Οι οργανωμένες κοινωνίες διαθέτουν κρατική δομή. Δια της κρατικής δομής ασκείται η εξουσία και ο δημόσιος καταναγκασμός. Οι σύγχρονες κρατικές δομές, μ’ άλλα λόγια τα σύγχρονα κράτη, διέπονται από δημοκρατικές αρχές και εμφανίζουν πολυκεντρικό ή πολυδιάστατο ως προς την εξουσία χαρακτήρα. Ο πολυκεντρικός αυτός χαρακτήρας μεταφράζεται σε μία αμφισβήτηση του Κράτους ως μοναδικού κέντρου αποφάσεων. Το Κράτος δεν αποτελεί υποχρεωτικά και τη μοναδική πηγή έλλογης συμπεριφοράς. Οι θεωρητικοί της θεωρίας της Οικονομικής Πολιτικής ή διαφορετικά της θεωρίας των δημόσιων επιλογών, μεταξύ αυτών ο γνωστός καθηγητής Jacques Attali, αναλύουν το κράτος ως ένα πεδίο σύγκρουσης συμφερόντων. Το κράτος εκφράζει τη συνισταμένη των εσωτερικών συγκρούσεων που εμφανίζονται στο πλαίσιο της κοινωνικής οργάνωσης. Πολιτικά Κόμματα , Κοινοβούλια, Δημόσια Διοίκηση, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Συνδικάτα, Επαγγελματικές Οργανώσεις, Επιμελητήρια, ομάδες πίεσης κ.λ.π. αντιπαρατιθέμενα, συγκρουόμενα, παρεμβαίνοντα, συμφωνούντα ή διαφωνούντα, διαμορφώνουν ακριβώς το προαναφερθέν πεδίο, στο χώρο του οποίου αναπτύσσεται το κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι.

Με τον τρόπο αυτό το κράτος αποτελεί οργάνωση που εκφράζει μεν την εξουσία, η εξουσία όμως αυτή δεν είναι υποχρεωτικά και αδιαμφισβήτητος εκφραστής της κοινής, σταθερής και έλλογης συμπεριφοράς. Είναι, ή θεωρητικά τουλάχιστον υποστηρίζεται ότι είναι, ένας πολυκεντρικός φορέας, ένα πολυδιάστατο μόρφωμα, το οποίο εκφράζει κατά περίπτωση την κυριαρχία του επί συμφερόντων κατά τεκμήριο αντιτιθεμένων. Ο πολυκεντρικός χαρακτήρας του έρχεται να συμπληρώσει τις δημοκρατικές αρχές του προσδίδοντας έτσι σ’ αυτό μια πολυδιάστατη μορφή. Η ίδια η δημοκρατική υφή του κράτους σήμερα είναι συνάρτηση των δυνατοτήτων, τις οποίες παρέχει σε διάφορα κέντρα αποφάσεων, που στο εσωτερικό του δραστηριοποιούνται, να εκφρασθούν, να παρέμβουν, να συνηγορήσουν ή να συμβουλεύσουν, να διαφωνήσουν ή να προτείνουν σε σημεία διάφορα της άσκησης πολιτικής και με τον τρόπο αυτό να αναδείξουν τον ανωτέρω αναφερθέντα πολυκεντρικό χαρακτήρα του .

Στις μέρες μας ο πολυκεντρισμός αυτός θριαμβεύει. Παρουσιάζεται εντούτοις περισσότερο από άλλοτε αντιφατικός, συχνά επικίνδυνος και οπωσδήποτε ικανός να εγείρει προβληματισμούς ή και ερωτηματικά για το μέγεθος ή και την ποιότητα της κρατικής εξουσίας. Σύγχρονα επιχειρηματικά μεγαθήρια του ιδιωτικού τομέα, πολυεθνικές εταιρείες ή άλλης μορφής οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα, αποκτούν εξουσία δύσκολα ελεγχόμενη, ενώ η επιδιωκόμενη συρρίκνωση των κρατικών παρεμβάσεων στην οικονομική διαδικασία αποδυναμώνει δημόσιους φορείς και υπηρεσίες ελέγχου που ιστορικά έπαιξαν στο παρελθόν σημαντικότερο ρόλο. Στο πλαίσιο της νέας πραγματικότητας, το ρεαλιστικό ή ουτοπικό περιεχόμενο της οποίας δεν θα με απασχολήσει εν προκειμένω, η συλλογική επιδίωξη των συμφερόντων των εργαζόμενων ανθρώπων, επιστημόνων, ειδικών ή ανειδίκευτων αποκτά πρωτεύουσα σημασία, καθώς η κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων και η διεκδικητική διαδικασία, ή ακόμα η προστασία των κεκτημένων, απαιτεί οργανωμένη μορφή δράσης, πληροφόρησης και δυνατότητα παρέμβασης σε κέντρα λήψης αποφάσεων θεσμικού χαρακτήρα. Οι συσσωματώσεις αυτές, παρά το γεγονός ότι συχνά δέχονται κριτική, ως παρουσιαζόμενες δεκτικές ενός συντεχνιακού πνεύματος, είναι εντούτοις τόσο αναγκαίες όσο και χρήσιμες, καθώς αποτελούν τη φυσιολογική απάντηση της κοινωνίας στη συχνά ενοχλητική αλλά και επικίνδυνη συσσώρευση μονοπωλιακών στοιχείων στο επίπεδο της παραγωγικής δομής, των επιχειρήσεων, ή των οργανωμένων κεφαλαιουχικών συμφερόντων. Το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας αποτελεί φορέα επαγγελματικών συμφερόντων, συσσωμάτωση σημαντική των οικονομικών επιστημόνων, κέντρο κοινών επιδιώξεων, αλλά και οργανισμό κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων. Με αριθμό μελών που υπερέχει άλλων Επιμελητηρίων ή Συλλόγων, κλάδων διαφορετικών του κοινωνικού και οικονομικού ψηφιδωτού, αποτελεί σύμβολο των εκάστοτε Κυβερνήσεων και καλείται να διαδραματίσει τον δικό του ρόλο ως στοιχείο ουσιαστικό του πολυκεντρισμού που υποστηρίζει το δημοκρατικό περιεχόμενο της ελληνικής κοινωνίας. Ως φορέας επαγγελματικών συμφερόντων και σύμβουλος των Κυβερνήσεων, διατηρώντας δυνατότητες παρέμβασης στις εξελίξεις και διαφυλάσσοντας επαγγελματικά δικαιώματα, αποτελεί δια νόμου κρίκο της αλυσίδας που πλέκει και στοιχειοθετεί την δημοκρατική κοινωνία μας.

Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από αμφιλεγόμενες εξελίξεις, σε μια περίοδο οφθαλμοφανών συγκεντρώσεων κεφαλαίου και απελευθέρωσης της αγοράς, που όμως δεν φημίζεται για το ηθικό περιεχόμενο των μηχανισμών της, σε χρόνους επικίνδυνους για τη μισθωτή εργασία ή για τον ελεύθερο επιστήμονα επαγγελματία, σε στιγμές αποθέωσης ενός άγριου ανταγωνισμού που συνοδεύεται από το <<μέγα όραμα>> της μεγιστοποίησης των κερδών, το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας καλείται να ενσωματώσει τις ελπίδες στα συμφέροντα των οικονομικών επιστημόνων διαφόρων κατηγοριών και ειδικεύσεων. Οφείλει να διαπνέεται από την υψηλή εκείνη αίσθηση της ευθύνης ενός φορέα που είναι διατεθειμένος να αγωνισθεί για τα επαγγελματικά συμφέροντα, τα οποία κατοχυρώνει, ανεξαρτήτως δεσμεύσεων που το πολιτικό γίγνεσθαι είναι δυνατό να επιχειρεί να του επιβάλει .

Τα συμφέροντα αυτά, οικονομικού κατεξοχήν περιεχομένου σχετίζονται με την συνεχή και δίκαιη σύγκρουση που πραγματοποιείται στο πλαίσιο της διανεμητικής διαδικασίας. Η σύγκρουση θα μεγεθύνεται, στο μέτρο που οι εργαζόμενοι και μεταξύ αυτών οι χιλιάδες των οικονομικών επιστημόνων, θα συνειδητοποιούν την πραγματωθείσα ανισοκατανομή που οι δήθεν νομοτελειακές εξελίξεις επέβαλαν και στην Ελληνική κοινωνία. Το Ο.Ε.Ε. είναι ένας σημαντικός θεσμός, χρήσιμος για τους οικονομικούς επιστήμονες και την κοινωνία, θα γίνει σημαντικότερος, όταν αποφασίσει να διαδραματίσει τον ρόλο που άλλα Επιμελητήρια, άλλων επαγγελματικών κλάδων, διαδραματίζουν ήδη, θέτοντας τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Πρόκειται για θέμα βούλησης και απόφασης για ουσιαστικές αντιπαραθέσεις με κριτικό περιεχόμενο, συνειδητές επιλογές και ξεκάθαρους στόχους. Οι Οικονομικοί Επιστήμονες ας αγκαλιάσουμε τον θεσμό, ας ανανεώσουμε τη δύναμη του συμμετέχοντας σ’ αυτόν κι ας στείλουμε το μήνυμα της απόφασης μας για διεκδίκηση των δικαιωμάτων που οι νόμοι και η αξιοπρέπεια επιβάλλουν.