Μπίλντερμπεργκ: Τα πρώτα βιολιά του καπιταλισμού

Της ΝΤΙΝΑΣ ΒΑΓΕΝΑ

Αρχιερείς της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Illuminati της διεθνούς οικονομικοπολιτικής εξουσίας. Πίσω από κλειστές πόρτες συνεδριάζουν για να αποφασίσουν το μέλλον του κόσμου. Μεγιστάνες τραπεζίτες και επικεφαλής πολυεθνικών εταιρειών χρησιμοποιούν πολιτικούς σαν πιόνια, αποφασίζουν για πολέμους και ανεβοκατεβάζουν ηγέτες και κυβερνήσεις για το συμφέρον των ΗΠΑ και του διεθνούς σιωνισμού.

Παντοδύναμοι ολιγάρχες των ΜΜΕ «πνίγουν» τη δημοσίευση των θεμελιωδών αποφάσεων που τα μέλη του κλαμπ των ισχυρών παίρνουν χωρίς εμάς για εμάς, προς όφελός τους και σε βάρος μας:

Είναι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ η απόλυτη ενσάρκωση των σύγχρονων θεωριών συνωμοσίας; Ή μήπως η συνωμοσιολογία ταιριάζει στην ελίτ ακριβώς επειδή τα μέλη της προτιμούν να συνδιασκέπτονται και να συναποφασίζουν στον μεταξύ τους κλειστό ιδιωτικό κύκλο, για το λόγο ότι θεωρούν πως ο μέσος άνθρωπος του πλανήτη απλώς «δεν μπορεί να χειριστεί την αλήθεια»; Δύσκολο στην απόδειξη και το ένα και το άλλο. Το γεγονός είναι ένα. Σε κάθε συνεδρίαση εδώ και 55 χρόνια που υφίσταται ως θεσμός η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη συμμετοχή του προσκεκλημένου είναι η σιωπή του. «Ο,τι θα συζητηθεί στην Μπίλντερμπεργκ θα μείνει στην Μπίλντερμπεργκ». Η φράση στέκεται ως άτυπο μότο για το κλαμπ που βαφτίστηκε από το ομώνυμο ξενοδοχείο στο Οστερμπεκ της Ολλανδίας, όπου έλαβε χώρα η πρώτη συνεδρίαση 29 με 31 Μαΐου 1954.

Και στον «Αστέρα» της Βουλιαγμένης που θα είναι φρούριο από τα μέτρα ασφαλείας από αύριο μέχρι το Σάββατο οι συμμετέχοντες στη φετινή τους συνεδρίαση Μπιλντερμπέργκερ τον ίδιο κανόνα θα τηρήσουν. Εφόσον, εάν μη τι άλλο, επιθυμούν η πολυπόθητη για τους ίδιους πρόσκληση συμμετοχής σε επόμενη συνεδρίαση της Λέσχης να επαναληφθεί. Οσο για την «επίσημη εκδοχή», παρά το ότι αυτή δεν διατυπώνεται από συνεντεύξεις Τύπου ή ανακοινώσεις όπως, λόγου χάριν, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, για την Μπίλντερμπεργκ αφορά ένα άλλο διεθνές φόρουμ, «με χαρακτήρα ιδιωτικότητας μάλλον, παρά μυστικοπάθειας». Οπου άνθρωποι ισχύος και επιρροής θα μπορούν να συναντώνται και να συζητούν με την ησυχία τους, εκ βαθέων και εμπιστευτικά, άρα μακριά από αδιάκριτα μάτια και αφτιά (των ΜΜΕ και όχι μόνο) τρόπους προώθησης διακρατικής συνεργασίας και αλληλοκατανόησης και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Τον σπόρο είχε σπείρει ο Τζόζεφ Ρέτινγκερ, ένας Πολωνός εμιγκρές στη Βρετανία που από το 1911 μέχρι τις παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου εκτελούσε χρέη πολιτικού συμβούλου. Μεταπολεμικά και ενόψει του Ψυχρού Πολέμου και της βαθμιαίας ανόδου του αντιαμερικανισμού στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, αναδείχτηκε σε έναν από τους πρωτοπόρους υπέρμαχους της ενοποίησης της Ευρώπης -τουλάχιστον του μέρους της που ανήκε στη Δύση. Στον πρίγκιπα Βερνάρδο της Ολλανδίας και στον Πολ Βαν Ζέελαντ, πρωθυπουργό του Βελγίου, βρήκε το 1952 έμπρακτους υποστηρικτές και δύο χρόνια μετά, μέσω της πρώτης συνεδρίασης, η ιδέα του κλαμπ των συνερχομένων εν κρυπτώ εκάστοτε ισχυρών του κόσμου έγινε πράξη και στην πορεία θεσμοποιήθηκε σε ετήσια βάση.

Σχεδόν μηδαμινές υπήρξαν έκτοτε οι εξαιρέσεις στο αδειάλειπτο του κύκλου της σιωπής. Οπως η άκρως σπάνια, ίσως μοναδική, σχετική συνέντευξη του υποκόμη Ετιέν Νταβινιόν, πρώην Ευρωπαίου επιτρόπου, ανώτατου επιχειρηματικού στελέχους και επί σειρά ετών προεδρεύοντος στις συνεδριάσεις της Μπίλντερμπεργκ: «Δεν πιστεύω ότι αποτελούμε μία διεθνή άρχουσα τάξη κι αυτό γιατί δεν πιστεύω ότι υφίσταται μία διεθνής άρχουσα τάξη. Απλώς θεωρώ ότι άνθρωποι που διαθέτουν επιρροή ενδιαφέρονται να συνομιλούν με ανθρώπους που διαθέτουν επιρροή», έλεγε ο υποκόμης Νταβινιόν στο BBC (29 Σεπτεμβρίου 2005), σαφώς επιχειρώντας να υποβαθμίσει το ρόλο των Μπιλντερμπέργκερ ως ανθρώπων που θέτουν εμπράκτως τη διεθνή ατζέντα. «Η Μπίλντερμπεργκ δεν προσπαθεί να φτάσει σε συμπεράσματα -δεν προσπαθεί να πει "τι θα 'πρεπε να κάνουμε". Ο καθένας προχωρά παραπέρα έχοντας τη δική του άποψη και αυτό επιτρέπει στη συζήτηση να διεξάγεται απολύτως ανοιχτά, με αρκετή ειλικρίνεια και επίσης να εντοπίζονται οι διαφορές. Η επιχειρηματική δραστηριότητα επηρεάζει την κοινωνία και η πολιτική επηρεάζει την κοινωνία και αυτό αποτελεί κοινή πεποίθηση. Δεν ισχύει το ότι οι μπίζνες ανταγωνίζονται το δικαίωμα των δημοκρατικά εκλεγμένων ηγετών να κυβερνούν».

Ετσι λοιπόν και λαμβάνοντας υπόψη και πως ακόμα και οι λίστες των συμμετεχόντων στις συναντήσεις της Λέσχης επί δεκαετίες και μέχρι πολύ πρόσφατα αποτελούσαν και αυτές επτασφράγιστο μυστικό, καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι τα κατά καιρούς διεθνώς δημοσιοποιηθέντα σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή προέρχονται -τα περισσότερα- από άκρως περιθωριακές ή αναξιόπιστες πηγές είτε από το χώρο της Δεξιάς είτε της Αριστεράς, και δη των άκρων τους. Εδώ υπάρχει παράνοια, υπάρχει φημολογία, υπάρχει σκοπιμότητα, αλλά υπάρχει και πραγματικότητα. Εστω ψήγματά της. Εστω με το σταγονόμετρο, έστω και δημοσιευμένα μήνες ή χρόνια αφότου τα σχετικά γεγονότα έχουν λάβει χώρα.

Σε πολιτικούς κύκλους της Σερβίας, ευρύτατα διαδεδομένη είναι η άποψη ότι στους κόλπους της Μπίλντερμπεργκ μορφοποιήθηκε και αποφασίστηκε η ιδέα του πολέμου που διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία και οδήγησε στην εξόντωση του Μιλόσεβιτς. Ερευνες για τη θεραπεία μορφών καρκίνου δεν προχώρησαν και φόρμουλες θεραπείας δεν βγήκαν σε γραμμή παραγωγής για να μην απειληθούν τα κέρδη μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών. Μετατροπές σε κινητήρες αυτοκινήτων που θα καίνε ένα λίτρο βενζίνη κάθε εκατό χιλιόμετρα είναι αντιεμπορικές ιδέες που προσκρούουν στις επιθυμίες για μεγάλα κέρδη των κονσόρτσιουμ πετρελαίου. Αντί γι' αυτό, ο κόσμος οδηγήθηκε στα πρόθυρα του πανικού με τη ραγδαία άνοδο της τιμής του πετρελαίου τα τελευταία χρόνια. Μεγάλοι διάσημοι «κακοί» του πλανήτη όπως ο Οσάμα Μπιλ Λάντεν ή ο βομβιστής της Οκλαχόμα Τίμοθι Μακ Βέι φέρεται να ασπάζονται τη θεωρία που θέλει τους Μπιλντερμπέργκερ να κινούν τα νήματα και να κάνουν τις εθνικές κυβερνήσεις να χορεύουν.

Freelancer δημοσιογράφος και κατόπιν αριστερός ακτιβιστής, ο Βρετανός Τόνι Γκόσλινγκ υποστηρίζει στο BBC: «Από τις πρώτες φορές που άκουσα για την οριστική απόφαση των ΗΠΑ να εξαπολύσουν πόλεμο εναντίον του Ιράκ ήταν από διαρροές που ξέφυγαν από τη συνάντηση της Μπίλντερμπεργκ του 2002».

Ερευνα μέσω της ιστοσελίδας του Rewters παραπέμπει σε άρθρο του Καναδού συγγραφέα - ερευνητή Αντριου Μάρσαλ (www.globalresearch.ca) με τίτλο - λογοπαίγνιο «Μπαράκ Ο'Μπίλντερμπεργκ: Διαλέγοντας τον Πρόεδρο»0 (9 Ιουνίου 2008). Την επομένη της λήξης των εργασιών της περσινής συνάντησης της Μπίλντερμπεργκ στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ, ο Μάρσαλ αναφέρει ότι ο Μπαράκ Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον εγκατέλειψαν στα κρυφά το αεροσκάφος που τους μετέφερε κατά την προεκλογική εκστρατεία, για να δώσουν το «παρών» στην ερμητικά κλειστή συνεδρίαση. Μάλιστα, οι δημοσιογράφοι που τους ακολουθούσαν, ανακάλυψαν ότι λείπουν μετά την απογείωση του αεροσκάφους του προεδρικού υποψηφίου! Τότε, ο Τζέιμς Τάκερ, Αμερικανός ανεξάρτητος ερευνητής του βίου και της πολιτείας πολλών Μπιλντερμπέργκερ, τηλεφώνησε στο πολιτικό γραφείο του Ομπάμα ρωτώντας αν ο προεδρικός υποψήφιος είχε παρακολουθήσει την Μπίλντερμπεργκ, χωρίς να πάρει ούτε επιβεβαίωση ούτε διάψευση ως απάντηση.

Μύθος είναι ότι η Μπίλντερμπεργκ είναι κυρίως λέσχη για Ρεπουμπλικάνους. Μπορεί ο Χένρι Κίσινγκερ να μην έχει λείψει σχεδόν ποτέ εδώ και δεκαετίες (αν και στην Αθήνα μάλλον δεν θα εμφανιστεί), Τζορτζ Μπους πατέρας και γιος, Κοντολίζα Ράις και νεοσυντηρητικοί όπως ο Πολ Γούλφοβιτς να θεωρούνται συμμετέχοντες εκ των ουκ άνευ. Ομως για δημοκρατικούς όπως ο πρώην πρόεδρος Μπιλ Κλίντον (και, τηρουμένων των αναλογιών, ο Βρετανός πρώην πρωθυπουργός των εργατικών Τόνι Μπλερ και ο νυν Γκόρντον Μπράουν), λέει το σενάριο συνωμοσίας, η παρουσία και η ομιλία τους στην Μπίλντερμπεργκ στάθηκε απαρχή της εκτόξευσης της πολιτικής τους καριέρας.*

enet.gr