Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

Η Ελληνική Πολιτεία διαθέτει Σύνταγμα, Νόμους και πληθώρα βουλευτών για να εκπροσωπούν τους ψηφοφόρους τους κατά τη διάρκεια της 4ετής θητείας τους.

Τα ανωτέρω ορίζονται από το Σύνταγμα και από τους Νόμους. Όμως, η σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού Κράτους μας διδάσκει ότι ο θεσμός της Δημοκρατίας υπάρχει στη χώρα κατ’ όνομα και οι κύριοι πολέμιοί της είναι οι ίδιοι οι υπηρέτες της.

Ειδικότερα, τα τελευταία έτη έχουμε γίνει μάρτυρες της πιο βίαιης, αθόρυβης, καταστροφικής μετάλλαξης της βούλησης των πολιτών από τους ίδιους τους εκπροσώπους τους, στρεβλώνοντας τη δημοκρατία προς ίδιο όφελος ή ανικανότητας. Πλέον, ακούμε τόσο συχνά τους εκπροσώπους μας να κατηγορούν το Σύνταγμα, να τοποθετούνται δημόσια κατά των όσων ορίζονται στο Σύνταγμα και κανένας, απολύτως κανένας θεσμός αυτής της Δημοκρατίας δεν βρίσκετε να φυλακίσει και να στερήσει τα πολιτικά δικαιώματα αυτών που παραβιάζουν ευθέως τις γενικές ή/και ειδικές αρχές τους Συντάγματος.

Παλαιότερα, η παραβατικότητα και η διεργασία απαξίωσης της δημοκρατίας γίνονταν από λίγους και σε μικρό κύκλο ανθρώπων. Στην συνέχεια, οι γνωστοί-άγνωστοι καταπατητές της δημοκρατίας εμφανίστηκαν στα τηλεοπτικά παράθυρα και αφού κανένας δεν βρέθηκε να τους σταματήσει, έβγαλαν την μάσκα του πολέμιου της δημοκρατίας μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Και όταν οι μάσκες έπεσαν και κανένας δεν βρέθηκε να τους σταματήσει μέσα στον ίδιο τον ναό της δημοκρατίας, το ίδιο όφελος και η ανικανότητα πήρε σάκα και οστά με τη «μεγάλη σφραγίδα του Κράτους».

Η χειραγώγηση της δημοκρατίας και της πραγματικής βούλησης του λαού δεν σταμάτησε εκεί. Οι δημαγωγοί της βούλησης του λαού δεν αρκέστηκαν στα λόγια και στα χαρτιά. Θέσπισαν νόμους αποφυγής του Συντάγματος και όταν η Δικαιοσύνη προσπάθησε να τους σταματήσει , επιχείρησαν να τη χειραγωγήσουν. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο για τους πολέμιους της Δημοκρατίας να παρακάμψουν το τελευταίο οχηρό πριν τον φασισμό.

Οι νόμοι «παράγονται» από τη Βουλή και όλοι εμείς που γεννηθήκαμε Έλληνες έχουμε στο DNA μας τις αρχές της Δημοκρατίας και την υπακοή στους νόμους. Κάπως έτσι εκδόθηκε πρόσφατα η υπ’ αρ. 960/2020 απόφαση του Σ.Τ.Ε. , περί ιδιωτικών κολεγίων και υποχρέωση του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος για αναγνώρισή τους, που επιβεβαιώνει τα ανωτέρω, παρ’ όλο που το Σ ορίζει στην παρ. 5 του άρθρου 16 ότι «H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους (…)».

Η προσφυγή μεμονωμένων πολιτών ή ομάδας πολιτών στην Δικαιοσύνη για να υπερασπίσουν το Σ είναι μεν εφικτή αλλά δεν είναι η πλέον ενδεδειγμένη λύση για όσους πιστεύουν στη Δημοκρατία και στη Δικαιοσύνη. Η αυτεπάγγελτη παρέμβαση των Λειτουργών της Δικαιοσύνης για την προάσπιση του Σ και την τιμωρία όλων των διοικητικών κρατικών οργάνων που ενεργούν άμεσα ή έμμεσα κατά του Σ κρίνεται αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Ειδικά στις μέρες μας, η περιφρούρηση των άρθρων 1, 3 και 16 του Συντάγματος είναι υποχρέωση όλων μας, αλλά μόνο ο θεσμός της Δικαιοσύνης μπορεί δημοκρατικά να το πράξει, διότι η εξουσία της πηγάζει απευθείας από το Σύνταγμα της Ελλάδος.

Νικόλαος Κλωθάκης

Οικονομολόγος MSc

Ιούλιος, 2020