Μας θλίβει το γεγονός ότι δυο χρόνια μετά την αλλαγή της Κεντρικής Διοίκησης στο Οικονομικό Επιμελητήριο η υποβάθμιση του θεσμού συνεχίζεται. Ένας φορέας που έχει στις τάξεις τους 85.000 μέλη, ένα από τα πιο ζωντανά κομμάτια της Ελληνικής κοινωνίας, δεν έχει καταφέρει ούτε στο ελάχιστο να επιτύχει τους στόχους που έθεσε κατά την ίδρυση του.

Είναι εύκολο να ρίξει κανείς τις ευθύνες στη αδιάφορη πολιτεία, στο μη συνεργάσιμο υπουργείο, στα ανενεργά μέλη. Όμως εμείς πιστεύομε ότι μεγάλες ευθύνες αναλογούν στους ανθρώπους που τόσα χρόνια ελέγχουν καίριες θέσεις στην Κεντρική Διοίκηση και με τις ενέργειες τους έχει περιέλθει το Επιμελητήριο σε μαρασμό. Κάνουν ένα βασικό λάθος ικανοποιούνται με τα λίγα και χαίρονται γιατί επανεκλέγονται χωρίς κανένας να τους ενοχλεί και να τους ελέγχει ουσιαστικά.

Η κεντρική διοίκηση επέδειξε τόσα χρόνια ότι είναι ανίκανη να ασχοληθεί:

1 με την εκπαίδευση των μελών (αποτυχία ΙΕΚΕΜ).
2 με την οργάνωση εκδηλώσεων (σήμερα αναθέτει σε ιδιωτικές εταιρείες έναντι υψηλής αμοιβής της οργάνωση εκδηλώσεων και την εξεύρεση χορηγών).
3 την ενημέρωση των μελών (εκδίδει ένα ανεπαρκή έντυπο δίχως περιοδική συχνότητα και συντηρεί μια απαράδεκτη ιστοσελίδα).

Παράλληλα απέτυχε να κατοχυρώσει τα επαγγελματικά δικαιώματα των μελών και να αναδείξει το ρόλο των οικονομολόγων. Κατάφερε να εγκλωβίσει τόσα χρόνια τα μέλη με το θέμα των εξετάσεων, να ικανοποιήσει συμφέροντα λίγων με την αυθαίρετη αναβάθμιση μελών προεκλογικά και σήμερα να θριαμβολογεί με την διενέργεια δήθεν επιμορφωτικών σεμιναρίων. Πιστεύει κανείς ότι ο θεσμός αναβαθμίστηκε με τα σεμινάρια που πραγματοποιήθηκαν; Αποδείχθηκε ότι το Επιμελητήριο είναι ανίκανο όχι μόνο εξετάσεις να οργανώσει (που θα αναβάθμιζαν και θα πιστοποιούσαν το επάγγελμα του λογιστή) αλλά ούτε απλά επιμορφωτικά σεμινάρια. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, τα σεμινάρια δεν προσέφεραν τίποτα ουσιαστικό στους συναδέλφους.

Παράλληλα δεν κατάφερε ποτέ να αναβαθμίσει το ρόλο των ελεγκτών των ανωνύμων εταιρειών και να συγκεντρώσει τα έσοδα που αναλογούν στο Επιμελητήριο. Σήμερα εκλιπαρεί το υπουργείο να μην καταργήσει τους ελεγκτές και αγωνιά για τον «ουσιαστικό» ρόλο που θα πρέπει να διαδραματίζουν.

Όμως πέρα από όλα αυτά θεωρούμε ότι βασική είναι η ευθύνη της Κεντρικής Διοίκησης στην αναποτελεσματική κατανομή των πόρων του Επιμελητηρίου. Συγκεκριμένα ο συνολικός προϋπολογισμός εξόδων των περιφερειακών τμήματος για το 2006 ανέρχονταν σε 1.356.460 €. Από αυτά το 25,4% διατέθηκε για αποζημιώσεις μελών των τοπικών διοικήσεων και το 15,2% για μισθώματα κτιρίων. Δηλαδή για τα εκλεγμένα μέλη των τοπικών διοικήσεων και για τα γραφεία που μισθώνονται Πανελλαδικά δαπανήθηκε το 40,6% του συνολικού προϋπολογισμού. Αντίθετα για δαπάνες συνεδρίων διατέθηκε το 5,7%, για δαπάνες εκτυπώσεων και εκδόσεων το 1,8% και για αγορά βιβλίων και εντύπων το 1,1% του συνολικού προϋπολογισμού.

Βασική προτεραιότητα πρέπει να είναι η σωστή κατανομή των πόρων και η διαχείριση τους από τα Περιφερειακά Τμήματα. Με τον τρόπο αυτό θα γίνει εντονότερη η προσπάθεια συγκέντρωσης εσόδων, τα οποία θα διατίθενται αποκλειστικά προς όφελος των μελών σε τοπικό επίπεδο. Η ανεξαρτησία και η ενίσχυση των Περιφερειακών Τμημάτων πρέπει να αποτελέσει πρωταρχικό στόχο. Οι Τοπικές Διοίκησης γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες των μελών και μπορούν να τις ικανοποιήσουν αρκεί να διαθέτουν τους πόρους.

Παράλληλα προτείνουμε την μείωση των αμοιβών των μελών των Δ.Σ. ώστε να διοχετευθούν κονδύλια σε σκοπούς που θα εξυπηρετούν το σύνολο των μελών, καθώς και την έναρξη διαδικασιών για την αγορά ιδιόκτητων κτιρίων από τις Περιφερειακές Διοικήσεις, με στόχο τα τοπικά τμήματα να αποκτήσουν δικιά τους μόνιμη στέγη. Παράλληλα πρέπει τα περιφερειακά τμήματα να στελεχωθούν με κατάλληλο προσωπικό (κατά κύριο λόγω μέλη) που να μπορεί να ανταποκριθεί σε αυξημένες αρμοδιότητες και όχι απλά να έχουν ρόλο γραμματειακής υποστήριξης.

Θέση μας είναι Κεντρική Διοίκηση να επικεντρωθεί αποκλειστικά σε δυο άξονες, την κατοχύρωση του οικονομολογικού επαγγέλματος και την ανάδειξη του ρόλου του Επιμελητηρίου ως συμβούλου της πολιτείας. Στα Περιφερειακά Τμήματα πρέπει να ανατεθούν τα θέματα της εκπαίδευσης των μελών και των νέων συνάδελφων (γραφεία εργασίας - ημέρες καριέρας – πρακτική άσκηση). Μόνο μέσα από την ενίσχυση και την ανεξαρτησία των Περιφερικών Τμημάτων (λειτουργία έμμισθων επιτροπών – ευελιξία στην διαχείριση πόρων) θα γίνει το Επιμελητήριο ένας ζωντανός οργανισμός που με τις δράσεις του θα καταφέρει να συσπειρώσει τα μέλη του.