Μισθούς πείνας παίρνουν οι Έλληνες εργαζόμενοι, υψηλές επιβαρύνσεις, ακριβό κόστος διαβίωσης – Τι δείχνει έρευνα της Eurostat.

Η Ελλάδα ανήκει στην ομάδα των κρατών με το χαμηλότερο εργασιακό κόστος στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με την επεξεργασία από το Euronews των σχετικών στοιχείων της Eurostat η διαφορά μεταξύ των κρατών – μελών της ΕΕ είναι ευρεία: Η αναλογία του μεγαλύτερου προς το χαμηλότερο εργασιακό κόστος είναι 5πλάσια γεγονός που δείχνει τις τάσεις απόκλισης τόσο των οικονομιών όσο και της αγοράς εργασίας.

Πού αντιμετωπίζουν οι εργοδότες το υψηλότερο και το χαμηλότερο κόστος εργασίας σε ολόκληρη την Ευρώπη;

Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν σε αυτές τις μεγάλες διαφορές;
Το 2024, το ωριαίο κόστος εργασίας κυμαινόταν από 10,6 ευρώ στη Βουλγαρία έως 55,2 ευρώ στο Λουξεμβούργο μεταξύ των χωρών της ΕΕ σύμφωνα με τη Eurostat.
Το μέσο εκτιμώμενο κόστος στην ΕΕ ήταν 33,5 ευρώ.

Οι υψηλότερες αμοιβές στη Βόρεια και Δυτική Ευρώπη

Το υψηλότερο κόστος εργασίας εντοπίζεται στη Βόρεια και Δυτική Ευρώπη, ειδικά όταν η Ισλανδία και η Νορβηγία περιλαμβάνονται μαζί με τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Και οι πέντε σκανδιναβικές χώρες είναι πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ.
Η Νορβηγία, η Ισλανδία και η Δανία κατατάσσονται μεταξύ των τεσσάρων πρώτων, με το ωριαίο κόστος εργασίας να ξεπερνά τα 50 ευρώ.
Εκτός από αυτές, το Βέλγιο (48,2 €), η Ολλανδία (45,2 €), η Αυστρία (44,5 €), η Γαλλία (43,7 €) και η Γερμανία (43,4 €) συγκαταλέγονται επίσης στις χώρες υψηλού κόστους.

Το χαμηλότερο κόστος εργασίας στην Ανατολική Ευρώπη

Το κόστος εργασίας στην ΕΕ είναι το χαμηλότερο στην Ανατολική Ευρώπη.
Τα χαμηλότερα ποσοστά έχουν η Βουλγαρία (10,6 €), η Ρουμανία (12,5 €) και η Ουγγαρία (14,1 €).
Η Νότια Ευρώπη είναι κατάτι υψηλότερα.
Αλλά υπάρχει ακόμα ένα μεγάλο κενό σε σύγκριση με το Βορρά.
Σε αυτήν την ομάδα ανήκουν η Ιταλία (30,9 €), η Ισπανία (25,5 €), η Πορτογαλία (18,2 €) και η Ελλάδα (16,7 €).
Η Δρ. Agnieszka Piasna, ανώτερη ερευνήτρια στο Ευρωπαϊκό Συνδικαλιστικό Ινστιτούτο (ETUI) δήλωσε ότι αυτές οι επίμονες διαφορές ακολουθούν ένα πολύ σαφές περιφερειακό πρότυπο, με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (ΚΑΕ) και της Νότιας Ευρώπης να έχουν το χαμηλότερο κόστος εργασίας και τα χαμηλότερα επίπεδα μισθών.
Οι διαφορές κόστους εργασίας είναι μικρότερες σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης

Η Δρ Σωτηρία Θεοδωροπούλου, επικεφαλής του τμήματος ευρωπαϊκής, οικονομικής, απασχόλησης και κοινωνικής πολιτικής στο ETUI, τόνισε ότι τα επίπεδα τιμών διαδραματίζουν βασικό ρόλο εξηγώντας τις ανισότητες στο κόστος εργασίας. «Εάν το κόστος εκφράζεται σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (PPS, ΜΑΔ), οι διαφορές στο κόστος εργασίας είναι πιο περιορισμένες», είπε.
Αυτό φαίνεται στα δεδομένα.
Η αναλογία μέγιστου προς ελάχιστο μεταξύ των χωρών της ΕΕ μειώνεται σε λίγο περισσότερο από 2 φορές σε ΜΑΔ, σε σύγκριση με το 5πλάσιο ύψος όταν αποτιμάται σε ευρώ.
Το χάσμα στο κόστος εργασίας μειώνεται όταν μετράται σε ΜΑΔ.
Μεταξύ των χωρών της ΕΕ, το ωριαίο κόστος εργασίας κυμαίνεται από 19,1 στη Βουλγαρία έως 40,3 στο Βέλγιο.
Η Νορβηγία βρίσκεται στην κορυφή της γενικής λίστας με 40,7.
Χρησιμοποιήθηκαν οι τιμές του 2023 για την πραγματική ατομική κατανάλωση.
Οι χώρες της Βαλτικής και των Βαλκανίων εξακολουθούν να βρίσκονται στον πάτο, αλλά το χάσμα είναι μικρότερο  σε σύγκριση με  το ονομαστικό κόστος.
Το κόστος εργασίας αναφέρεται στις δαπάνες που πληρώνουν οι εργοδότες για την απασχόληση εργαζομένων.
Εκτός από τους μισθούς, περιλαμβάνουν επίσης «μη μισθολογικά» κόστη, τα οποία είναι κυρίως κοινωνικές εισφορές και φόροι που σχετίζονται με την απασχόληση.

Πώς το μη μισθολογικό κόστος επηρεάζει το συνολικό κόστος εργασίας;

Το μερίδιο του μη μισθολογικού κόστους στο συνολικό κόστος εργασίας ποικίλλει ευρέως στην Ευρώπη, κυμαινόμενο από μόλις 5% στη Βουλγαρία και τη Λιθουανία έως 32% στη Γαλλία και τη Σουηδία.
Ο μέσος όρος της ΕΕ ήταν 25% το 2024.
Η Δρ Θεοδωροπούλου επεσήμανε ότι οι διαφορές αυτές «συνδέονται με τη δομή και τη φιλοσοφία της κοινωνικής ασφάλισης/ασφάλισης και τα οφέλη που παρέχει στους πολίτες».
Η Giulia De Lazzari, οικονομολόγος στο Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ILO), σημείωσε ότι σε χώρες όπως η Γαλλία και η Σουηδία, το σύστημα κοινωνικής προστασίας είναι σχεδιασμένο να είναι καθολικό και ολοκληρωμένο, παρέχοντας ένα ευρύ φάσμα ωφελειών. Περιλαμβάνουν μεγαλύτερες και καλύτερα αποζημιωμένες περιόδους άδειας μητρότητας, πατρότητας και αναρρωτικής άδειας, καθώς και πιο εκτεταμένη ασφάλιση ανεργίας.
«Σημαντικό μερίδιο αυτών των παροχών χρηματοδοτείται απευθείας μέσω των εργοδοτικών εισφορών», είπε.
Εκτός από τις κορυφαίες χώρες, το μερίδιο του μη μισθολογικού κόστους είναι υψηλό στην Αυστρία, την Ιταλία και την Ισπανία.
Οι ανατολικές χώρες όπως η Ρουμανία και η Βουλγαρία διατηρούν το μη μισθολογικό κόστος πολύ χαμηλό.

Τι προκαλεί τις μεγάλες διαφορές στο κόστος εργασίας;

Η Giulia De Lazzari εξήγησε ότι το μη μισθολογικό κόστος είναι πολύ σημαντικό σε διακυμάνσεις στο κόστος εργασίας.
«Διάφοροι πρόσθετοι παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο», πρόσθεσε.
Περιλάμβαναν:
Οικονομική δομή και παραγωγικότητα: Η υψηλότερη παραγωγικότητα δίνει τη δυνατότητα στις χώρες να διατηρήσουν υψηλότερους μισθούς και συνεπώς υψηλότερο ωριαίο κόστος εργασίας.
Θεσμοί της αγοράς εργασίας: Η παρουσία και η ισχύς των συνδικαλιστικών οργανώσεων, η κάλυψη και το βάθος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και το επίπεδο των κατώτατων μισθών επηρεάζουν σημαντικά τους μισθούς και κατά συνέπεια το κόστος εργασίας.
Κόστος διαβίωσης και επίπεδα τιμών: Το κόστος εργασίας συσχετίζεται επίσης εν μέρει με το κόστος ζωής.
Οι χώρες με υψηλότερα επίπεδα τιμών καταναλωτή εμφανίζουν γενικά υψηλότερους ονομαστικούς μισθούς.

www.bankingnews.gr