Mπορεί ένα εισαγγελικό πόρισμα 217 σελίδων, εξαιρετικά πυκνό σε παραπομπές στο Σύνταγμα, στους νόμους, στις διεθνείς συμβάσεις, σε κοινοτικές οδηγίες, σε γνωμοδοτήσεις, σε νομολογία, σε υπομνήματα και σε διαβιβαστικά έγγραφα δικαστών, να αποτελεί… έργο τέχνης;

Η απάντηση είναι «ναι, μπορεί» αν είναι γραμμένο σε εξαιρετικά ελληνικά, αν θεμελιώνει ισχυρισμούς στην υπέροχη αρχαία ελληνική γραμματεία (Αισχύλος, Ηράκλειτος, Ομηρος, Ησίοδος, Αλκιβιάδης κ.ά.) και την Καινή Διαθήκη (Δαυίδ) και αν καταλήγει σε ασφαλή συμπεράσματα μέσα από τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης. Σε μια τέτοια περίπτωση, είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς, χαίρεσαι να το διαβάζεις. Η νομική σκέψη μπορεί να είναι και γοητευτική, σχεδόν λογοτεχνική, ακόμη κι αν διερευνά τη «σύσταση συμμορίας» και την «κατάχρηση εξουσίας»! Αυτό ακριβώς έπραξε ο εισαγγελέας Λάμπρος Σοφουλάκης που αξιολόγησε ποινικώς τις μηνύσεις τεσσάρων κορυφαίων πολιτικών κατά της εισαγγελέως Τουλουπάκη και των συνεργατών της. Ενέταξε τα πραγματικά περιστατικά που γνωρίζουμε (έως τώρα) στο σύνολό τους στις ισχύουσες διατάξεις του νόμου και απεφάνθη: Αθώα. Στην πραγματικότητα «δίκασε» την τριετή έρευνα της κυρίας Τουλουπάκη. Και για να το πράξει έλαβε καταθέσεις από τα 10 πολιτικά πρόσωπα («χωρίς όρκο» από τους κ. Σαμαρά, Αβραμόπουλο, Βενιζέλο), διάβασε όλα τα έγγραφα, όλα τα πορίσματα, όλες τις καταθέσεις μαρτύρων, γνωστών και προστατευομένων, την αλληλογραφία με το FBI και την πρεσβεία των Αθηνών, μελέτησε τα 86 αιτήματα δικαστικής συνδρομής για το άνοιγμα 191 λογαριασμών φυσικών – νομικών προσώπων που ακόμη εκκρεμούν (!!!), τα πάντα περί την υπόθεση Novartis.

Το αποτέλεσμα του πορίσματός του έχει τεράστια νομική, πολιτική και ηθική σημασία, διότι παραμονές εορτασμού της αποκατάστασης της δημοκρατίας αποκαλύπτεται στον αναγνώστη του μια ελάχιστα κολακευτική εικόνα για τη Δικαιοσύνη και για την πολιτική. Και ας μην αυταπατώμεθα, το πόρισμα Σοφουλάκη ως έγγραφο που θα εξετάσει το δικαστικό συμβούλιο του επερχόμενου Ειδικού Δικαστηρίου επιδρά καταλυτικά αν δεν αποδυναμώνει το πόρισμα της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής. Η Δικαιοσύνη στο πρόσωπο του Σοφουλάκη (υπάρχει και το μόλις 60 σελίδων πόρισμα Ζαχαρή που υπεβλήθη μεταγενεστέρως) διαφωνεί με τη Βουλή. Της λέει ότι η Ελένη Τουλουπάκη δεν ελάμβανε εντολές από κανέναν Ρασπούτιν, της λέει επίσης ότι δύο άλλοι εισαγγελείς, βασικοί μάρτυρες της υπόθεσης που κατέθεσαν ενώπιόν της, είναι παντελώς αναξιόπιστοι και πρέπει να διωχθούν. Η μέθοδος Σοφουλάκη, όπως προκύπτει απο το πόρισμα, είναι συγκεκριμένη. Πρώτα ξεσκόνισε τους συναδέλφους του εισαγγελείς, μετά περιέλαβε ευγενικώς τους πολιτικούς (ειδικώς Αδωνι – Λοβέρδο) και, τέλος, απευθύνεται εμμέσως στην ολομέλεια.

Συγκεκριμένα: Αθωώνει την εισαγγελέα Διαφθοράς από την κατηγορία του μηνυτή Σαμαρά για τη σύσταση συμμορίας («εντελώς πενιχρά» τα αποτελέσματα της έρευνας, «δεν προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις»), την αθωώνει για την κατηγορία της κατάχρησης εξουσίας (δεν θεμελιώνεται από πουθενά «η εν πλήρη γνώσει έκθεση αθώου», αδίκημα για το οποίο απαιτείται «υπερχειλής δόλος»), θυμίζει τις περιπέτειές της (απορριφθείσες αιτήσεις εξαιρέσεων σε Συμβούλια Πλημμελειοδικών – Εφετών, αθωωτική πειθαρχική έρευνα Πεπόνη, μηνύσεις πολιτικών), αλλά δεν της χαρίζεται. Της καταλογίζει «δικονομικές πλημμέλειες» πειθαρχικού χαρακτήρα για τον τρόπο χαρακτηρισμού και εξέτασης -σε δόσεις- των προστατευόμενων μαρτύρων («έδωσαν λαβή για δυσμενή σχόλια, αλλά είναι πλημμέλειες παρά πονηρία»). Αφού «καθαρίζει» από την κυρία Τουλουπάκη, επικεντρώνεται στους εισαγγελείς Αγγελή και Ράικου και τους εξευτελίζει με τα δικά τους λόγια. Η εικόνα του… Ντι Πιέτρο Αγγελή που προκύπτει από το πόρισμα Σοφουλάκη είναι ενός λειτουργού «ψεύτη», «άρπαγα» και «επιόρκου». «Ψεύτη» όχι μόνο γιατί τον διέψευσαν τέσσερις μάρτυρες, αλλά «ψεύτη» γιατί παρατίθενται αριθμητικά 27 παραδείγματα από τα οποία προκύπτει ότι άλλα λέει στην Προανακριτική τη μία μέρα και άλλα την άλλη. 27 ψέματα! (Κατηγορούσε τον Ρασπούτιν ότι δίδει εντολές στην Τουλουπάκη και την επομένη έλεγε ανερυθρίαστα στους βουλευτές «το να την πιέσουν το αποκλείω, το θεωρώ απίθανο»).

«Αρπαγα» γιατί κατηγορείται ότι απέκρυψε από την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου τέσσερα κρίσιμα έγγραφα του ΣΟΕΕ τα οποία πήρε σπίτι του και ουδέποτε επέστρεψε! Η αρπαγή των αρχείων Τουλουπάκη από τον κύριο Αγγελή επίσης χαρακτηρίζεται «ποινικώς κολάσιμη πράξη». Και «επιόρκου» διότι, κατά Σοφουλάκη, «απώθησε» και δεν «παρέλαβε» τα στοιχεία που έδιδαν οι ΗΠΑ για λογαριασμό πολιτικού προσώπου, μολονότι συγκεκριμένος νόμος τον υποχρέωνε. Η ατίμωσις που επιφυλάσσει στον… Ντι Πέτρο Αγγελή ο κ. Σοφουλάκης είναι πλήρης. Εξικνείται έως και στο να παραθέσει την αιτιολογία του για την αρχειοθέτηση της μήνυσης Σαμαρά κατά Τουλουπάκη, καθώς έγραφε (4/5/2018) -ο κ. Αγγελής- ότι «ουδέν αποδεικτικό στοιχείο εισάγεται που θα μπορούσε να δημιουργήσει απειροελάχιστη ένδειξη ενοχής της».

Ο κ. Αγγελής την ανέσυρε εκ νέου από το αρχείο χωρίς άδεια του Α.Π. στις 19/6/2019, δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές. Ο κ. Σοφουλάκης τον κατηγορεί ευθέως ότι το έκανε «προκειμένου να προσπορίσει στον εαυτό του και σε άλλους παράνομο όφελος, συνιστάμενο σε εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων εν όψει επερχόμενων βουλευτικών εκλογών και ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών και επιδιώξεων».

Του λέει ευθέως δηλαδή ότι ανέσυρε τη μήνυση Σαμαρά για να γίνει εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Για δε την κυρία Ράικου ο εισαγγελεύς Σοφουλάκης χαρακτηρίζει «ευτελείς δικαιολογίες» όσα κατέθεσε για τις σχέσεις του συζύγου της με τη Νοvartis (σύμφωνα με το πόρισμα του ΕΟΠΠΥ, εξέτασε πέντε ασθενείς και συνταγογράφησε για 1.033 «ασθενείς» φάρμακα της εταιρίας!), της λέει ότι έπρεπε να εξαιρεθεί από την έρευνα Νovartis και παραθέτει τρεις συγκεκριμένες ανακρίβειες που φέρεται ότι είπε στην Προανακριτική της Βουλής σε αντίθεση με όσα κατέθεσε στον ίδιο. Ενώ σε εκείνον είπε ότι «δεν ξέρει αν ο Ρασπούτιν επενέβαινε στην εισαγγελέα Διαφθοράς», στη Βουλή είπε τα αντίθετα.

Μετά ταύτα το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο προήγαγε προχθές την κυρία Ράικου στη θέση του εισαγγελέα Εφετών με την ψήφο Αγγελή (!!!) και απόντος του ασθενούντος, πλην αρνητικώς εισηγούμενου την προαγωγή της, κ. Βουρλιώτη! Για τη Δικαιοσύνη αυτά. Αλλά το πόρισμα του εισαγγελέως έχει μηνύματα και για τους πολιτικούς. Όχι μόνο γιατί θυμίζει τα 143 αιτήματα ανοίγματος λογαριασμών φυσικών προσώπων στο εξωτερικό. Αλλά διότι λέει:

α) Στον Αντώνη Σαμαρά ότι η αναφορά στο πρόσωπό του από μάρτυρα έγινε καθυστερημένα γιατί η κατάθεση γινόταν «χρονολογικά από το 2006», όχι επειδή του την «έστησαν».

β) Στον Ανδρέα Λοβέρδο ότι η υπόθεση Κουρουπλή δεν έχει παραγραφεί διότι από το 2015 η Βουλή έχει διαλυθεί μία φορά και δεν έχουν παρέλθει δύο βουλευτικές σύνοδοι.

γ) Στον Αδωνι Γεωργιάδη λέει ότι η έρευνα καθυστερεί ως προς αυτόν γιατί, πρώτον, εκκρεμούν απαντήσεις για λογαριασμούς προσώπων από ΗΠΑ και «ιδίως από την Ελβετία» και, δεύτερον, ότι συγκεντρώνονται στοιχεία τιμών από 27 χώρες της Ε.Ε. και πως από τα πρώτα αποσταλέντα στοιχεία (Φινλανδία, Βουλγαρία, Κύπρος) καταδεικνύεται «υπερτιμολόγηση φαρμάκων κατά την εξεταζόμενη περίοδο, γεγονός που επαληθεύει τις σχετικές καταθέσεις δύο μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος». Να γιατί θέλει να βάλει φυλακή την Τουλουπάκη ο κ. Αδωνις.

Το έργον τέχνης Σοφουλάκη περαιούται:

– Με διαρκείς παραπομπές σε νομικά συγγράμματα κορυφαίων δικαστών και καθηγητών (Πλαγιαννάκος, Σανιδάς, Συμεωνίδου, Κωστάρας, Αγγ. Κωνσταντινίδης, Δαλακούρας, Μαργαρίτης).

– Από ωραία καθαρεύουσα («παραπόδας ανεπίσημη μετάφραση», «τους αλίευσε η έρευνα», «συγχωρείται φρονούμεν», «απερρίφθη απνευσθί», «πυργώνει τους ισχυρισμούς».

– Τέλος, από μια ωραία διατύπωσή του για την ανεξαρτησία των δικαστών: «Δεν επιτρέπεται πειθαρχικός και ποινικός έλεγχος για τη δικαστική τους κρίση (87Σ)… Τα όργανα του κράτους δεν θα πρέπει να δίνουν την εντύπωση της κυβερνητικής παντοδυναμίας στον χώρο της Δικαιοσύνης». Μετά ταύτα δεν καταλείπει αμφιβολία: Είναι έργον τέχνης ενός ωραίου Ελληνα.

https://www.newsbreak.gr