Συρία: Αντιμέτωπη με την πείνα αλλά και τις επιθέσεις λυσσασμένων σκύλων!

Μετά από πολλά χρόνια πολεμικών συγκρούσεων και εμφύλιων συμπλοκών, θα ήταν άκαιρο να ψάξει κανείς να βρει αξιόπιστα στοιχεία για την αγροτική παραγωγή της Συρίας και την διατροφική κατάσταση του λαού της. Με βάση προσεγγίσεις του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, του FAO αλλά και μαρτυρίες ντόπιων και ξένων ειδικών, όπως του Alessandro Costantino εμπειρογνόμωνα του FAO και του Jalal Al-Attar, Γεωπόνου που εργάζεται για την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας στη Συρία, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι οι λέξεις χάος και απόλυτη καταστροφή, ίσως να μην αποδίδουν την κατάσταση σωστά.

Ήδη από τα πρώτα χρόνια της εμφύλιας σύρραξης, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, η αγροτική παραγωγή της Συρίας είχε πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο από συστάσεως του κράτους. Τότε, οι εκτιμήσεις ανέφεραν ότι το 25% του πληθυσμού βρισκόταν σε καθεστώς διατροφικής ανεπάρκειας. Σήμερα, εκτιμάται ότι το ποσοστό αυτό έχει υπερβεί το 50%, δηλαδή πάνω από 12,1 εκατ. ψυχές δεν έχουν επαρκές καθημερινό φαγητό! Έτσι, η Συρία είναι σήμερα μέσα στην εξάδα των χωρών με την μεγαλύτερη διατροφική ανασφάλεια.

Βέβαια, τα νούμερα στην προκειμένη περίπτωση, κρύβουν πολλές στρογγυλοποιήσεις: αναφέρονται άραγε στον προ του πολέμου πληθυσμό, περίπου 23 εκατ. άτομα, αφού τα τελευταία χρόνια εκατομμύρια Σύριοι επέλεξαν το δρόμο της προσφυγιάς. Μόνο στην Τουρκία,σύμφωνα με την UNHCR βρίσκονται 3,2 εκατ. Αυτοί τουλάχιστον έχουν φαγητό και νερό…

Οι εκτιμήσεις συγκλίνουν, ότι όλα τα νούμερα που αφορούν την αγροτική παραγωγή της χώρας, έχουν πέσει στο μισό: στα χωριά, έχει μείνει ο μισός αγροτικός πληθυσμός, καλλιεργούνται οι μισές περίπου εκτάσεις, με τις μισές φροντίδες, αφού δεν υπάρχουν ούτε χρήματα, ούτε αγροτικά εφόδια, ούτε ανταλλακτικά για τα μηχανήματα. Το κακό συμπληρώνεται με τις τεράστιες καταστροφές που έχουν γίνει στο ακριβό αγροτικό επενδεδυμένο κεφάλαιο, δηλαδή σε αποθήκες, στάβλους, σημεία υδροληψίας, αγροτική οδοποιία και γέφυρες.

Εκτιμήσεις του FAO με ημερομηνία 2023, ανεβάζουν το κόστος ανάταξης του πρωτογενούς τομέα από 10,7 έως 17 δισ. δολάρια. Η Διεθνής Τράπεζα με τη σειρά της εκτιμάει ότι το ΑΕΠ της χώρας φθάνει τα 8,97 δισ. δολάρια, δηλαδή απαιτούνται δύο ΑΕΠ για να επανορθωθούν οι ζημιές μόνο στον πρωτογενή τομέα! Το 2010, δηλαδή λίγο πριν τον εμφύλιο, το ΑΕΠ έφτανε τα 252 δισ. δολάρια.

Μια εκτίμηση του FAO για την παραγωγή σιταριού του 2024, επιβεβαιώνει τα παραπάνω: η συνολική παραγωγή ανήλθε στους 2 εκατ. τόνους, μειωμένη κατά 47% από τα προπολεμικά επίπεδα. Μέρος της πτώσης οφείλεται στις ιδιαίτερα υψηλές τιμές των λιπασμάτων, τις οποίες η Κυβέρνηση αύξησε κατά τρεις φορές, αποθαρρύνοντας έτσι τους αγρότες να τα χρησιμοποιήσουν. Η λιανική τιμή του άλευρου, αυξήθηκε το 2024 στις 9700 λίρες Συρίας/κιλό, 50% πάνω σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Η διατροφική βοήθεια του FAO, που μέχρι τώρα απευθυνόταν σε 1,1 εκατ. νοικοκυριά στην χώρα, φέτος επεκτάθηκε σε ακόμη 195.000 νοικοκυριά

Το διατροφικό πρόβλημα της χώρας, δεν σταματά στις χαμηλές παραγωγές και τις υψηλές τιμές στο ράφι. Οι παραγωγικές Βόρειο-ανατολικές περιοχές, δεν μπορούν να στείλουν το διατροφικό τους πλεόνασμα στην υπόλοιπη χώρα, κυρίως στα παράλια, αφού οι μεταφορές απλά δεν δουλεύουν. Κατεστραμμένοι δρόμοι και κυρίως γέφυρες, εξαθλιωμένα μεταφορικά μέσα, κλοπές και ότι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί, κάνουν την διεξαγωγή εμπορίου σχεδόν αδύνατη.

Έτσι, οι λίγοι αγρότες που έχουν σοδειά για πούλημα, δεν μπορούν να το κάνουν, με συνέπεια να έχουν την ίδια μοίρα με αυτούς που δεν τους περισσεύει ούτε κιλό σιτάρι! Οι δε κάτοικοι των μη παραγωγικών περιοχών, κυρίως στα παράλια και την πρωτεύουσα Δαμασκό, να αναγκάζονται να σιτίζονται με ακριβά εισαγόμενα είδη!

Όπως και να το δει κανείς το θέμα...

Όλα τα παραπάνω, μπορεί κάποιος να πει ότι συμβαίνουν στους πολέμους. Εδώ όμως υπάρχει ένα ακόμη τεράστιο πρόβλημα, η λύσσα των σκύλων. Το πρόβλημα αυτό είναι ενδημικό στην ευρύτερη περιοχή, αλλά πριν το 2010, κυβέρνηση, δήμοι και ιδιώτες είχαν καταφέρει να περιορίσουν το πρόβλημα, που κατά κύριο μάλιστα λόγο επικεντρώνεται στις παραγωγικές περιοχές. Κι εδώ το κακό είναι διπλό, αφού τα λυσσασμένα – κυριολεκτικά – σκυλιά δεν επιτίθενται μόνο στους ανθρώπους αλλά και στα παραγωγικά ζώα! Πληροφορίες αναφέρουν μια διαρκώς επιδεινούμενη επιθετικότητα προς πρόβατα, κατσίκες και τις λιγοστές εναπομείνασες αγελάδες.

Το κλιμάκιο το FAO με έδρα το Γκαζιαντέπ της Τουρκίας, που είναι αρμόδιο για την περιοχή αυτή, αναφέρει ότι στην ευρύτερη περιοχή του Idlib το πρώτο 6μηνο του 2023 οι τοπικοί υγειονομικοί φορείς, περιέθαλψαν 1206 περιπτώσεις δαγκώματος λύσσας, 85% των οποίων προέρχονταν από αδέσποτα σκυλιά και το 60% σε άτομα μικρότερα των 17 ετών! Κάθε 100.000 άτομα στην περιοχή τα 112 έχουν δεχθεί δάγκωμα από λυσσασμένο σκυλί!

Με τέτοια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της αγροτικής οικονομίας, κάθε πρόβλεψη για το πως θα κινηθεί η παραγωγή και κατά συνέπεια η διατροφική επάρκεια στη χώρα, είναι τουλάχιστον επιπόλαια. Η επισκευή κομμένων γεφυρών, η επάρκεια σπόρων και φυτοφαρμάκων, η διάθεση μηχανημάτων και ανταλλακτικών, μπορούν να αντιμετωπιστούν σε περίπτωση ομαλοποίησης της κατάστασης. Το ξερίζωμα όμως μιας τόσο θανατηφόρου ζωο-ανθρωπονόσου (δηλαδή που μεταδίδεται από τα ζώα στον άνθρωπο) απαιτεί χρόνο, προσπάθεια χρήματα και κυρίως κουράγιο.

Ας υποθέσουμε ότι με μικρά δάνεια, όπως αυτά που προωθεί ο FAO, κάποια νοικοκυριά της υπαίθρου καταφέρνουν να ξαναστήσουν τα κατεστραμμένα οικόσιτα ζώα τους. Και σε ένα μήνα, ένα αδέσποτο λυσσασμένο σκυλί επιτεθεί σε κάποια από αυτά, για να μην πούμε στον ίδιο τον ιδιοκτήτη. Με τι κουράγιο ο τελευταίος θα ξαναφτιάξει τα ζώα του, δηλαδή τη βάση για την διατροφική ασφάλεια τουλάχιστον στην ύπαιθρο;

Πέρα από τις πραγματικές βόμβες, ο λαός της Συρίας έχει να αντιμετωπίσει ένα σωρό θέματα πριν χορτάσει το καθημερινό του ψωμί.

 https://www.insider.gr