Το ιδανικό για μια επιτυχημένη οικονομία είναι η δημιουργία ενός μείγματος μεγάλων, μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων (ΜΜΕ) για τη διασφάλιση ενός αρμονικού, κατά το δυνατόν, οικοσυστήματος μεγάλης "βιοποικιλότητας" προκειμένου να αποφευχθεί η συγκέντρωση της αγοράς σε ένα μόνο μέγεθος ή είδος συνεπεία του οποίου είναι δυνατό να τελματωθεί η οικονομική ανάπτυξη και η καινοτομία.

Δηλαδή, ούτε οι μεγάλοι σχηματισμοί ενδείκνυνται λόγω του κινδύνου ελέγχου της και περιορισμού του ανταγωνισμού, ούτε και η μεγάλη διασπορά σε πολύ μικρές μονάδες "συμπυκνώνει" την απαραίτητη ενέργεια ώθησης της οικονομίας σε υψηλότερα επίπεδα, καταδεικνύοντας την ανάγκη συνύπαρξης και συμπληρωματικής τους λειτουργίας.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις εστιάζουν στη βελτίωση των υφιστάμενων προτάσεών τους και στην επίτευξη παραγωγής μεγάλης κλίμακας επιδιώκοντας πλεονέκτημα τιμής, κυρίως, και όχι ριζικής διαφοροποίησης των παροχών τους, όντας λιγότερο ευέλικτες από τις ΜΜΕ που περιορίζουν την πιθανότητα εξέλιξής τους σε μονοπώλια.

Όπου μειώνονται οι συνθήκες και η δεκτικότητα καινοτομίας των μεγάλων επιχειρήσεων, διεισδύουν οι μικρομεσαίες των οποίων αυξάνεται σημαντικά η δυνατότητα υλοποίησης καινοτομικών έργων με αυστηρότερες προθεσμίες και λιγότερα έξοδα, αποδεικνύοντας ότι είναι ικανές να υποστηρίξουν σταθερά την οικονομική ανάπτυξη συμβάλλοντας στην καλλιέργεια του επιχειρηματικού πνεύματος.

Λειτουργώντας δε, ως χώροι μαθητείας στελεχών και σαν προθάλαμοι μικρής κλίμακας δράσης για τους πρωτόπειρους, κατέφυγαν στη συνετή χρήση των λιγοστών τους πόρων και στη στρατηγική της λιτής και βιώσιμης διαχείρισης. Μέσω της "φυσικής επιλογής", πολλές από αυτές εξαφανίζονται αλλά και αρκετές εξελίσσονται σε μεγάλες εταιρίες, στηριζόμενες σε ένα δημοκρατικότερο καθεστώς μάνατζμεντ και στη συλλογική νοημοσύνη των κοινωνικών τους εταίρων.

Μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ανάκαμψη

Και τούτο χωρίς να απεμπολήσουν βασικά τους χαρακτηριστικά, όπως η ευελιξία και η αμεσότητα στη λήψη αποφάσεων, το ομαδικό πνεύμα και η διάχυση της γνώσης, η ενσυναισθητική επαφή και αποκωδικοποίηση ζωτικών πληροφοριών της αγοράς για την αδιάλειπτη βελτίωση προτάσεων, προσαρμοσμένων στις επιταγές και τις οικονομικές της δυνατότητες. Σε κάθε περίπτωση, διευκολύνουν την παραγωγή από τις μάζες διαφοροποιώντας τη, σημαντικά από τη μαζική παραγωγή, θεωρούμενες –όχι άδικα– φορείς της αλλαγής.

Συνιστώντας τη ραχοκοκαλιά των οικονομιών και παρέχοντας νέες λύσεις σε παλιά προβλήματα, συνεισφέρουν στην παγκόσμια οικονομία αντιπροσωπεύοντας, κατά τον ΟΟΣΑ, το 99% περίπου του συνόλου των επιχειρήσεων των χωρών μελών του, συμβάλλοντας στο 70% της συνολικής απασχόλησης (87% για τη χώρα μας το 2017) και δημιουργώντας το 50-60% της προστιθέμενης αξίας κατά μέσο όρο.

Παρομοίως και για την ΕΕ η οποία με διάφορα προγράμματα στήριξής τους, όπως η Πράξη για τις Μικρές Επιχειρήσεις, ο "Ορίζοντας 2020" και το COSME, αναγνώρισε έμπρακτα το ρόλο τους. Στόχος η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους μέσω της έρευνας και της καινοτομίας, όπως και η καλύτερη πρόσβαση στη χρηματοδότηση, με απώτερο σκοπό τη διασφάλιση της φιλικότητας των πολιτικών και των δράσεών της, προκειμένου να καταστεί ελκυστικότερη η σύσταση εταιρίας και η άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Ευρώπη.

Κατά την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε σημαντικούς μοχλούς βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης, συμβάλλοντας στην ευρύτερη ισοκατανομή εισοδήματος και πλούτου, όπως και ότι η δημιουργία ευνοϊκότερων προϋποθέσεων είναι θεμελιώδης για την οικονομία και τη συμβολή τους στην ευρύτερη ισοκατανομή εισοδήματος και πλούτου.

Μεσαία τάξη

Σε ό,τι αφορά στην Κίνα η οποία, ακόμη και στο έτος κρίσης του Covid-19 διατηρεί υψηλό τον ρυθμό ανάπτυξής της, κατά το 2020 αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% των επιχειρήσεων συνδράμοντας άνω του 60% στο ΑΕΠ και του 70% στα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, καλύπτοντας το 80% των θέσεων εργασίας πανεθνικά.

Ως ακμάζων και στρατηγικού ενδιαφέροντος κλάδος, οι ΜΜΕ μπορούν να ενδυναμώνουν και αναπτύσσουν μια εύρωστη μεσαία τάξη συμβάλλοντας στην προώθηση και ενίσχυση μεταρρυθμίσεων ευνοϊκών και ίσων όρων ανταγωνισμού, αλλά και στην υγιή οικονομική διακυβέρνηση. Χρησιμοποιώντας περισσότερες διαδικασίες παραγωγής έντασης εργασίας από τις μεγάλες, λόγω της κεφαλαιακής τους ισχνότητας για ρομποτικό εξοπλισμό και των απαιτήσεων μετάβασης σε μεγαλύτερη κλίμακα ή της αλλαγής επιχειρηματικού μοντέλου λειτουργίας, δικαιολογούν τα παραπάνω ποσοστά στο οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι κάθε χώρας.

Παρέχουν σημαντικές ευκαιρίες σε στελέχη υψηλών προσόντων για τις ανάγκες της καινοτομικής διαφοροποίησης των προτάσεών τους στο ρυθμό που επιβάλλει ο ανταγωνισμός, απασχολώντας ακόμη και ανθρώπους περιορισμένων δυνατοτήτων, συνδράμοντας στη δημιουργία εισοδήματος και συνεπώς, στη μείωση της φτώχειας.

Η συμβολή τους συρρικνώνεται από τις ανεπάρκειες και τους περιορισμούς του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, σε αντίθεση με ένα ευνοϊκό οικοσύστημα επιχειρηματικότητας και καινοτομίας το οποίο ενισχύουν περαιτέρω, αλληλοεπιδρώντας και δημιουργώντας ισχυρούς δεσμούς με τις μεγαλύτερες.

Στήριξη για επιβίωση 

Δεσμοί οι οποίοι αποδεικνύονται ζωτικής σημασίας στην προσέλκυση Ξένων Άμεσων Επενδύσεων που αναζητούν ικανούς εγχώριους προμηθευτές. Επιπλέον, μέσω της μαθητείας δημιουργούν εξειδικευμένα στελέχη ή και τεχνίτες εξελιγμένων δεξιοτήτων και ιδεών ενισχυτικών της δυναμικότητας της οικονομίας και συνεπώς, της προτίμησης των επενδυτών.

Προσπαθώντας να επιβιώσουν έχουν την ανάγκη επείγουσας μακροπρόθεσμης ουσιαστικής στήριξης από κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα που, όπως έδειξε η μέχρι τώρα πρακτική τους, διάκεινται ευνοϊκότερα προς τη μεγαλύτερη και την πολυεθνική εταιρία. Οι ΜΜΕ αγωνίζονται να προσδιορίσουν δυνατούς τρόπους χρησιμοποίησης της βιωσιμότητας ως μοχλού ανάπτυξης, προσαρμοζόμενες στις δραματικές επιπτώσεις "παγκοσμιοποίησης", της ψηφιοποίησης και της επερχόμενης βιομηχανικής επανάστασης, στη μεταβαλλόμενη φύση της εργασίας, τις δημογραφικές αλλαγές λόγω μετανάστευσης και υπογεννητικότητας, και της αθρόας "εισβολής" οικονομικών μεταναστών και προσφύγων διαφορετικών πολιτισμών και συνηθειών.

Αν οι κυβερνήσεις της χώρας διέθεταν την αυτόνομη βούληση να τις βοηθήσουν σε αναγνώριση των ιδιαίτερων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν λόγω του μεγέθους τους, αντί να τις αποδεκατίσουν θα επιδίωκαν την αποδοτικότερη αξιοποίηση των προγραμμάτων της ΕΕ, που παρέχουν δυνατότητες παρεκκλίσεων στους κανόνες ανταγωνισμού, στη φορολογία και το εταιρικό δίκαιο, ή της χορήγησης κρατικών ενισχύσεων χωρίς προηγούμενη κοινοποίηση και έγκριση από την Κομισιόν.

Η παρακμή την οποία διάγουμε, αντί να απορροφά ενέργεια για τη διάσωση του παλιού καθεστώτος, προσφέρεται ως ευκαιρία για το πέρασμα σε ένα σύγχρονο μοντέλο δημιουργίας μιας νέας οικονομίας, την οποία, αλίμονο, δεν υπάρχει πολιτική ηγεσία αξιοποίησής της προς όφελος της χώρας και μόνο.

https://slpress.gr