Μήπως δεν είναι έτσι ακριβώς ;

Το τελευταίο διάστημα μερικοί συνάδελφοι, στοχεύοντας “στην συνεχή και έγκαιρη ενημέρωσή μας”,  μας κοινοποιούν  διάφορες επιστολές και ανακοινώσεις τους, μέσω των οποίων εκφράζουν την έντονη επιθυμία τους , την οποία παρουσιάζουν και ως αναγκαιότητα, δηλαδή τη δημιουργία  Επιμελητηρίου Φοροτεχνικών – Λογιστών.

Τελευταία μάλιστα, όπως πάντα οι ίδιοι αναφέρουν, προχώρησαν και σε “γκάλοπ” μεταξύ των οικονομολόγων για να διαπιστώσουν τις προθέσεις των συναδέλφων για την αναγκαιότητα της δημιουργίας Επιμελητηρίου.

Είναι γεγονός ότι το Οικονομικό Επιμελητήριο ο «θεσμοθετημένος» οργανισμός για την κατοχύρωση του Οικονομολογικού Επαγγέλματος, δεν έχει να επιδείξει και πολλά πράγματα πάνω σ’  αυτό το ζήτημα.

Όλα αυτά τα χρόνια, που δεν είναι και λίγα 26 στον αριθμό, για το μόνο που μπορεί να υπερηφανεύεται  το Οικονομικό Επιμελητήριο είναι η ελλιπής, η κουτσουρεμένη κατοχύρωση της ειδικότητας, του επαγγέλματος του Λογιστή – Φοροτέχνη. Την οποία ειδικότητα, πρέπει να σημειώσουμε, κανείς από τους κρατικούς λειτουργούς ή οργανισμούς δεν λαμβάνει υπόψη του, παρά μόνο το ίδιο το Οικονομικό  Επιμελητήριο, απαιτώντας από τους συναδέλφους οικονομολόγους, την συνδρομή τους.

Έτσι λοιπόν μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση αδράνειας του Φορέα, όλοι εμείς που εναποθέσαμε τις προσδοκίες μας στο Ο.Ε.Ε.,  αρχίσαμε να δυσανασχετούμε και σιγά - σιγά να απογοητευόμαστε.

Μερικοί λοιπόν εκμεταλλευόμενοι, και θα αναφέρω παρακάτω γιατί εκμεταλλευόμενοι,  αυτή την δυσανασχέτηση, δεν άργησαν να προτείνουν την δημιουργία νέου επιμελητηρίου, θέτοντας το ερώτημα.

«Μήπως θα πρέπει εμείς, το  ζωντανό κομμάτι του Ο.Ε.Ε., να αποσπαστούμε από αυτούς που κρατούν καθηλωμένο το Επιμελητήριο και να συγκροτήσουμε ένα νέο Επιμελητήριο κάτω από την Επωνυμία Λογιστικό Φοροτεχνικό»;

Σαν ανήσυχος επαγγελματίας, άτομο της αγοράς, με όλες τις δυσκολίες  που συναντάει κάποιος στον επαγγελματικό στίβο και συνάμα από τους πλέον αγανακτισμένους, ενθουσιάστηκα και άρχισα να κάνω διάφορες σκέψεις για  την αναγκαιότητα  δημιουργίας ενός νέου Επιμελητηρίου, για τον ρόλο που μπορεί να  διαδραματίσει και τελικά  πιο θα ήταν το όφελος για εμάς τα μέλη του τους οικονομολόγους,  και πάνω απ’ όλα πιο το γενικότερο όφελος, δηλαδή η κοινωνική του προσφορά.

Παρακολουθώντας εμπεριστατωμένως όλα αυτά τα κείμενα που έφθαναν στα χέρια μου και  παρακολουθώντας παράλληλα την επαγγελματική και κοινωνική δραστηριότητα των συναδέλφων αυτών, διαπίστωσα ότι ελάχιστα τους ενδιαφέρει η κατοχύρωση  του επαγγέλματος.

Εκείνο που ενδιέφερε όλους αυτούς και συνεχίζει να ενδιαφέρει είναι η  επαγγελματική και πολιτική τους εδραίωση.

Όταν το Επιμελητήριο άρχισε να κινείται,

όταν ορισμένες αξίες και αρχές, όπως αυτή της ανταποδοτικότητας, δηλαδή η επιστροφή μέρους των εισφορών υπό μορφή παροχής υπηρεσιών, έπαιρναν σάρκα και οστά,

όταν το Οικονομικό επιμελητήριο άρχισε να κάνει ορατή την δράση του γύρω από φορολογικά και δημοσιονομικά θέματα, τοτέ άρχισαν και οι πρώτες αντιδράσεις.

Τα δωρεάν σεμινάρια επιμόρφωσης και κατάρτισης γίνονται πραγματικότητα.

Άρχισαν να οργανώνονται και να υλοποιούνται δωρεάν σεμινάρια σε όλη την Χώρα. Και μάλιστα σεμινάρια, που τα προηγούμενα χρόνια αυτοί που τώρα πρωτοστατούν για το νέο Επιμελητήριο, τα έκαναν επί αμοιβή. 

Η δραστηριότητα αυτή του Οικονομικού Επιμελητηρίου τους ανάγκασε να διοργανώνουν και αυτοί δωρεάν σεμινάρια. Χάσανε όλο το κομμάτι της οικονομικής πίτας.

Το  έδαφος γι’  αυτούς άρχισε να γίνεται άγονο. Παράλληλα  άρχισε να χάνεται και η συναδερφική τους πελατεία. Ιδιαίτερα όταν τον ίδιο τον συνδικαλιστικό τους χώρο , τον επαγγελματικό συνδικαλιστικό χώρο που συσπειρώνει επαγγελματίες από διάφορους πολιτικούς χώρους, τον μετέτρεψαν στις περασμένες βουλευτικές εκλογές σε ορμητήριο και κέντρο συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος.

Έτσι οι συνάδελφοι άρχισαν να τους εγκαταλείπουν. Η συναδερφική μοναξιά έκανε αισθητή την παρουσία της, και η πρώτη επίπτωση ήλθε στις τελευταίες εκλογές του Οικονομικού Επιμελητηρίου, που το σώμα των Οικονομολόγων  τους  τοποθέτησε εκεί που οι ίδιοι απ’  ότι φαίνεται στόχευσαν. Τους περιόρισε σε αριθμό μικρότερο από αυτόν των δακτύλων της μιας παλάμης.

 Όσο το Οικονομικό Επιμελητήριο δεν έθιγε τα οικονομικά τους συμφέροντα όλα ήταν μέλι -  γάλα. Από τότε που άρχισε μία υποτυπώδης κινητικότητα εμφανίστηκαν και οι πρώτες κατά μέτωπο αντιδράσεις.

Όσο αυτοί λυμαίνονταν   τον χώρο των οικονομολόγων, όσο υπήρχε η δυνατότητα να χρησιμοποιούν το ΟΕΕ σαν προθάλαμο για την επαγγελματική  τους και την πολιτική τους ανέλιξη το Επιμελητήριο ήταν ο Φορέας όλων των Οικονομολόγων.

Από τότε που το Επιμελητήριο άρχισε να δραστηριοποιείται είδαν έναν ανταγωνιστή.

Μπροστά στην ολισθηρότητα και στην επερχόμενη συναδερφική μοναξιά, η μόνη δράση γι’  αυτούς  είναι η αντίδραση.

 «Η καλοπροαίρετη όμως κριτική».

Με την πρώτη ευκαιρία που τους δινόταν, από οποιοδήποτε μέσο διατυμπάνιζαν.

 «Οι αδιάφοροι, οι αναρμόδιοι, οι ανίκανοι, οι εγκάθετοι, οι συμβιβασμένοι με το κατεστημένο», διοικούν ένα Φορέα που πάγια και συστηματικά αδιαφορεί για τα επαγγελματικά προβλήματα των Οικονομολόγων.

Εκμεταλλευόμενοι την έντονη δυσανασχέτηση των συναδέλφων, άκομψα μεν αλλά εντέχνως   καλλιεργούν την ιδέα δημιουργίας «Οικονομικού Επιμελητηρίου Λογιστών Φοροτεχνικών».

Το κάλεσμα και η συσπείρωση των συναδέλφων γύρω από το Οικονομικό Επιμελητήριο, με κεντρικό στόχο την αποδυνάμωση και απομόνωση  του status  quo, γι’  αυτούς φαίνεται ότι είναι ένα μακροχρόνιο και μακρόπνοο σχέδιο δίχως ορατά και χειροπιαστά αποτελέσματα.

Η περαιτέρω αναβάθμιση του Οικονομολογικού επαγγέλματος με την άμεση σύνδεση των μητρώων του Ο.Ε.Ε. με τις διαδικτυακές πύλες του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, με την παράλληλη νομοθετική κατοχύρωση της συνυπευθυνότητας των οικονομολόγων ίσως να τους καθιστά , παρ’ όλη την εμπειρία τους, επιστημονικά αδύναμους και  να  τους φοβίζει.

Γνωρίζουμε ότι το Οικονομολογικό Επάγγελμα περιγράφεται και υπαγορεύεται από σχετική νομοθεσία. Από σχετική νομοθεσία υπαγορεύεται και η ιδιότητα του επαγγελματία Λογιστή – Φοροτεχνικού.

Μήπως ο επαγγελματίας Λογιστής – Φοροτεχνικός δεν είναι Οικονομολόγος και δεν ασκεί οικονομολογικό επάγγελμα;

Μήπως μελλοντικός τους στόχος είναι η «παραγωγή» Λογιστών – Φοροτεχνικών αποκλειστικά και μόνο από  ΙΕΚ ή διάφορα Ινστιτούτα;

Η κοντόφθαλμη επαγγελματική και πολιτική τους ανάδειξη, τους καθιστά άξιους να γκρεμίσουν όχι μόνο αυτό που χιλιάδες οικονομολόγοι αγωνίστηκαν να δημιουργήσουν, αλλά και να υποβαθμίσουν το ίδιο το αντικείμενο σπουδών ,  μιας και βρισκόμαστε στην αρχή του διαλόγου  για την αναβάθμιση της παιδείας.

Λημναίος Σπυρίδων

Οικονομολόγος