Μάλιστα, το αιτιολογικό της οδηγίας γι’ αυτή την απαγόρευση είναι η προστασία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με τη λογική ότι δεν πρέπει να τους επιβάλλονται βάρη στα οποία δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Ετσι, η κυβέρνηση και η ΑΑΔΕ βάζουν το κάρο μπροστά από τα άλογα:

α) Αντί να παραμείνουν οι απαλλαγές για συναλλαγές που η κατάργησή τους δημιουργεί τραγελαφικές καταστάσεις, καταργήθηκαν, πλην δύο: των νεκροφόρων και των αγροτών ειδικού καθεστώτος!

β) Αντί να δοθεί χρόνος για να προσαρμοστούν οι επιχειρήσεις που έχουν τη δυνατότητα να προσαρμοστούν, έχουμε ξανά τη συνηθισμένη υπερ-επίσπευση (βίαιη ψηφιοποίηση).

γ) Αντί η ψηφιοποίηση να περιοριστεί σε εκείνους που μπορούν να την αντέξουν, αποκτά καθολικό χαρακτήρα. Σημειωτέον ότι η άδεια που έχει ζητηθεί ώστε να παρακαμφθεί η ευρωπαϊκή οδηγία θα έχει προσωρινό χαρακτήρα. Τι ζητεί λοιπόν η κυβέρνηση; Να ξεκινήσει η ψηφιοποίηση ως καθολική και στη συνέχεια να… περιοριστεί; Δηλαδή να εξολοθρευτούν προκαταβολικά όσοι δεν αντέχουν;

Μεγάλες μπίζνες

Στον χώρο των μικρομεσαίων, των φοροτεχνικών αλλά και των εργαζομένων το ερώτημα «γιατί τόσο βίαιη ψηφιοποίηση;» είναι πλέον το βασικό trend. Η κυρίαρχη απάντηση είναι ότι η υπερ-επίσπευση, ο βίαιος χαρακτήρας και οι διαδοχικές φάσεις της ψηφιοποίησης (διασύνδεση με POS, ηλεκτρονικά τιμολόγια, ηλεκτρονικά δελτία αποστολής), σε συνδυασμό με τον τεκμαρτό προσδιορισμό του εισοδήματος των ελεύθερων επαγγελματιών, εξωθούν εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς στην προσφυγή στις εταιρείες παροχής ηλεκτρονικών υπηρεσιών (παρόχων).

Αυτές κερδίζουν με πολλούς τρόπους, που αναμένεται να γίνουν ακόμη περισσότεροι:

α. Με τα software τα οποία υποχρεωτικά προμηθεύονται οι φορολογούμενοι σε κάθε φάση της «μεταρρύθμισης»: για τη διασύνδεση με POS (διαφόρων τύπων φορολογικές μηχανές), για τα ηλεκτρονικά δελτία αποστολής (το σχετικό module) κ.λπ. Είναι τόση η δουλειά που έχουν οι εταιρείες πληροφορικής ώστε δεν προλαβαίνουν τις κάθε φορά προθεσμίες που θέτει το υπουργείο ώστε να προμηθεύσουν την αγορά.

β. Με την υποχρεωτική εξώθηση, από το ίδιο το υπουργείο, των φορολογουμένων να καταφύγουν στις υπηρεσίες των παρόχων: Παράδειγμα πρώτο: Η κυβέρνηση θέσπισε κίνητρο για τις επιχειρήσεις που θα καταφύγουν στις υπηρεσίες ηλεκτρονικού παρόχου τη μείωση του χρόνου παραγραφής φορολογικών αδικημάτων από 5 χρόνια σε 3! Πρόκειται για αμνήστευση φορολογικών αδικημάτων, δηλαδή για επιδότηση των ιδιωτών παρόχων με τα φορολογικά έσοδα! Παράδειγμα δεύτερο: Για τις συναλλαγές με το Δημόσιο έχει επιβληθεί ντε φάκτο ότι όλες οι συναλλαγές γίνονται αποκλειστικά με ηλεκτρονικό πάροχο, ανεξαρτήτως ποσού. Πρόκειται για χιλιάδες συναλλαγές κάθε μέρα… Παράδειγμα τρίτο: Στέλεχος της ΑΑΔΕ είπε σε δημόσια τοποθέτησή του (υπάρχει βίντεο στο youtube) ότι από 1/7/2025 όλες οι συναλλαγές θα γίνονται υποχρεωτικά μέσω ιδιώτη παρόχου.

γ. Με τα software που πρέπει να προμηθεύονται τα φοροτεχνικά γραφεία για να ανταποκριθούν στην ψηφιοποίηση όλων των φορολογικών συναλλαγών και με το ετήσιο κόστος του συμβολαίου συντήρησης.

Συνολικά, πρόκειται για τζίρο εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που το υπουργείο Οικονομικών «προσφέρει» στις εταιρείες πληροφορικής-παρόχους. Και απ’ ό,τι φαίνεται, το πράγμα δεν θα τελειώσει εδώ: στο δεύτερο στάδιο, οι εταιρείες αυτές θα ιδρύσουν θυγατρικές οι οποίες θα αναλάβουν και καθαρά λογιστικές υπηρεσίες.

Ενας «παράπλευρος» στόχος που εξυπηρετείται με την εξουθένωση φορολογουμένων και φοροτεχνικών και τα υψηλά κόστη χρηματοδότησης της ψηφιοποίησης είναι η εξόντωση της «μαρίδας» των μικρομεσαίων, αυτών που δεν μπορούν να αντέξουν και να ανταποκριθούν…