Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Σ. ΡΟΜΠΟΛΗΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΑΥΞΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Ανακαλέστε τις φοροεπιβαρύνσεις μισθωτών και συνταξιούχων
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΟΥΜΠΑΝΗ
Την ανάγκη αναπροσανατολισμού της οικονομικής πολιτικής στη σημερινή διεθνή κρίση, προκειμένου να αποτραπούν περιπέτειες οι οποίες θα έχουν βαρύ κόστος στην κοινωνία, επισημαίνει ο Σάββας Ρομπόλης.
|
Η «επόμενη μέρα» μετά την κρίση θα είναι με διεθνή έλεγχο, εποπτεία και συντονισμό, λέει ο καθηγητής στο Πάντειο και επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ
|
Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και επιστημονικός διευθυντής στο Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, είναι ένας από τους επιστήμονες που έχουν προβάλει τις άλλες λύσεις, συγκροτημένες και θεμελιωμένες, στις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές, είτε της πλήρους απαξίωσης του ασφαλιστικού συστήματος είτε στην προστασία της απασχόλησης σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της παραγωγικότητας και την εξυγίανση του δημόσιου τομέα.
Στη σημερινή συνέντευξή του στην «Ε» κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και προτείνει την απόσυρση, από τον προϋπολογισμό του 2009, των μέτρων φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και των συνταξιούχων, και ταυτοχρόνως την αύξηση των δημόσιων και κοινωνικών δαπανών, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Εάν, όπως λέει, δεν σημειωθούν οι αναγκαίες αλλαγές προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, της στήριξης της παραγωγικής βάσης, της ενίσχυσης της συνολικής ζήτησης και της αναδιανομής του εισοδήματος, τότε η ελληνική οικονομία θα οδηγηθεί σε κατάσταση ύφεσης με συνέπειες στην απασχόληση, την ανεργία, τα εισοδήματα και το δημόσιο χρέος. Το «μαξιλαράκι» της παραοικονομίας δεν θα μπορεί να είναι σωτήριο, αν λειτουργήσει «η παγίδα της ρευστότητας». Επίσης, πιστεύει στην αξία των κρατικών παρεμβάσεων υπέρ των κοινωνιών και κάνει λόγο για διαδικασίες διαμόρφωσης ενός διεθνούς ελέγχου εποπτείας και συντονισμού, στη θέση της ασυδοσίας της αγοράς.
Πέρα από τον κρατισμό και τον κομματισμό
Στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων κρατικών οργανισμών και υπηρεσιών, η οποία στις σημερινές συνθήκες μπορεί να έχει ακόμη πιο σκληρές συνέπειες για την κοινωνία, αντιπαραβάλλει το μοντέλο «οργανισμών του δημόσιου συμφέροντος». Είναι ένα μοντέλο που στέκεται απέναντι στον κρατισμό, ο οποίος στο παρελθόν εκφυλίστηκε σε πλήρη κομματισμό και χαρακτηρίζεται «από τον αναπτυξιακό και κοινωνικό του στόχο με ευαίσθητη τιμολογιακή πολιτική, έχει εσωτερική οργάνωση με συναίνεση στις εργασιακές σχέσεις, ορθότητα στη διαχείριση των πόρων και φυσικά δεν αποτελεί αποθήκη απορρόφησης της ανεργίας». Κάνει για ακόμη μία φορά λόγο για το Ασφαλιστικό, επισημαίνοντας ότι ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι ενοποιήσεις θα οδηγήσει σε σοβαρή χρηματοοικονομική περιπέτεια τα Ταμεία, κάτι που, όπως λέει, θα οδηγήσει στη σημαντική διεύρυνση του ελλείμματος εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων.
**Εν πρώτοις, κ. καθηγητά, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ο ισχυρισμός ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι καλά οχυρωμένο, ώστε να μην κινδυνεύει άμεσα από τη διεθνή οικονομική κρίση;
«Εάν ο ισχυρισμός αυτός ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αυτό θα οφείλεται στη σχέση χορηγήσεων - καταθέσεων, η οποία απορρέει, εκτός των άλλων, από τη διαφορετικού προσανατολισμού στρατηγική του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, καθώς και από τη συσσωρευμένη κερδοφορία των ελληνικών τραπεζών».
**Είναι όμως αλήθεια;
«Οι επίσημες ανακοινώσεις θέλουν να μας διαβεβαιώσουν ότι αυτό συμβαίνει. Επομένως, μένει να αποδειχτεί».
**Και ποια είναι η διάσταση του προγράμματος ένταξης των ελληνικών τραπεζών στο πρόγραμμα των 28 δισ. ευρώ; Θα σωθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή θα επιταχυνθεί η αφομοίωσή τους από τις μεγάλες, φόβος που υπάρχει και για τις μικρές τράπεζες;
«Η διάσταση του συγκεκριμένου προγράμματος είναι η στήριξη των τραπεζών. Η διάσωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων προϋποθέτει συγκεκριμένα μέτρα στήριξης της χρηματοοικονομικής τους ρευστότητας, καθώς και στήριξη της επενδυτικής τους δραστηριότητας. Παράλληλα, προϋποθέτει συγκεκριμένα μέτρα για την εισοδηματική στήριξη των δανειοληπτών, τα νοικοκυριά, καθώς και απόσυρση στον νέο κρατικό προϋπολογισμό του έτους 2009 των μέτρων φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και των συνταξιούχων και αύξηση των δημόσιων και κοινωνικών δαπανών που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα αποκαταστήσουν, στον βαθμό που τις αφορά, την ανισοκατανομή του εισοδήματος».
Η περιφρόνηση των δανειοληπτών
**Ηδη, πάντως, διαπιστώνεται μια πρώτη κάμψη στις παραγγελίες στη βιομηχανία. Αυτό δεν μοιάζει με μαύρο σύννεφο στον ουρανό;
«Πράγματι, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα η μείωση των παραγγελιών στη βιομηχανία και η αναμενόμενη μείωση των τουριστικών αφίξεων κατά το επόμενο έτος. "Οι ενέσεις ρευστότητας" στους πιστωτές , οι "εθνικοποιήσεις", οι μειώσεις επιτοκίων και η περιφρόνηση των δανειοληπτών αδυνατούν να δημιουργήσουν συνθήκες αποτροπής της οικονομικής κρίσης και της διεθνούς οικονομικής ύφεσης, με αποτέλεσμα τη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης, την υπολειτουργία ή το κλείσιμο επιχειρήσεων, την αύξηση των απολύσεων και της ανεργίας, τη μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης και της συνολικής ζήτησης.
Επομένως, για το τελευταίο τρίμηνο του 2008 και το έτος 2009, εάν στην Ελλάδα δεν σημειωθούν οι αναγκαίες αλλαγές στην οικονομική πολιτική προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, της στήριξης της παραγωγικής βάσης, της ενίσχυσης της συνολικής ζήτησης και της αναδιανομής του εισοδήματος, τότε η ελληνική οικονομία θα οδηγηθεί σε κατάσταση ύφεσης με συνέπειες στην απασχόληση, την ανεργία, τα εισοδήματα και το δημόσιο χρέος. Οι άνεργοι που θα δημιουργηθούν ως αποτέλεσμα της κρίσης υπολογίζονται σε 40.000-80.000. Τα μέτρα Πετραλιά δεν οδηγούν σε ανάσχεση αλλά συνεπάγονται περισσότερη ανεργία και λιγότερη απασχόληση».
** Ειπώθηκε ότι για ακόμη μία φορά η παραοικονομία έσωσε και πάλι την οικονομία από τις πρώτες απειλητικές δονήσεις. Είναι έτσι; Αν δηλαδή δεν είμαστε Γερμανία, πρέπει να είμαστε «μπάτε σκύλοι αλέστε»;
«Ετσι φαίνεται, αλλά δεν είναι. Κοιτάξτε, όσο η έκταση και το βάθος διείσδυσης της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην πραγματική οικονομία δεν είναι εκτεταμένα, η παραοικονομία βραχυχρόνια λειτουργεί σαν "μαξιλαράκι απορρόφησης" των πρώτων απειλητικών δονήσεων. Οταν όμως η οικονομική πολιτική βυθιστεί στην "παγίδα της ρευστότητας", τότε η χρηματοπιστωτική κρίση θα πλήξει συνολικά την πραγματική οικονομία, είτε επίσημη είτε ανεπίσημη. Είναι μια παγίδα την οποία είχε επισημάνει και ο Κέινς για την κρίση της περιόδου 1929 -1936».
**Υπάρχουν πια οι συνθήκες για επιστροφή σε μια παρεμβατική υπέρ της κοινωνίας οικονομίας, και ποια μπορεί να είναι η μορφή της σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης και ειδικότερα σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης;
«Η επόμενη ημέρα, ανεξάρτητα από την έκβαση της κρίσης, θα είναι διαφορετική. Θα είναι μια ημέρα διεθνούς ελέγχου, εποπτείας και συντονισμού. Θα είναι μια ημέρα δημόσιων παρεμβάσεων, ρυθμίσεων και πολιτικών στην οργάνωση της διεθνούς οικονομίας και στη διαχείριση των πόρων της, εγκαταλείποντας έτσι σε παγκόσμιο επίπεδο τη φρενίτιδα της απελευθέρωσης των αγορών».
Φρενίτιδα ανορθολογικών ιδιωτικοποιήσεων
** Να σταματήσουν, κ. Ρομπόλη, οι αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις; Να πάρει το Δημόσιο πίσω μέρος από τις μετοχές του ΟΤΕ, να εξυγιάνει και να κρατήσει την «Ολυμπιακή»;
«Η φρενίτιδα των ιδιωτικοποιήσεων με αποκορύφωμα τα λιμάνια, τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, τον ΟΣΕ κ.λπ. δεν αποτελεί μοντέλο ορθολογικής διαχείρισης των πόρων με αναπτυξιακή και κοινωνική αποτελεσματικότητα. Αποτελεί μοντέλο διεύρυνσης της κερδοφορίας βαλκανικού τύπου. Η ορθολογική διαχείριση των δημόσιων πόρων με αναπτυξιακή και κοινωνική αποτελεσματικότητα προϋποθέτει τη διαμόρφωση ενός μοντέλου που επεξεργαζόμαστε το τελευταίο διάστημα στο ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, το οποίο αποκαλούμε μοντέλο επιχειρήσεων δημόσιου συμφέροντος. Αυτό το μοντέλο, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να αντικαταστήσει το μοντέλο των αποκρατικοποιήσεων και ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα».
**Τι ακριβώς είναι αυτό;
«Είναι το μοντέλο του δημόσιου συμφέροντος. Είναι ένα μοντέλο που στέκεται απέναντι στον κρατισμό, ο οποίος στο παρελθόν εκφυλίστηκε σε πλήρη κομματισμό. Αυτό το οποίο επεξεργαζόμαστε χαρακτηρίζεται από τον αναπτυξιακό και κοινωνικό του στόχο με ευαίσθητη τιμολογιακή πολιτική, έχει εσωτερική οργάνωση με συναίνεση στις εργασιακές σχέσεις, ορθότητα στη διαχείριση των πόρων και φυσικά δεν αποτελεί αποθήκη απορρόφησης της ανεργίας».
**Στις νέες συνθήκες οικονομικής κρίσης, μήπως είναι ακόμα πιο περιττή η δοκιμασία την οποία υφίστανται τα ασφαλιστικά ταμεία; Διότι, όπως ξέρετε, και οι τρύπες μεγαλώνουν και η ταλαιπωρία των ασφαλισμένων γίνεται μεγαλύτερη.
«Η δυσχερής οικονομική αλλά και από άποψη εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων επιβαρύνεται από τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, με προοπτικές να επιδεινωθεί με τη διείσδυσή της στην πραγματική οικονομία. Σε μια τέτοια περίπτωση, η δοκιμασία των ασφαλιστικών ταμείων θα είναι ολική, αφού θα πλήττονται τόσο οι εισροές, δηλαδή τα έσοδα, όσο και οι εκροές, που δεν είναι άλλες από τις παροχές και το επίπεδο εξυπηρέτησης του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος, με ό,τι αυτό αρνητικά συνεπάγεται για τη μακροχρόνια βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων και την επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων. Με δυο λόγια, ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι ενοποιήσεις θα οδηγήσει σε σοβαρή χρηματοοικονομική περιπέτεια τα ασφαλιστικά ταμεία και θα διευρυνθεί σημαντικά το έλλειμμα εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων». *
Στη σημερινή συνέντευξή του στην «Ε» κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και προτείνει την απόσυρση, από τον προϋπολογισμό του 2009, των μέτρων φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και των συνταξιούχων, και ταυτοχρόνως την αύξηση των δημόσιων και κοινωνικών δαπανών, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Εάν, όπως λέει, δεν σημειωθούν οι αναγκαίες αλλαγές προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, της στήριξης της παραγωγικής βάσης, της ενίσχυσης της συνολικής ζήτησης και της αναδιανομής του εισοδήματος, τότε η ελληνική οικονομία θα οδηγηθεί σε κατάσταση ύφεσης με συνέπειες στην απασχόληση, την ανεργία, τα εισοδήματα και το δημόσιο χρέος. Το «μαξιλαράκι» της παραοικονομίας δεν θα μπορεί να είναι σωτήριο, αν λειτουργήσει «η παγίδα της ρευστότητας». Επίσης, πιστεύει στην αξία των κρατικών παρεμβάσεων υπέρ των κοινωνιών και κάνει λόγο για διαδικασίες διαμόρφωσης ενός διεθνούς ελέγχου εποπτείας και συντονισμού, στη θέση της ασυδοσίας της αγοράς.
Πέρα από τον κρατισμό και τον κομματισμό
Στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων κρατικών οργανισμών και υπηρεσιών, η οποία στις σημερινές συνθήκες μπορεί να έχει ακόμη πιο σκληρές συνέπειες για την κοινωνία, αντιπαραβάλλει το μοντέλο «οργανισμών του δημόσιου συμφέροντος». Είναι ένα μοντέλο που στέκεται απέναντι στον κρατισμό, ο οποίος στο παρελθόν εκφυλίστηκε σε πλήρη κομματισμό και χαρακτηρίζεται «από τον αναπτυξιακό και κοινωνικό του στόχο με ευαίσθητη τιμολογιακή πολιτική, έχει εσωτερική οργάνωση με συναίνεση στις εργασιακές σχέσεις, ορθότητα στη διαχείριση των πόρων και φυσικά δεν αποτελεί αποθήκη απορρόφησης της ανεργίας». Κάνει για ακόμη μία φορά λόγο για το Ασφαλιστικό, επισημαίνοντας ότι ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι ενοποιήσεις θα οδηγήσει σε σοβαρή χρηματοοικονομική περιπέτεια τα Ταμεία, κάτι που, όπως λέει, θα οδηγήσει στη σημαντική διεύρυνση του ελλείμματος εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων.
**Εν πρώτοις, κ. καθηγητά, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ο ισχυρισμός ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι καλά οχυρωμένο, ώστε να μην κινδυνεύει άμεσα από τη διεθνή οικονομική κρίση;
«Εάν ο ισχυρισμός αυτός ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αυτό θα οφείλεται στη σχέση χορηγήσεων - καταθέσεων, η οποία απορρέει, εκτός των άλλων, από τη διαφορετικού προσανατολισμού στρατηγική του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, καθώς και από τη συσσωρευμένη κερδοφορία των ελληνικών τραπεζών».
**Είναι όμως αλήθεια;
«Οι επίσημες ανακοινώσεις θέλουν να μας διαβεβαιώσουν ότι αυτό συμβαίνει. Επομένως, μένει να αποδειχτεί».
**Και ποια είναι η διάσταση του προγράμματος ένταξης των ελληνικών τραπεζών στο πρόγραμμα των 28 δισ. ευρώ; Θα σωθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή θα επιταχυνθεί η αφομοίωσή τους από τις μεγάλες, φόβος που υπάρχει και για τις μικρές τράπεζες;
«Η διάσταση του συγκεκριμένου προγράμματος είναι η στήριξη των τραπεζών. Η διάσωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων προϋποθέτει συγκεκριμένα μέτρα στήριξης της χρηματοοικονομικής τους ρευστότητας, καθώς και στήριξη της επενδυτικής τους δραστηριότητας. Παράλληλα, προϋποθέτει συγκεκριμένα μέτρα για την εισοδηματική στήριξη των δανειοληπτών, τα νοικοκυριά, καθώς και απόσυρση στον νέο κρατικό προϋπολογισμό του έτους 2009 των μέτρων φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και των συνταξιούχων και αύξηση των δημόσιων και κοινωνικών δαπανών που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα αποκαταστήσουν, στον βαθμό που τις αφορά, την ανισοκατανομή του εισοδήματος».
Η περιφρόνηση των δανειοληπτών
**Ηδη, πάντως, διαπιστώνεται μια πρώτη κάμψη στις παραγγελίες στη βιομηχανία. Αυτό δεν μοιάζει με μαύρο σύννεφο στον ουρανό;
«Πράγματι, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα η μείωση των παραγγελιών στη βιομηχανία και η αναμενόμενη μείωση των τουριστικών αφίξεων κατά το επόμενο έτος. "Οι ενέσεις ρευστότητας" στους πιστωτές , οι "εθνικοποιήσεις", οι μειώσεις επιτοκίων και η περιφρόνηση των δανειοληπτών αδυνατούν να δημιουργήσουν συνθήκες αποτροπής της οικονομικής κρίσης και της διεθνούς οικονομικής ύφεσης, με αποτέλεσμα τη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης, την υπολειτουργία ή το κλείσιμο επιχειρήσεων, την αύξηση των απολύσεων και της ανεργίας, τη μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης και της συνολικής ζήτησης.
Επομένως, για το τελευταίο τρίμηνο του 2008 και το έτος 2009, εάν στην Ελλάδα δεν σημειωθούν οι αναγκαίες αλλαγές στην οικονομική πολιτική προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, της στήριξης της παραγωγικής βάσης, της ενίσχυσης της συνολικής ζήτησης και της αναδιανομής του εισοδήματος, τότε η ελληνική οικονομία θα οδηγηθεί σε κατάσταση ύφεσης με συνέπειες στην απασχόληση, την ανεργία, τα εισοδήματα και το δημόσιο χρέος. Οι άνεργοι που θα δημιουργηθούν ως αποτέλεσμα της κρίσης υπολογίζονται σε 40.000-80.000. Τα μέτρα Πετραλιά δεν οδηγούν σε ανάσχεση αλλά συνεπάγονται περισσότερη ανεργία και λιγότερη απασχόληση».
** Ειπώθηκε ότι για ακόμη μία φορά η παραοικονομία έσωσε και πάλι την οικονομία από τις πρώτες απειλητικές δονήσεις. Είναι έτσι; Αν δηλαδή δεν είμαστε Γερμανία, πρέπει να είμαστε «μπάτε σκύλοι αλέστε»;
«Ετσι φαίνεται, αλλά δεν είναι. Κοιτάξτε, όσο η έκταση και το βάθος διείσδυσης της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην πραγματική οικονομία δεν είναι εκτεταμένα, η παραοικονομία βραχυχρόνια λειτουργεί σαν "μαξιλαράκι απορρόφησης" των πρώτων απειλητικών δονήσεων. Οταν όμως η οικονομική πολιτική βυθιστεί στην "παγίδα της ρευστότητας", τότε η χρηματοπιστωτική κρίση θα πλήξει συνολικά την πραγματική οικονομία, είτε επίσημη είτε ανεπίσημη. Είναι μια παγίδα την οποία είχε επισημάνει και ο Κέινς για την κρίση της περιόδου 1929 -1936».
**Υπάρχουν πια οι συνθήκες για επιστροφή σε μια παρεμβατική υπέρ της κοινωνίας οικονομίας, και ποια μπορεί να είναι η μορφή της σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης και ειδικότερα σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης;
«Η επόμενη ημέρα, ανεξάρτητα από την έκβαση της κρίσης, θα είναι διαφορετική. Θα είναι μια ημέρα διεθνούς ελέγχου, εποπτείας και συντονισμού. Θα είναι μια ημέρα δημόσιων παρεμβάσεων, ρυθμίσεων και πολιτικών στην οργάνωση της διεθνούς οικονομίας και στη διαχείριση των πόρων της, εγκαταλείποντας έτσι σε παγκόσμιο επίπεδο τη φρενίτιδα της απελευθέρωσης των αγορών».
Φρενίτιδα ανορθολογικών ιδιωτικοποιήσεων
** Να σταματήσουν, κ. Ρομπόλη, οι αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις; Να πάρει το Δημόσιο πίσω μέρος από τις μετοχές του ΟΤΕ, να εξυγιάνει και να κρατήσει την «Ολυμπιακή»;
«Η φρενίτιδα των ιδιωτικοποιήσεων με αποκορύφωμα τα λιμάνια, τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, τον ΟΣΕ κ.λπ. δεν αποτελεί μοντέλο ορθολογικής διαχείρισης των πόρων με αναπτυξιακή και κοινωνική αποτελεσματικότητα. Αποτελεί μοντέλο διεύρυνσης της κερδοφορίας βαλκανικού τύπου. Η ορθολογική διαχείριση των δημόσιων πόρων με αναπτυξιακή και κοινωνική αποτελεσματικότητα προϋποθέτει τη διαμόρφωση ενός μοντέλου που επεξεργαζόμαστε το τελευταίο διάστημα στο ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, το οποίο αποκαλούμε μοντέλο επιχειρήσεων δημόσιου συμφέροντος. Αυτό το μοντέλο, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να αντικαταστήσει το μοντέλο των αποκρατικοποιήσεων και ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα».
**Τι ακριβώς είναι αυτό;
«Είναι το μοντέλο του δημόσιου συμφέροντος. Είναι ένα μοντέλο που στέκεται απέναντι στον κρατισμό, ο οποίος στο παρελθόν εκφυλίστηκε σε πλήρη κομματισμό. Αυτό το οποίο επεξεργαζόμαστε χαρακτηρίζεται από τον αναπτυξιακό και κοινωνικό του στόχο με ευαίσθητη τιμολογιακή πολιτική, έχει εσωτερική οργάνωση με συναίνεση στις εργασιακές σχέσεις, ορθότητα στη διαχείριση των πόρων και φυσικά δεν αποτελεί αποθήκη απορρόφησης της ανεργίας».
**Στις νέες συνθήκες οικονομικής κρίσης, μήπως είναι ακόμα πιο περιττή η δοκιμασία την οποία υφίστανται τα ασφαλιστικά ταμεία; Διότι, όπως ξέρετε, και οι τρύπες μεγαλώνουν και η ταλαιπωρία των ασφαλισμένων γίνεται μεγαλύτερη.
«Η δυσχερής οικονομική αλλά και από άποψη εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων επιβαρύνεται από τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, με προοπτικές να επιδεινωθεί με τη διείσδυσή της στην πραγματική οικονομία. Σε μια τέτοια περίπτωση, η δοκιμασία των ασφαλιστικών ταμείων θα είναι ολική, αφού θα πλήττονται τόσο οι εισροές, δηλαδή τα έσοδα, όσο και οι εκροές, που δεν είναι άλλες από τις παροχές και το επίπεδο εξυπηρέτησης του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος, με ό,τι αυτό αρνητικά συνεπάγεται για τη μακροχρόνια βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων και την επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων. Με δυο λόγια, ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι ενοποιήσεις θα οδηγήσει σε σοβαρή χρηματοοικονομική περιπέτεια τα ασφαλιστικά ταμεία και θα διευρυνθεί σημαντικά το έλλειμμα εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων». *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/11/2008
Copyright © 2008 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.
Νέα από το Οικονομικό Επιμελητήριο
To Ερώτημα της Εβδομάδας
Βιβλιοπαρουσίαση
Σχολιάστε εδώ
για να σχολιάσετε το παραπάνω θέμα πρέπει να εισέλθετε