ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μητροπόλεως 12 14, 105 63 Αθήνα - Τηλ.: 210 5202252  , FAX: 5202903,  e-mail: ekdil_epik@oe-e.gr

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Γ Ε Ν Ι Κ Α

Από τις αρχές τις δεκαετίας του ΄80, η μια μετά την άλλη οι περισσότερες Χώρες του Ο.Ο.Σ.Α αλλά και αρκετές αναπτυσσόμενες Χώρες προχώρησαν σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις των φορολογικών τους συστημάτων.

Σήμερα οκτώ χρόνια μετά την ένταξη  της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα και την υιοθέτηση του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος , βρίσκεται εκτεθειμένη στους κινδύνους της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης. Πιστεύουμε  ότι είναι πλέον πρόσφορος  ο χρόνος για τη συνολική δομική αλλαγή του φορολογικού μας συστήματος, η οποία θα πρέπει να κινηθεί πλέον έξω από τη λογική εξωραϊσμού του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου, έτσι ώστε το φορολογικό σύστημα να καταστεί ο βασικός μηχανισμός ανάπτυξης και αναδιανομής του εισοδήματος.

Οι συνεχείς προσθήκες και τροποποιήσεις τα τελευταία 20 χρόνια ομολογούν από μόνες τους την ανάγκη μιας ριζικής δημοκρατικής φορολογικής μεταρρύθμισης.

Στη χώρα μας ο κορμός του φορολογικού συστήματος ισχύει από το 1955. Οι όποιες παρεμβάσεις έγιναν την τελευταία τριακονταετία κάτω από το βάρος έντονων δημοσιονομικών προβλημάτων, όπως και οι τελευταίες μεταρρυθμίσεις, επέτειναν την πολυπλοκότητα του φορολογικού συστήματος και την αύξηση της φοροδιαφυγής. Η αύξηση της φοροδιαφυγής δημιούργησε  με την σειρά της μείωση της αναμενόμενης είσπραξης και κενό στον προϋπολογισμό. 

Δημιουργείται λοιπόν ένας φαύλος κύκλος όπου η επιβολή νέων φόρων δημιουργεί αύξηση της φοροδιαφυγής και η αύξηση της τελευταίας οδηγεί στην αύξηση του κενού στον προϋπολογισμό και στην επιβολή νέων φόρων όπως έχει συμβεί με το πρόσφατο μέτρο της κατάργησης της κλίμακας του αφορολογήτου ορίου των ατομικών επιχειρήσεων και των ελευθέρων επαγγελματιών.    

Η ανάγκη για την αναμόρφωση του φορολογικού μας συστήματος πηγάζει από το γεγονός ότι το ισχύον φορολογικό σύστημα έχει γίνει πολύπλοκο, με μεγάλο κόστος διαχείρισης, είναι άδικο στην κατανομή των φορολογικών βαρών, δημοσιονομικά αναποτελεσματικό, αδυνατεί να εξαλείψει το έλλειμμα και να μειώσει δραστικά  το ενοποιημένο χρέος της Γενικής Κυβέρνησης, νοσεί από εκτεταμένη φοροδιαφυγή, καρκινοβατεί στην είσπραξη βεβαιωμένων χρεών και γενικά δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές και μελλοντικές ανάγκες της Οικονομίας και του Έλληνα πολίτη.

                                     

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΣΧΥΟΝΤΟΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα του φορολογικού μας συστήματος είναι ότι το ποσοστό των συνολικών εσόδων από την φορολογία ως προς το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) στην Ελλάδα είναι σταθερά τα τελευταία χρόνια αρκετά χαμηλότερο από το αντίστοιχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως φαίνεται και από τον παρακάτω πίνακα:

ΠΟΣΟΣΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΕΠ

Επίσης το σύνολο των εσόδων από την άμεση φορολογία στην Ελλάδα είναι σταθερά τα τελευταία 15 και πλέον χρόνια πολύ χαμηλότερο από τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. Ενδεικτικά το 2006 τα έσοδα από την άμεση φορολογία ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ελλάδα ήταν 4,6% έναντι 9,2% κατά μέσο όρο στην Ε.Ε. των «27», ήταν δηλαδή ακριβώς στο μισό.

Η σχέση των έμμεσων – άμεσων φόρων σκαρφαλώνει φέτος (2008) στο 59,66%, από 57,6% που ήταν το 2000. Στο διάστημα 2000-2008 οι έμμεσοι φόροι αυξήθηκαν κατά 14 δις ευρώ, όταν οι άμεσοι φόροι (που είναι και κοινωνικά δίκαιοι λόγω της προοδευτικότητας της φορολογικής κλίμακας) αυξήθηκαν κατά 8,35 δις ευρώ.

Οι φόροι για τα εισοδήματα του 2006 από μισθούς και συντάξεις αντιστοιχούν στο 80% της συνολικής φορολογίας των φυσικών προσώπων και στο 50,1% της συνολικής φορολογίας φυσικών και νομικών προσώπων. Στις επιχειρήσεις αντιστοιχεί το 36% της συνολικής φορολογίας και το υπόλοιπο αφορά τους λοιπούς φορολογούμενους (ελεύθερους επαγγελματίες, επιτηδευματίες κλπ). Το 2004 οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πλήρωσαν το 44,5% της συνολικής φορολογίας ενώ οι επιχειρήσεις κατέβαλαν το 42,17%. Προκύπτει έτσι αβίαστα το συμπέρασμα ότι το μεγαλύτερο μέρος των φόρων το πληρώνουν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι.

Το υψηλό δημοσιονομικό και κοινωνικό κόστος της φορολογίας, καθώς επίσης και οι έντονες στρεβλώσεις της οικονομίας που προκαλεί το φορολογικό σύστημα, επηρεάζουν αρνητικά την ανταγωνιστικότητα αυτής. 

Το υπάρχον φορολογικό σύστημα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και απαιτούνται ριζικές επεμβάσεις για την απλοποίηση του. Η πολυπλοκότητα του όλου συστήματος οφείλεται στο μεγάλο αριθμό φόρων, στη διατύπωση των φορολογικών νόμων, καθώς επίσης και στις πολύπλοκες διαδικασίες εφαρμογής του στη πράξη. Χρειαζόμαστε ένα νέο φορολογικό σύστημα απλό, κατανοητό, σταθερό, εύκολα εφαρμόσιμο και με ελάχιστο διαχειριστικό κόστος.

Οι ελεγκτικές υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών έχουν αναβαθμιστεί ποσοτικά αλλά και ποιοτικά, (με ηλεκτρονικούς υπολογιστές σε σύνδεση με το taxis) χωρίς ωστόσο να έχουν φθάσει σε ικανοποιητικά επίπεδα απόδοσης ως προς τη δραστική μείωση της φοροδιαφυγής και παραοικονομίας αφού εξακολουθούν να ταλανίζουν κομματικές παρεμβάσεις, αναξιοκρατία και φαινόμενα διαφθοράς το φορολογικό μηχανισμό.

Η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και η παραοικονομία παρά τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί αποτελούν τη μεγαλύτερη παθογένεια του φορολογικού μας συστήματος.

Είναι γεγονός ότι, είτε λόγω μιας γενικότερης αμφισβήτησης είτε από παθογένειες του ίδιου του συστήματος, έχει κλονισθεί η πεποίθηση μεγάλης μερίδας πολιτών τόσο για την αξιοπιστία και την δικαιοσύνη του φορολογικού συστήματος, όσο και για το πώς αξιοποιούνται τα έσοδα από τη φορολογία. Για να συμμορφωθεί ένας πολίτης  με τους φορολογικούς νόμους θα πρέπει πρώτα  να έχει την πεποίθηση ότι οι φορολογικοί νόμοι είναι δίκαιοι και λογικοί.

ΒΑΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

ΤΟΥ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

·        ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ

Το φορολογικό σύστημα πρέπει να προωθεί την αποτελεσματική αναδιανομή των οικονομικών πόρων της οικονομίας, να ελαχιστοποιεί τις στρεβλώσεις και να μεγιστοποιεί την αύξηση του εθνικού προϊόντος και της κοινωνικής ευημερίας. Στο νέο πεδίο χρειάζεται να προβλεφθούν κίνητρα για την τόνωση της απασχόλησης και των επενδύσεων.

·        ΑΠΛΟ

Το φορολογικό σύστημα πρέπει να διακρίνεται για τη διοικητική του απλότητα, έτσι ώστε να είναι εύκολα κατανοητό χωρίς δαιδαλώδεις και περιπτωσιολογικές αναφορές, να έχει σαφήνεια και να περιορίζει στο ελάχιστο το γραφειοκρατικό κόστος εξυπηρέτησής του, ώστε η διαχείρισή του να κοστίζει λιγότερο τόσο στο κράτος όσο και στις οικονομικές μονάδες και στους φορολογούμενους πολίτες.

Κύριες κατευθύνσεις για την επίτευξη των παραπάνω στόχων αποτελούν:

§         H κατάργηση όλων των παλαιότερων διατάξεων και δημιουργία νέου απλοποιημένου νομικού πλαισίου.

§         H δραστική μείωση των πιστοποιητικών και απαιτούμενων δικαιολογητικών.

§         O περιορισμός στο ελάχιστο των απαιτούμενων διαδικασιών.

§         H αξιοποίηση των πληροφοριακών υποδομών και δυνατοτήτων με σκοπό την ταχύτερη εξυπηρέτηση, τη μείωση των διακινούμενων εγγράφων και δικαιολογητικών, τη μείωση της προσέλευσης στις Δ.Ο.Υ κλπ.

§         Η ύπαρξη ευέλικτου και ολιγομελούς ελεγκτικού μηχανισμού από ανάλογα αμειβόμενο προσωπικό.  

§         Η κατάλληλη εκπαίδευση και κατάρτιση του προσωπικού του ελεγκτικού μηχανισμού έτσι ώστε να είναι σε θέση να εφαρμόζει και να χρησιμοποιεί τα πληροφοριακά συστήματα και την νέα τεχνολογία.

§         Η αναδιανομή του ρόλου και των ευθυνών όλων των εμπλεκομένων μερών στον φορολογικό έλεγχο (ελεγκτή, επιχειρηματία , λογιστή κ.τ.λ.).

§         Η πληροφόρηση του Έλληνα πολίτη φορολογούμενου έτσι ώστε να γνωρίζει με σαφήνεια τους κανόνες και να μην είναι θύμα των ερμηνειών των ειδικών και των υπηρεσιών. Οι φορολογικοί νόμοι δεν μπορεί να ερμηνεύονται και έτσι και αλλιώς.

·        ΣΤΑΘΕΡΟ

Το φορολογικό σύστημα πρέπει να είναι σταθερό, να σταματήσει η μέχρι σήμερα στρεβλή αντίληψη της αλλαγής του 2-3 φορές το χρόνο (και με τροπολογίες σε «άσχετα» νομοσχέδια υπό το βάρος δημοσιονομικών απαιτήσεων). Ο πολίτης πρέπει να αποκτήσει αυτό που ευρέως ονομάζεται φορολογική συνείδηση, από τα μαθητικά του ακόμα χρόνια, με την προϋπόθεση βέβαια να νοιώθει ότι το φορολογικό σύστημα είναι δίκαιο και δεν επιβραβεύει την ασυδοσία των φοροφυγάδων απογοητεύοντας τους συνεπείς φορολογούμενους με «ρυθμίσεις εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων» και «ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών».

·        ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟ

Το φορολογικό σύστημα πρέπει να διακρίνεται για το δίκαιο χαρακτήρα του στην κατανομή των φορολογικών βαρών, έτσι ώστε άτομα με την ίδια φοροδοτική ικανότητα να έχουν την ίδια φορολογική επιβάρυνση Στο σημείο αυτό επιβάλλεται να ληφθούν υπόψη συγκεκριμένα κοινωνικά κριτήρια χωρίς όμως να επηρεάζεται η βασική κατεύθυνση της φορολογίας.

Για τον σκοπό αυτό επιβάλλεται:

1.      Να προστατευτούν τα χαμηλά εισοδήματα και να θεσπισθεί το ελάχιστο όριο ανεκτής διαβίωσης τετραμελούς οικογένειας όπως ανακοινώνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

2.      Να επανεξεταστούν από μηδενική βάση όλες οι απαλλαγές, εκπτώσεις, μειώσεις  των Φυσικών και Νομικών Προσώπων.

3.      Να φορολογείται κάθε αύξηση ή παραγωγή πλούτου, μηδενός εξαιρουμένου.

4.      Να βελτιωθεί η σχέση άμεσων – έμμεσων φόρων είτε με την μείωση των έμμεσων φόρων που είναι και οι πλέον άδικοι, είτε με την κατάργηση φόρων που δεν συμβαδίζουν με τις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες, και προκαλούν υψηλό φορολογικό βάρος.

5.      Να επανεξετασθούν τα τεκμήρια δαπανών και διαβίωσης ώστε πράγματι αυτά να λειτουργήσουν ως κριτήρια αποδείξεως αδήλωτου εισοδήματος, εκείνων που διάγουν πολυτελή και πολυδάπανο βίο.

6.      Να μεγιστοποιηθεί ο βαθμός ένταξης της παραοικονομίας στη νόμιμη οικονομία, καθόσον τόσο η φοροδιαφυγή όσο και η παραοικονομία επιτείνουν και ανατροφοδοτούν την άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών

7.      Να αξιοποιηθούν όλες οι δυνατότητες των ελεγκτικών μηχανισμών για την πάταξη της φοροδιαφυγής.

8.      Να αποφεύγονται οι αιφνιδιαστικές αλλαγές που μεταβάλλουν τη συμπεριφορά ατόμων και επιχειρήσεων και να ενισχύεται το αίσθημα κάθε πολίτη ότι καταβάλει δίκαια το φόρο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται στη χώρα μας έχουν οδηγήσει σε υπερφορολόγηση των εισοδημάτων από μισθούς και συντάξεις. Η μελέτη των στοιχείων που προκύπτουν από την εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων των φυσικών προσώπων αποκαλύπτει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι για το Υπουργείο Οικονομικών οι «έχοντες» είναι μισθωτοί και συνταξιούχοι. Αυτή η μακροχρόνια κατάσταση έχει οδηγήσει ορισμένους πολιτικούς και επιστήμονες, να εκφράζουν την αδυναμία λήψης μέτρων για ελάφρυνση αυτών των στρωμάτων με το αστείο επιχείρημα ότι «δεν αντέχει η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας αυτές τις ρυθμίσεις». Δηλαδή θεωρούν αυτονόητο ότι αυτή η άδικη κατάσταση θα συνεχιστεί γιατί δήθεν δεν γίνεται διαφορετικά

Βασικοί Άξονες:

·              Αφορολόγητο πρώτου κλιμακίου για όλους τους φορολογούμενους πάνω από το όριο ανεκτής διαβίωσης.

·              Στήριξη του οικογενειακού εισοδήματος (ενίσχυση αφορολόγητου όταν εργάζεται ένας εκ των δύο συζύγων, έκπτωση φόρου παιδιών, κ.λ.π.)

·              Πολύτεκνες οικογένειες (αφορολόγητο ποσό οικογενειακού εισοδήματος μέχρι το όριο του τελευταίου κλιμακίου).

·              Αλλαγή της φορολογικής κλίμακας με προσθήκη κλιμακίων ώστε να είναι προοδευτικότερη η φορολόγηση των εισοδημάτων και η με βάση νόμο τιμαριθμοποίησή της.

·              Μείωση του ανώτατου συντελεστή της κλίμακας και σύγκλιση αυτού με τον συντελεστή των επιχειρήσεων.

·              Κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης όλων των εισοδημάτων και φορολογία αυτών βάσει της νέας προοδευτικότερης και με περισσότερα κλιμάκια φορολογικής κλίμακας.

·              Κάθε εισόδημα που αφορά φυσικά πρόσωπα να προστίθεται στην φορολογική κλίμακα συμπεριλαμβανομένων και αυτών που προκύπτουν από μερίσματα ή από αγοροπωλησία χρηματιστηριακών προϊόντων κ.τ.λ.

·              Προοδευτική εφαρμογή του Ε.Τ.Α.Κ βάσει κλίμακας,  έτσι   ώστε να είναι ένας φόρος κοινωνικά δίκαιος χωρίς να θίγει τους μικρο   ιδιοκτήτες.

Επιπλέον προτείνεται η διατήρηση της έκπτωσης δαπανών:

·              Των δωρεώνπρος κοινωφελή ιδρύματα, αφού πρώτα επανεξεταστούν και πιστοποιηθούν από το Υπουργείο Οικονομικών με κριτήριο όχι την ιδρυματική τους μορφή αλλά τον κοινωφελή χαρακτήρα τους.

·              Της δαπάνης μισθωμάτων για κύρια κατοικία του φορολογούμενου και της οικογένειάς του καθώς και των τέκνων που σπουδάζουν.

·              Της δαπάνης για παράδοση κατ’ οίκον ιδιαιτέρων μαθημάτων ή για φροντιστήρια.

·              Της δαπάνης για ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη.

·              Της δαπάνης των δεδουλευμένων τόκων δανείων πρώτης κατοικίας.

Σε σχέση με την επιβολή τεκμηρίων πολυτελούς διαβίωσης και μεγάλων αγορών σημειώνουμε:

Η θέση του Ο.Ε.Ε. είναι ότι δεν θα πρέπει να εξαιρείται καμία αγορά συμπεριλαμβανομένου και των παρακάτω του πόθεν έσχες.

·              αγορά ομολόγων, εντόκων γραμματίων κ.λπ.,

·              αγορά μετοχών εισηγμένων στο χρηματιστήριο,

·              κεφάλαιο ίδρυσης και αύξησης κεφαλαίου κάθε είδους Εταιρείας (Ο.Ε. Ε.Ε. Ε.Π.Ε. Α.Ε. κ.τ.λ.)

·              Γι’ αυτό,  τα τεκμήρια πρέπει να εφαρμόζονται:

4           Στην αγορά ή χρηματοδοτική μίσθωση περιουσιακών στοιχείων.

4           Στην αγορά μετοχών εισηγμένων και μη και χρεογράφων γενικώς.

4           Στην αγορά επιχειρήσεων και εταιρικών μεριδίων.

4           Στη σύσταση ή αύξηση κεφαλαίου επιχείρησης οιασδήποτε νομικής μορφής.

4           Στη χορήγηση δανείων και διαφόρων χρηματικών παροχών προς οιονδήποτε.

4           Στην απόσβεση δανείων ή πιστώσεων.

ΓΙΑ ΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ

Σήμερα μετά την καθιέρωση του ενιαίου νομίσματος στην κοινότητα, ζητούμενο παραμένει η ολοκλήρωση της ενιαίας αυτής αγοράς, με την εξάλειψη των φορολογικών εμποδίων που υφίστανται μεταξύ των κρατών – μελών αυτής.

Τα φορολογικά συστήματα που χρησιμοποιούνται από τα κράτη – μέλη πέραν των άλλων, στοχεύουν και προς την κατεύθυνση ενίσχυσης των επιχειρήσεών τους μέσα από τους συντελεστές φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών.

Η συγκέντρωση όμως διεθνούς κεφαλαίου στην κοινότητα, η εξαγορά μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων, η εμφάνιση του ηλεκτρονικού εμπορίου, η αυξημένη κινητικότητα οικονομικών παραγόντων, η λειτουργία των μεγάλων επιχειρήσεων με το να θεωρούν ως εγχώρια αγορά την κοινότητα και ως εκ τούτου να προβαίνουν σε πανευρωπαϊκή διάρθρωση, καθιστούν αναγκαία την λήψη μέτρων στον τομέα της φορολογίας των επιχειρήσεων.

Με τις συνεχείς μειώσεις των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις από 35% το 2004 στο 25% σήμερα και στο 20% το 2014 δεν μπορεί να αλλάξει το σοβαρότατο πρόβλημα της αλλαγής ποσοστού των φορολογικών εσόδων προς το ΑΕΠ και της σχέσης έμμεσων – άμεσων φόρων. Ωστόσο προτείνουμε μείωση των συντελεστών φορολογίας:

§         Σε νέες επιχειρήσεις

§         Σε κλάδους υψηλής προστιθέμενης αξίας

§         Σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε ευαίσθητες περιοχές που χρειάζονται τόνωση και προστασία ή ασκούν συγκεκριμένη δραστηριότητα (αιολική ενέργεια, αφαλατώσεις σε νησιά κλπ).

Επίσης προτείνεται:

§         Κατάργηση του προκαταβλητέου φόρου  για τα τρία (3) πρώτα έτη της λειτουργίας νέων επιχειρήσεων και μή αύξηση αυτού για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις.

§         Σαφής προσδιορισμός και εξορθολογισμός των εκπιπτουσών δαπανών από το εισόδημα.

§         Εφαρμογή του προσδιορισμού των φορολογητέων κερδών με βάση τα λογιστικά βιβλία των επιχειρήσεων και πλήρης  κατάργηση κάθε τεκμαρτού προσδιορισμού αυτών.  Ειδικότερα για τα έργα υποδομής κατασκευές κ.τ.λ. να υπάρξει μέριμνα έτσι ώστε τα φορολογητέα κέρδη των επιχειρήσεων να προσδιορίζονται  από τα πραγματικά έσοδα της πραγματικής εμπορικής αξίας πωλήσεως των ακινήτων.

§         Σχετικά με την λειτουργία των παρακρατούμενων φόρων θα πρέπει να διαχωριστεί η  υποβολή και γνωστοποίηση αυτών στις ΔΟΥ από την καταβολή τους κατά το πρότυπο λειτουργίας του ΦΠΑ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ

Οι έμμεσοι φόροι σήμερα αποτελούν την κύρια πηγή εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού και αποφέρουν το 60% των φορολογικών εσόδων  ενώ αποτελούν το 15% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος.

Η υλοποίηση των προϋπολογισμών της τελευταίας εικοσαετίας στηρίχθηκε στην αύξηση της έμμεσης φορολογίας και στην απόδοση των φόρων από αυτή. Δηλαδή από την πιο σκληρή και άδικη φορολογία για το σύνολο του ελληνικού λαού και κύρια για  μισθωτούς, συνταξιούχους και μικρομεσαίους.

Η νέα όμως οικονομική κατάσταση επιβάλει την ουσιαστική μείωση της έμμεσης φορολογίας έτσι ώστε να γίνει πιο δίκαιο το φορολογικό σύστημα, με ουσιαστική ελάφρυνση κύρια των λαϊκών στρωμάτων και την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων μας στην εγχώρια και διεθνή αγορά.

Ειδικά για το Φ.Π.Α. έχουμε την αρχή ότι θα πρέπει να εφαρμόζεται συνολικά σε όλες τις δραστηριότητες της οικονομίας και σε όλα τα επαγγέλματα  (συμβολαιογράφοι δικηγόροι εκπαίδευση κ.τ.λ.) με μόνη εξαίρεση αυτήν του τομέα της υγείας. Επίσης προτείνουμε την αύξησή του στα είδη πολυτελείας με αντίστοιχη μείωση στα είδη πρώτης ανάγκης – φάρμακα κλπ.