξτε στην οικονομία το πακέτο των 37 δις και αφήστε -  στην άκρη  το σχέδιο Ηρακλής - για τις τράπεζες και τα κόκκινα δάνεια .

Του Αλεβιζάκη Παναγιώτη Οικονομολόγου

Μέλους της ΚΔ του Οικονομικού Επιμελητήριου Ελλάδος

Με το Ν. 4649/16/12/2019 Πρόγραμμα παροχής εγγύησης σε ταυτοποιήσεις ιδρυμάτων, επιδιώκεται από την κυβέρνηση (άρθρο 2)  η χορήγηση εγγύησης από το Ελληνικό Δημόσιο ύψους 12.000.000.000 δις ευρώ ή και όσο απαιτηθεί μετά την σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Οικονομικών και της σχετικής απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής !!!!

Αυτά λέει ο παραπάνω νομός και είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης να δώσει 12.000.000.000 δις ευρώ ή και όσο απαιτηθεί με την πώληση 40 δις κόκκινων δανείων των τραπεζών σε εταιρείες διαχείρισης γνωστές και ως fan ή εισπρακτικές εταιρείες.

Ενώ  οι επιχειρήσεις καταρρέουν, οι εργαζόμενοι χάνουν την εργασία τους, το σύστημα υγείας – ευτυχώς που έχουμε και αυτό – στενάζει από την παρατεταμένη λιτότητα που το έχουν καθηλώσει οι μέχρι σήμερα πολιτικές, η κυβέρνηση δια νόμου ετοιμάζει να χρησιμοποιήσει το υπόλοιπο του πακέτου του 4^ου μνημονίου, το περιβόητο “μαξιλάρι” της οικονομίας.

Την  ίδια στιγμή η  κυβέρνηση παίρνει μέτρα και βαφτίζει την μετάθεση του χρόνου πληρωμής σε ελάφρυνση.

Ελάφρυνση είναι η μείωση των φορολογικών συντελεστών, η διαγραφή απαιτήσεων, η παροχή χρηματοδότησαν χωρίς επιστροφή – επιδότηση λειτουργείας, η μείωση των ασφαλιστικών υποχρεώσεων;  Η μετάθεση του χρόνου πληρωμής δεν αποτελεί ελάφρυνση είναι μια προσωρινή διευκόλυνση και καλώς γίνεται, όμως δεν πρέπει να βαφτίζεται ως ελάφρυνση, γιατί απλά δεν λέμε την αλήθεια.

Η κρίση που περνά η χώρα και ο κόσμος γενικότερα λόγω του ιού αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε μεγάλη ύφεση και το ζητούμενο είναι η κυβέρνηση και οι κυβερνήσεις ανά το κόσμο, να πάρουν μέτρα ώστε να μην μετατραπεί αυτή η μεγάλη ύφεση σε βαθιά ύφεση όπου θα έχουμε πληθώρα πτωχεύσεων όπως επισήμανε πρόσφατα ο κ. Μάριο Ντράγκι.

Δεν αρκεί λοιπόν να παίρνουμε μέτρα που μεταθέτουν την πληρωμή των υποχρεώσεων. Οφείλει η κυβέρνηση να πάρει μέτρα που θα επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό και θα δημιουργήσουν ελλείμματα. Δεν θα εισπράξει το κράτος ασφαλιστικές εισφορές και φόρους ή θα τα εισπράξει κατά πολύ μειωμένα προκειμένου να κρατηθούν ζωντανές οι επιχειρήσεις. Δεν μπορεί να ζητάς από  ένα άνθρωπο η μια επιχείρηση να πληρώσει από την στιγμή που όχι μόνο δεν εισπράττει αλλά τον καλούμε να δαπανά προκειμένου να μην δημιουργήσουμε ανεργία. Είμαστε σε συνθήκες πολέμου και πρέπει να προστατεύσουμε τις επιχειρήσεις ώστε να συνεχίσουν να είναι ζωντανές να παράγουν , να πληρώνουν μισθούς οι μισθοί να γίνονται κατανάλωση και να συνεχίσει όσο γίνετε απρόσκοπτα η λειτουργία της οικονομίας.

Οφείλει η κυβέρνηση αντί για μετάθεση του χρόνου πληρωμής των επιχειρήσεων να στηρίξει τον επιχειρηματικό κόσμο κάνοντας χρήση των χρημάτων από το “μαξιλάρι” ασφαλείας των 37 δις  με χρηματοδοτήσεις μηδενικής απόδοσης προκειμένου να συνεχίσουν να λειτουργούν οι επιχειρήσεις και να μην χαθούν θέσεις εργασίας. Να αναστείλει την είσπραξη φόρων και ασφαλιστικών εισφορών και να κάνει ότι είναι αναγκαίο να μείνουν ζωντανές οι επιχειρήσεις.

Το Ελληνικό Κράτος πρέπει να δημιουργεί ελλείμματα και κατ’ επέκταση όλες οι χώρε της ΕΕ.

Τα ελλείμματα τα δημιουργούνται για να κρατηθούν οι επιχειρήσεις και οι άνθρωποι ενεργοί και ζωντανοί. Τώρα προέχουν οι άνθρωποι και να έχουμε ζωντανό τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας. Έπεται το συμμάζεμα των ελλειμμάτων και η δημιουργία πλεονασμάτων.

Τα ελλείμματα και τα πλεονάσματα τα δημιουργούν οι αποφάσεις των κυβερνήσεων οι άνθρωποι και οι επιχειρήσεις. Για να μπορούμε να μιλάμε και στο μέλλον για την οικονομία είναι αναγκαίο η κυβέρνηση να σταματήσει το σχέδιο Ηρακλής -  με  την παροχή εγγυήσεων των 12.000.000.000 δις ευρώ ή όσο απαιτηθεί -  και το σύνολο του πόσου από το “μαξιλάρι” της οικονομίας να ριχτεί ώστε να προστατευτούν οι άνθρωποι και οι επιχειρήσεις που δίνουν εργασία.

Θα έλθει και η εποχή όπου θα σχεδιάσουμε όλοι μαζί να καλυφτούν τα ελλείμματα και να συγκεντρώσουμε ξανά το “μαξιλάρι” της οικονομίας. Τώρα επιβάλλεται να εργαστούμε για τους πολλούς και είναι απαράδεκτο να σκεπτόμαστε να καλύψουμε τους λίγους, τις τράπεζες και τις εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων, δηλαδή τις εισπρακτικές εταιρίες.