Η Κρίση της Ελληνικής Οικονομίας και η αντιμετώπιση της

Η Ελληνική οικονομία ταλανίζεται από σειρά παραγόντων τόσο εσωτερικών όσο και διεθνών.

Η διεθνής οικονομική κρίση είναι γεγονός, δεν μπορεί όμως να αποτελέσει άλλοθι για τα προβλήματα μας.

Η προσέγγιση ότι η κρίση είναι διεθνής και τα προβλήματα της οικονομίας προέρχονται από αυτή είναι αναποτελεσματική, συσκοτίζει τις ευθύνες των κυρίαρχων δυνάμεων, οδηγεί σε λαθεμένες επιλογές και αδιέξοδα και τελικά δεν βοηθά στην ανασυγκρότηση της οικονομίας, στην άμβλυνση των ανισορροπιών και των κοινωνικών προβλημάτων συνοχής, που αυτή δημιουργεί.

Κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης βιώνει την οικονομική κρίση με διαφορετικό τρόπο, σε διαφορετική έκταση και ένταση, ανάλογα με τη δομή στην οικονομική της διάρθρωση.

Διαφορετικά βιώνει η Γαλλία και η Γερμανία την κρίση και διαφορετικά οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου όπως  η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ελλάδα.

Έτσι, κάθε χώρα δρά στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της, στο μέτρο των αναγκών και των προβλημάτων της και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της.

Οι αρνητικές επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας επιβάλλουν να εντοπίσουμε και να κατανοήσουμε τα αίτια που οδήγησαν στη σημερινή πραγματικότητα για να ασκηθούν οι κατάλληλες και αποτελεσματικές πολιτικές για την αντιμετώπιση τους.

Τα αίτια της κρίσης πρέπει να αναζητηθούν αφενός  στα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα και τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν αλλά και στη διεθνή συγκυρία της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης που τα ανέδειξε με εντονότερο και οξύτερο τρόπο.

Κυρίαρχο χαρακτηριστικό της οικονομίας μας είναι ύπαρξη διαρθρωτικών προβλημάτων πολύ πριν την εμφάνιση της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης, τα οποία διογκώθηκαν τα τελευταία χρόνια με την εμμονή στην άσκηση πολιτικών στη κατεύθυνση των αυτορυθμιζόμενων αγορών.

Η κρίση στη χώρα μας αναμένεται να έχει μεγαλύτερο βάθος και διάρκεια από ότι σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακριβώς γιατί η δομή και τα διαρθρωτικά της προβλήματα όχι μόνο είναι διαφορετικά, αλλά διατηρούνται και καθημερινά γίνονται μεγαλύτερα και οξύτερα, αντί να αμβλύνονται, κάτω και από τις συνθήκες της διεθνούς κρίσης.

Οι μακροοικονομικές ανισορροπίες της Ελληνικής Οικονομίας αποτυπώνονται στη συνεχή επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης και στα διατηρούμενα και  συνεχώς διογκούμενα Ελλείμματα του Δημοσίου και του Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών, στο ύψος του Δημόσιου Χρέους, τα οποία έχουν εκτραπεί σε επίπεδα εκτός ελέγχου, γεγονός που καθιστούν την οικονομία, ακόμη πιο ευάλωτη και σαθρή στους εξωτερικούς παράγοντες της διεθνούς οικονομικής κρίσης, λειτουργούν αποσταθεροποιητικά και περιορίζουν τα αποθέματα ανάπτυξης χώρας.

Η παραγωγική βάση της Ελληνικής Οικονομίας είναι ισχνή καθώς στηρίχθηκε, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σε τομείς όπως ο τουρισμός, η ναυτιλία και η οικοδομή, κλάδοι που πλήττονται πρώτοι και με ιδιαίτερη ένταση από την κρίση.

Ακόμη, οι Τράπεζες το πιο ισχυρό τμήμα του  ελληνικού κεφαλαίου, οι οποίες λειτούργησαν με πρωτόγνωρους ρυθμούς πιστωτικής επέκτασης, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, με την επέκταση τους στα Βαλκάνια και  τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, μαζί με άλλες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, είναι εκτεθειμένες στην διεθνή κρίση με την ανάληψη υψηλών κινδύνων, καθώς η κρίση αυτή πλήττει με ιδιαίτερη σφοδρότητα τις χώρες αυτές.

Η κρίση στη χώρα μας αποτυπώνεται ενδεικτικά :

-                     Στο δείκτη οικονομικής δραστηριότητας, με τη συνεχή και επιταχυνόμενη επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης του ΑΕΠ. Από 5,6% το 2003 à 4,9% το 2004 à 4,5% το 2006 à4% το 2007 à2,9% το 2008 àπρόβλεψη για μηδενικό ή και αρνητικό το 2009, σύμφωνα με εκτιμήσεις  της ΕΕ.  Αντίστοιχα, οι προβλέψεις για το ρυθμό ανάπτυξης της ΕΕ- 27 προβλέπεται να είναι ακόμη χαμηλότερος, και μόλις το 2010 αφήνει να διαφανεί ότι αναμένεται ανάκαμψη, γεγονός που επιδρά αρνητικά, ως εξωτερικός παράγοντας, στο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Πηγή: European Commission, Statistical Annex, ^*πρόβλεψη.

-                     Υπάρχουν διάφοροι διεθνείς οργανισμοί που κάθε έτος δημοσιεύουν εκθέσεις ανταγωνιστικότητας των κρατών, με πιο χαρακτηριστικούς τα Ηνωμένα Έθνη και την Παγκόσμια Τράπεζα. Σύμφωνα λοιπόν με την σχετική έκθεση των Ηνωμένων Εθνών (UNCTAD- World Investment Report 2008) η Ελλάδα κατατάσσεται στην 126η θέση το 2007 (από την 119η το 2006). Η πτώση αυτή οφείλεται κυρίως στη διακύμανση των εισροών ΑΞΕ που προαναφέρθηκε σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Στις εκθέσεις της UNCTAD οι διακυμάνσεις από έτος σε έτος είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο, και χαρακτηριστικά αναφέρεται η περίπτωση του Λουξεμβούργου το οποίο ενώ το προηγούμενο έτος (2006) κατείχε την 1η θέση στην τωρινή έκθεση καταλαμβάνει την 138η θέση! Επιπλέον, δε θα πρέπει όμως να παραγνωρίζεται η δυσμενέστερη θέση άλλων αναπτυγμένων χωρών, όπως της Αυστραλίας (131η θέση), της Ιρλανδίας (137η θέση) και της Ιαπωνίας (135η θέση). Από την άλλη μεριά, η τελευταία έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας (OECD - DoingBusiness 2009) για το 2009, η Ελλάδα βελτιώνει τη θέση της στη συνολική διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας κατά 10 θέσεις καταλαμβάνοντας την 96^η θέση μεταξύ 181 κρατών, από την 106 θέση που κατελάμβανε το προηγούμενο έτος σε σύνολο 178 κρατών. Σύμφωνα με αυτή την έκθεση λοιπόν, η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των 6 χωρών μελών του ΟΟΣΑ, που προχώρησαν σε θετικές μεταρρυθμίσεις για να βελτιώσουν το επιχειρηματικό τους περιβάλλον κατά την προηγούμενη χρονιά. Ειδικότερα, στην έκθεση καταγράφονται 4 σημαντικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν στη σύσταση εταιρειών, την προστασία των επενδυτών, την πληρωμή των φόρων και τα μέτρα εκσυγχρονισμού του πτωχευτικού δικαίου.

-                     Η διατήρηση ελλείμματος του Εμπορικού Ισοζυγίου, από - 22,71 δις ευρώ (2002) à-25,44 δις (2004) à-35,29 δις (2006) à -41,5 δις (2007) à το 2008 –44.048 εκατ. ευρώ.

Τράπεζα της Ελλάδος, Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας, Τεύχος 119, 91.

-                      Το Έλλειμμα του Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών ως ποσοστό του ΑΕΠ έχει διπλασιαστεί από 7% το 2003 σε ποσοστό 14,1% του ΑΕΠ το 2007.  Είναι το μεγαλύτερο μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης και διαμορφώθηκε   από -10,72 δις (2004) à-23,67 (2006) à-32,39 (2007) και -35,04 δις το 2008.

Πηγή: Τράπεζα της Ελλάδος, Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας, Τεύχος 119, 110, 91.

-                     Η Καθαρή Επενδυτική Θέση της χώρας είναι αρνητική από –178.063 εκ ευρώ το 2006 à -183.944 εκ ευρώ το 2008.

Πηγή: Τράπεζα της Ελλάδος, Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας, Τεύχος 119, 110.

-                     Στην αύξηση των τιμών και της ακρίβειας, η οποία έχει οδηγήσει ακόμη περισσότερα νοικοκυριά κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ο πληθωρισμός για τα φτωχά νοικοκυριά είναι μεγαλύτερος από τα επίσημα στοιχεία, ενώ η πραγματική αμοιβή των εργαζομένων αυξήθηκε κατά μέσο ετήσιο όρο 2% την περίοδο 2005 – 2008, με αποτέλεσμα το πραγματικό διαθέσιμο  εισόδημα να περιοριστεί ακόμη περισσότερο.

-                     Η υπερχρέωση των νοικοκυριών και ιδιαίτερα των ασθενέστερων εισοδηματικών ομάδων επιδεινώνεται. Τα χρέη των νοικοκυριών ως ποσοστό του ΑΕΠ έχει διπλασιαστεί από 34,7% στο τέλος του 2005 σε 45.3% στο τέλος του 2007 και συνεχίζουν να αυξάνονται με ταχύτερους ρυθμούς.

      (Πηγή, Υπερχρέωση Νοικοκυριών, Οικονομικό Επιμελητήριο)

-                     Η ανεργία και μάλιστα η πραγματική ανεργία αυξάνεται ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, από 7,7% το 2008 àσε  9,1% για το 2009. Η απασχόληση από θετική αύξηση 1,2% το 2008 à σε –1,1% το 2009

   

Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή Μαϊος 2009, ^*πρόβλεψη.

-                     Η συνεχής και άνιση φορολογική επιβάρυνση των εισοδημάτων των εργαζομένων και συνταξιούχων είναι το βασικό χαρακτηριστικό του  φορολογικού συστήματος, το οποίο παραμένει άδικο, γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό. Η σχέση αμέσων και εμμέσων φόρων χειροτερεύει από χρόνο σε χρόνο. (ΟΕΕ, Προτάσεις για το Φορολογικό σύστημα)

-                     Παρά τη μείωση των Δημοσίων επενδύσεων έχουμε δημοσιονομική εκτροπή, με το Έλλειμμα του Κρατικού Προϋπολογισμού (Γενικής Κυβέρνησης) από 2,8% του ΑΕΠ το 2006à σε 3,6% το 2007à σε 5% του ΑΕΠ το 2008 και με πρόβλεψη της ΕΕ για το 2009 σε 5,1% του ΑΕΠ. Ο επίσημος στόχος που έχει τεθεί είναι 3,7% του ΑΕΠ.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή Μαϊος 2009, ^*πρόβλεψη.

-                     Το  Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια Από 98,6% του ΑΕΠ το 2004 à95,9% το 2006à94,8% το 2007 à 97,6% το 2008  και για το 2009 οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Μαϊος2009) είναι αρνητικές,(103,4% δηλαδή επάνοδο στο επίπεδο του 1999), αν λάβουμε υπόψη μας τις υψηλές δανειακές ανάγκες για το τρέχον έτος και το κόστος δανεισμού του κράτους από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές με την αύξηση των περιθωρίων των επιτοκίων για τη χώρα μας συγκριτικά με άλλες χώρες της ΕΕ.

Πηγή: EuropeanCommission, StatisticalAnnex και Τράπεζα της Ελλάδος, Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας, Τεύχος, 110, ^*πρόβλεψη.

Τα ελλείμματα, το δημόσιο χρέος, ή άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών και του παραγόμενου πλούτου και τα άλλα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας δεν είναι μονοσήμαντα τα αίτια της κρίσης αλλά η συνέπεια χρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών και πολιτικών που εφαρμόστηκαν, τα οποία στη συνέχεια ως δευτερογενή  αίτια αναπαράγουν και ανατροφοδοτούν την κρίση της οικονομίας.

Έτσι, βασικό χαρακτηριστικό της κρίσης είναι η ανατροφοδότηση της που δημιουργεί νέα προβλήματα και ανισότητες, σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Σε ότι αφορά τη διεθνή κρίση, αυτή δεν οφείλεται σε συγκυριακούς λόγους. Είναι μια κρίση περισσότερο συστημική παρά κυκλική κρίση, που θίγει τα όρια του προτύπου παραγωγής και διανομής του πλούτου και γενικότερα το σύστημα αξιών. Αμφισβητείται η δομή και οι λειτουργίες των επιμέρους συστημάτων και αγορών.

Η κρίση δηλαδή παράχθηκε από το ίδιο το σύστημα, είναι το αποκορύφωμα της τριακονταετούς κυριαρχίας σε παγκόσμιο επίπεδο μιας οικονομικής θεώρησης και πολιτικής που βασίζεται στις πλήρως απελευθερωμένες και αυτορυθμιζόμενες αγορές με τη σταδιακή απομάκρυνση του κοινωνικού κράτους και των πολιτών από τις οικονομικές λειτουργίες. Στη λογική ότι η κυβερνητική δραστηριότητα πρέπει να περιοριστεί και να αντικατασταθεί από τις δυνάμεις της αγοράς που ξέρουν να αυτορυθμίζονται ώστε να δημιουργείται το καλύτερο αποτέλεσμα. Η επίκληση της απληστίας ως αίτιο της κρίσης δεν αρκεί. Είναι ηθικολογία. Γιατί όταν οι δυνάμεις της αγοράς λειτουργούν ανεξέλεγκτα, χωρίς αποτελεσματική ρύθμιση και εποπτεία δύνεται η δυνατότητα μεγαλύτερης ανάπτυξης στα μεγάλα συμφέροντα, δημιουργώντας ανισότητες και αντί να διασπείρουν τους κινδύνους τους αυξάνουν. Οι ακολουθούμενες πολιτικές οδήγησαν στην οικονομική κρίση και για αυτό και πάνω από όλα η κρίση είναι πολιτική. 

Αναγνωρίζοντας την οικονομική κρίση με αυτή την προσέγγιση παρέχεται η δυνατότητα

- επαναπροσδιορισμού της ασκούμενης πολιτικής στη κατεύθυνση των αυστηρά ρυθμιζόμενων αγορών, προϊόντων, υπηρεσιών και κεφαλαίων, με ένα αποτελεσματικό εποπτικό πλαίσιο, όχι μόνο κατασταλτικού αλλά κυρίως προληπτικού ελέγχου για την αποτροπή μονοπωλιακών καταστάσεων και συμπεριφορών.

- αποτελεσματικής διαχείριση πόρων, ενίσχυσης της ζήτησης με στόχο τη μεγέθυνση

του παραγόμενου προϊόντος και δίκαιη κατανομή βαρών

- αποτελεσματική αντιμετώπιση την μακροοικονομικών, περιβαλλοντικών  και    Εισοδηματικών Ανισορροπιών

- μιας συμφωνίας για τη στήριξη της απασχόλησης και αποφυγή μαζικών απολύσεων.

 

Είναι γνωστό ότι τα μέσα επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής είναι λιγότερα από αυτά του παρελθόντος,  λόγω των ελλειμμάτων και του χρέους, ενώ δεν υπάρχουν περιθώρια άσκησης αυτόνομης νομισματικής πολιτικής καθώς αυτή ασκείται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην οποία συμμετέχει και η χώρα μας.

Ο κρατικός παρεμβατισμός στην προσπάθεια του να ανακόψει την ανατροφοδότηση της κρίσης και την όξυνση των διαρθρωτικών ανισορροπιών με παραγωγικές δημόσιες δαπάνες, μπορεί πρόσκαιρα να οδηγήσει σε αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος.

Η ύπαρξη ελλειμμάτων σε περιόδους κρίσεων με μειωμένη συνολική ζήτηση δεν είναι κατά ανάγκη λανθασμένη αλλά επιβάλλεται για την σταθερότητα και την ανάκαμψη. Στη κατεύθυνση αυτή το Σύμφωνο σταθερότητας πρέπει να ερμηνευθεί διασταλτικά προκειμένου να ελαστικοποιηθεί προσωρινά μέχρι να εξέλθει η Ευρώπη και ολόκληρος ο κόσμος από τη παρατεταμένη κρίση.

Προϋπόθεση για την εφαρμογή μιας τέτοιας ελαστικοποίησης του Συμφώνου Σταθερότητας είναι η λειτουργία ενός αποτελεσματικού παραγωγικού κράτους και όχι σπάταλου.

Οι διαστάσεις που έχει λάβει η κρίση σε εθνικό, ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο απαιτούν επαναπροσέγγιση των πολιτικών κατευθύνσεων, των συγκεκριμένων μέτρων και δράσεων. 

Στο πλαίσιο αυτό οι βασικοί άξονες που προτείνουμε είναι

-                     Στήριξη της αγοραστικής δύναμης των μεσαίων στρωμάτων και ενίσχυση των κοινωνικά ευάλωτων ομάδων.

·                    Εισοδηματική ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων, χαμηλόμισθων και ανέργων

·                    Μείωση της φορολογίας των φυσικών προσώπων με την εφαρμογή περισσότερων κλιμακίων στη βάση μιας προοδευτικής – αναλογικής κλίμακας με τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας ώστε να μη δημιουργούνται απώλειες στα εισοδήματα των μισθωτών, ελεύθερων επαγγελματιών  και συνταξιούχων από την αύξηση του πληθωρισμού.

·                    Γενναιόδωρη ενίσχυση των γεννήσεων και της πολύτεκνης οικογένειας

·                    Ενίσχυση του οικογενειακού εισοδήματος έμμεσα με τη μείωση της παραπαιδείας  και την αύξηση των δαπανών του κοινωνικού κράτους για  παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια

·                    Προστασία των δανειοληπτών και της πρώτης κατοικίας με αναχρηματοδότηση ληξιπροθέσμων οφειλών κυρίως ευάλωτων ομάδων πληθυσμού που πλήττονται ιδιαίτερα λόγω της συγκυρίας και έχουν προβλήματα αποπληρωμής, ευνοϊκά μέτρα για την αποπληρωμή των δανείων με επιμήκυνση του χρόνου, και μείωση της ελάχιστης μηνιαίας δόσης,

·                    Κατάργηση πανωτοκιών με ανώτατο όριο επιτοκίου για το τελικό ύψος των δανειακών απαιτήσεων

·                    Ανώτατο όριο επιτοκίων των πιστωτικών καρτών 

-                     Στήριξη της πραγματικής οικονομίας και των Μικρο-Μεσαίων-Επιχειρήσεωνν.

·                    Αύξηση των Δημοσίων επενδύσεων με κατεύθυνση την παιδεία, τη βιώσιμη ανάπτυξη και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας,

·                    τις παραγωγικές αναδιαρθρώσεις κλάδων και περιοχών που πλήττονται ιδιαίτερα από την κρίση με στοχευμένα κίνητρα και χρηματοδότηση σε δραστηριότητες εξοικονόμησης ενέργειας και για την ανάκτηση της βιωσιμότητας τους,

·                    την προώθηση περιφερειακών έργων μέσω της ΤΑ,

·                    άμεση προώθηση του ΕΣΠΑ με προτεραιότητα στα συγχρηματοδοτούμενα έργα (ΣΔΙΤ) υψηλού επιχειρηματικού κινδύνου και οφέλους,

·                    ενίσχυση των ΜΜΕ με ανακατανομή πόρων από τα διαρθρωτικά Ταμεία της ΕΕ και ενεργοποίηση πόρων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων

·                    στήριξη της επιχειρηματικότητας με απλούστευση των γραφειοκρατικών διαδικασιών και τη χρήση των νέων τεχνολογιών 

 

-                     Αντιμετώπιση της ανεργίας με τη στήριξη της απασχόλησης και την επιδότηση της εργασίας αντί μόνο την επιδότηση των ανέργων.

·                    Στήριξη των επιχειρήσεων που διατηρούν τις θέσεις εργασίας με κίνητρα και

      χρήση επιδοτήσεων για κάθε νέα θέση εργασίας

·                    Ενίσχυση της κοινωνικής εργασίας με πλήρη δικαιώματα κοινωνικής ασφάλισης για στήριξη ανέργων και απολυμένων σε τομείς που έχουν ανάγκη από ανθρώπινο δυναμικό όπως εργασία στο περιβάλλον, κοινωνική πρόνοια, σε ΤΑ κλπ

·                    Ενίσχυση των επιδομάτων ανεργίας

·                    ʼμεση διοχέτευση του ΕΣΠΑ στις ΜΜΕ για τη στήριξη της αγοράς και της ρευστότητας.

·                    Δημοσιονομική εξυγίανση και σταθερότητα.

·                    Εξορθολογισμό και αναδιάρθρωση των δημοσίων δαπανών .Όσο σημαντικό είναι η μείωση των ελαστικών καταναλωτικών δαπανών που οδηγούν σε σπατάλη του δημόσιου χρήματος, τόσο σημαντικό είναι η αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων με κατεύθυνση τα συγχρηματοδοτούμενα έργα που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας,

·                    Γενικευμένη εφαρμογή της τεχνολογίας με στόχο ένα αποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό για τον έλεγχο της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας. Να προχωρήσει το συντομότερο η διασταύρωση εσόδων και δαπανών για όλα τα στοιχεία. Οι τακτικοί φορολογικοί έλεγχοι των επιχειρήσεων να γίνονται μόνο ύστερα από διασταύρωση και έγκριση από τις Κεντρικές υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών και όχι μόνο με απόφαση της τοπικής ΔΟΥ,

·                    Αύξηση της φορολογίας από προσόδους κεφαλαίου που διανέμονται

       (μερίσματα) και μείωση της έμμεσης φορολογίας με στόχο την αντιστροφή

       της σχέσης αμέσων / εμμέσων φόρων

·                    φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας συμπεριλαμβανομένης και της

       εκκλησιαστικής περιουσίας στο πλαίσιο  επιχειρηματικής δραστηριότητα της

     Μεταρρύθμιση του Φορολογικού Συστήματος

·                    Κατάρτιση Προγραμματικών Προϋπολογισμών ώστε να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα, η διαφάνεια και η λογοδοσία στη διαχείριση του

     δημόσιου χρήματος όπως επιτάσσει το σύνταγμα της χώρας, Θεωρούμε ότι είναι πλέον πρόσφορος χρόνος για τη συνολική δομική αλλαγή του φορολογικού συστήματος , η οποία πρέπει να κινηθεί έξω από τη λογική του εξωραϊσμού του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου ώστε το φορολογικό σύστημα να καταστεί βασικός μηχανισμός ανάπτυξης και αναδιανομής του εισοδήματος. Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο διαμορφώθηκε κάτω από το βάρος των δημοσιονομικών προβλημάτων, επέτεινε τα πολύπλοκα γραφειοκρατικά προβλήματα και αύξησε τη φοροδιαφυγή. Η αύξηση της φοροδιαφυγής δημιούργησε με τη σειρά της μείωση των εισπράξεων και κενό στον Προϋπολογισμό. Η ανάγκη για την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος πηγάζει από το γεγονός ότι το ισχύον σύστημα έχει γίνει πολύπλοκο με μεγάλο κόστος διαχείρισης, είναι άδικο στην κατανομή των φορολογικών βαρών δημοσιονομικά αναποτελεσματικό που αδυνατεί να εξαλείψει το έλλειμμα και να μειώσει δραστικά το ενοποιημένο χρέος της Γενικής Κυβέρνησης, νοσεί από εκτεταμένη φοροδιαφυγή καρκινοβατεί στην είσπραξη βεβαιωμένων χρεών και γενικά δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες της οικονομίας και του έλληνα πολίτη.

·                    Έλεγχος υλοποίησης του Προϋπολογισμού.

Το εθιμικό γεγονός του ετήσιου προϋπολογισμού εκτός των άλλων αποδεικνύεται και από την απουσία μηχανισμών ελέγχου. Η επανειλημμένη και για τέταρτη φορά αναθεώρηση της εκτίμησης του ελλείμματος για το 2008 αλλά και στις προβλέψεις για το 2009 το οποίο για το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος ε\έτους διαμορφώθηκε σε 1,9 δις εκτός πλαισίου του προϋπολογισμού καθώς και η υπέρβαση των ετήσιων δανειακών αναγκών καταδεικνύει την ανάγκη τακτικού και συστηματικού ελέγχου υλοποίησης του. Η εκάστοτε κυβέρνηση οφείλει να δίνει στη δημοσιότητα κάθε στοιχείο για την  πορεία των εσόδων και εξόδων και την εν γένει πορεία υλοποίησης του προϋπολογισμού σε μηνιαία βάση από επιτροπή στην οποία υα συμμετέχουν   επιστήμονες και κοινωνικοί φορείς με τη σύνταξη διμηνιαίας έκθεσης με  παρατηρήσεις στις οποίες οι αρμόδιοι υπουργοί και υπηρεσίες οφείλουν να απαντούν σε εύλογο χρόνο.

Κρατικός παρεμβατισμός και αυστηρό πλαίσιο εποπτείας και ελέγχου του Χρηματοπιστωτικού συστήματος, ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά

·                    Ενίσχυση της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών με αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου

·                    Ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του συστήματος εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε ένα νέο διεθνές πλαίσιο που θα ρυθμίζει  τη χρηματοπιστωτική λειτουργία,  

·                    Πλήρη δημόσιο έλεγχο της Εθνικής Τράπεζας και την ενίσχυση του ρόλου του δημοσίου στο  ΤΤ και την Αγροτική Τράπεζα ώστε με ένα ισχυρό πυλώνα δημοσίου μετοχικού ενδιαφέροντος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα να ενισχυθεί η παρέμβαση του δημοσίου στη χρηματοπιστωτική λειτουργία και την κατανομή των πόρων στην ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας

·                    Ενίσχυση της συμμετοχής του δημοσίου στην Εθνική τράπεζα για τη δημιουργία ισχυρού πυλώνα δημοσίου ενδιαφέροντος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα

·                    Διαφάνεια στις συναλλαγές τιτλοποιημένων προϊόντων και ανάπτυξη των οργανωμένων αγορών

·                    Δημιουργία χρηματοοικονομικών προϊόντων υψηλής περιπλοκότητας και κινδύνου θα πρέπει να ελεγχθεί ώστε η ύπαρξη τους να δικαιολογείται για αντιστάθμιση κινδύνων από συναλλαγές στη πραγματική οικονομία και όχι για τη παραγωγή προμηθειών και την παραπέρα χρηματοδότηση της χρηματοοικονομικής κερδοσκοπικής δραστηριότητας

·                    Οι οργανισμοί αξιολόγησης χρηματοοικονομικών προϊόντων εφόσον προσφέρουν πληροφόρηση και εκτιμήσεις στο κοινό είναι δημόσια αγαθά και για αυτό θα πρέπει να έχουν δημόσιο χαρακτήρα και να εποπτεύονται από τις εποπτικές αρχές

·                    Αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο για την εταιρική διακυβέρνηση των τραπεζών

Οι ροές των κεφαλαίων είναι διεθνείς άρα ένα νέο πλαίσιο κανόνων και αρχών προϋποθέτει διεθνή συνεργασία. Ακόμη το μέγεθος, και η έκταση της χρηματοπιστωτικής κρίσης επιβάλλει τη συνεργασία για τη δημιουργία ενιαίου εποπτικού πλαισίου και ευρωπαϊκού οργανισμού για τον έλεγχο και την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος.  

·                    Νομοθετική κατάργηση όλων των χρεώσεων που έχουν κριθεί καταχρηστικές και παράνομες από τα δικαστήρια

·                    Κατάργηση των λεγομένων εισπρακτικών εταιρειών ή τουλάχιστον η δημιουργία και η λειτουργία τους να υπαχθεί στον εποπτικό έλεγχο των αρχών εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος,

·                    Ενίσχυση της ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας μέσω του ΤΕΜΠΕ ή μέσω ειδικού Ταμείου αναχρηματοδότησης των επιχειρήσεων