Τρίζοντας ουσιαστικά τα δόντια, εμφανώς δυσαρεστημένος για το ότι αναγκάστηκε να υποχωρήσει, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επέτρεψε –στα λόγια τουλάχιστον– τη διεξαγωγή στο άμεσο μέλλον πρόωρων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα! Αυτό είναι το συμπέρασμα των όσων είπε την περασμένη Κυριακή σε συνέντευξή του στο Βήμα. «Είναι κυριαρχική απόφαση της Ελλάδας να διεξαγάγει εκλογές. Υπήρξαν πολλοί εντός και εκτός της Ελλάδας που διερωτήθηκαν αν η διεξαγωγή τους είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. (...) Εγώ είπα μία φορά πως δεν ξέρω αν είναι ό,τι καλύτερο να γίνουν σύντομα εκλογές στην Ελλάδα. Βρήκα πολύ έξυπνη την ιταλική απόφαση, να δοθεί περισσότερος χρόνος στην κυβέρνηση των τεχνοκρατών. (...) Αλλά μια και η Ελλάδα αποφάσισε, δεν χρειάζεται να συζητούμε πια γι’ αυτό», δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο Σόιμπλε.

 Τώρα, βέβαια, αυτό το «η Ελλάδα αποφάσισε» δεν έχει γίνει και τόσο σαφές. Ο πρωθυπουργός τραπεζίτης, Λουκάς Παπαδήμος, και οι δικοί του αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι τον προσδιορισμό του χρόνου των εκλογών. Ο ισχυροί οικονομικοί κύκλοι ούτε που θέλουν ν’ ακούσουν για εκλογές. Οι δε αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ έχουν εγγράφως και δημοσίως ζητήσει να παραμείνει η κυβέρνηση Παπαδήμου για ενάμιση χρόνο ακόμα.

 Η αδύνατη αυτοδυναμία της ΝΔ

 Μόνο ο Αντώνης Σαμαράς επιθυμεί εκλογές, και δικαίως, αφού είναι απολύτως βέβαιο ότι η Νέα Δημοκρατία –παρόλο που θα σημειώσει το χειρότερο ποσοστό της ιστορίας της σε βουλευτικές εκλογές!– θα βγει πρώτο κόμμα, αντικαθιστώντας το ΠΑΣΟΚ ως το ισχυρότερο «μνημονιακό» κόμμα του τόπου.

 Ο Αντώνης Σαμαράς ελπίζει βάσιμα ότι τώρα που θα αναδειχτεί σε ηγέτη του «μνημονιακού» στρατοπέδου θα γίνει εύκολα πρωθυπουργός, με τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ, με το οποίο, φυσικά, θα συγκυβερνήσει εκ νέου. Η δήθεν απέχθειά του προς τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι τίποτα περισσότερο από προεκλογικά φληναφήματα, όπως έχει ήδη αποδειχτεί εμπράκτως.

 Προεκλογικές πομφόλυγες είναι και τα όσα λέει ο Αντώνης Σαμαράς περί αυτοδυναμίας. Ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο δεν έχει η ΝΔ να πετύχει αυτοδυναμία, παρά τις πενήντα έδρες μπόνους που δίνει ο εκλογικός νόμος Παυλόπουλου, ο οποίος θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά.

 Το 33,48% με το οποίο συνετρίβη ο Κώστας Καραμανλής στις εκλογές του 2009 και το οποίο είναι μέχρι τώρα το χειρότερο ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας στις δεκατρείς εκλογικές αναμετρήσεις που έχουν γίνει από το 1974 μέχρι σήμερα (σε βουλευτικές εκλογές), αποτελεί... άπιαστο όνειρο για τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά στις επερχόμενες εκλογές!

 Η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να αισθάνεται πανευτυχής αν πιάσει ποσοστό στις κάλπες γύρω στο 30%. Ένα τέτοιο ποσοστό, όμως, δεν φέρνει αυτοδυναμία με τίποτα.

 Αμείλικτοι οι αριθμοί

 Βάσει του εκλογικού συστήματος, η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος εξαρτάται αποκλειστικά από το ποσοστό του και από το συνολικό ποσοστό που θα πάρουν όλα μαζί τα κόμματα που θα συμμετάσχουν στις εκλογές.

 Έτσι, αν το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής ανέλθει στο 5%, τότε το πρώτο κόμμα κατακτά την αυτοδυναμία με το 38,4% των ψήφων. Αν το συνολικό ποσοστό όσων μείνουν εκτός Κοινοβουλίου ανέλθει στο 10%, τότε το πρώτο κόμμα κερδίζει την αυτοδυναμία με ποσοστό 36,4%.

 Ο πρακτικός κανόνας είναι ο ακόλουθος: Για κάθε ποσοστό 1% περισσότερο που συγκεντρώνουν συνολικά τα κόμματα που μένουν εκτός Βουλής, το πρώτο κόμμα χρειάζεται 0,4% λιγότερο για να πετύχει αυτοδυναμία.

 Στις εκλογές των τελευταίων είκοσι χρόνων, το ποσοστό των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων κυμαίνεται σταθερά μεταξύ 4% και 5%. Μία μόνο φορά ξεπέρασε το 5% (5,23% το 1996) και μία μόνο φορά έπεσε κάτω από το 4% (3,07% το 2007).

 Φέτος, όμως, το πολιτικό σκηνικό εμφανίζεται πολυδιασπασμένο, κι έτσι δεν αποκλείεται το ποσοστό αυτών των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων να πάει πολύ ψηλά, αν κάποια αποτύχουν οριακά να μπουν στη Βουλή.

 «Μνημονιακός» πρωθυπουργός

 Αυτοδύναμος πρωθυπουργός, λοιπόν, αποκλείεται να γίνει ο Αντώνης Σαμαράς. Τώρα, όμως, που αυτός αναδεικνύεται σε ηγέτη του «μνημονιακού» στρατοπέδου και η ΝΔ στο ισχυρότερο «μνημονιακό» κόμμα, η πρωθυπουργοποίησή του σε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ είναι βέβαιη. Φυσικά, αυτό συνεπάγεται και την πλήρη πολιτική ομηρία του Αντώνη Σαμαρά στα νύχια του ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα φροντίσει, βεβαίως, να τον «ξεσκίσει» πολιτικά όσο το δυνατόν πιο σύντομα, για να του φάει την πρωτοκαθεδρία της συγκυβέρνησης.

 Αυτονόητο είναι ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θα προτιμούσε να κυβερνήσει μόνος του, αλλά ο ισχυρισμός του ότι επιδιώκει την αυτοδυναμία είναι εξίσου πολιτικά φαιδρός με τον ισχυρισμό του Βαγγέλη Βενιζέλου ότι παλεύει για να βγάλει το ΠΑΣΟΚ... πρώτο κόμμα!

 Μοναδική ελπίδα του Αντώνη Σαμαρά να γίνει πρωθυπουργός είναι πλέον να γίνει πρωθυπουργός του «μνημονιακού» στρατοπέδου, συνεχιστής της πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου και του Λουκά Παπαδήμου, κάτι που ίσως δεν τον ενθουσιάζει, αλλά δεν του δημιουργεί και κανένα πρόβλημα πολιτική συνείδησης, όπως αποδεικνύει η στάση του τους τελευταίους μήνες.

 Σαμαράς κατά Αριστεράς

 Η γραμμή που διαχωρίζει σήμερα την ελληνική κοινωνία σε δύο ανειρήνευτα στρατόπεδα είναι το Μνημόνιο. Οι Έλληνες είναι είτε «μνημονιακοί» –υπέρ, δηλαδή, της γερμανικής Κατοχής της πατρίδας μας και του εξανδραποδισμού του λαού της, μέσω της έσχατης οικονομικής εξαθλίωσης– είτε «αντιμνημονιακοί» – υπέρ, δηλαδή, της εθνικής κυριαρχίας και της άμεσης απόρριψης της οικονομικής πολιτικής που επιβάλλουν η ΕΕ και το ΔΝΤ.

 Ο Αντώνης Σαμαράς εδραίωσε τη θέση του ως ηγέτης της ΝΔ υποστηρίζοντας επί ενάμιση χρόνο με σθένος και προσωπικό πολιτικό κόστος έναντι των ξένων επικυρίαρχων και της εγχώριας ελίτ «αντιμνημονιακές» θέσεις.

 Από το Νοέμβριο υπέκυψε στις πιέσεις. Όχι μόνο έκανε στροφή 180 μοιρών, προσχωρώντας άνευ όρων στο «μνημονιακό» στρατόπεδο, αλλά τώρα πλέον αυτοπροβάλλεται ως ο ηγέτης του στρατοπέδου αυτού.

 Για να καλύψει την πολιτική κωλοτούμπα του, τύπου Καρατζαφέρη, προσπαθεί να συσκοτίσει τη διαχωριστική γραμμή της ελληνικής κοινωνίας, προκειμένου να παραπλανήσει όσους πίστεψαν στην «αντιμνημονιακή» γραμμή του όλο αυτό το διάστημα.

 Επιτίθεται εναντίον της Αριστεράς, αφού πλέον μόνο τα αριστερά κόμματα έχουν παραμείνει στο «αντιμνημονια- κό» στρατόπεδο. Εν τω γεννάσθαι είναι η απόπειρα να εκφραστούν πολιτικά οι «αντι- μνημονιακές» δυνάμεις του χώρου της ΝΔ με το κόμμα του Πάνου Καμμένου και του ΠΑΣΟΚ με το υπό ίδρυση κόμμα της Λούκας Κατσέλη και του Χάρη Καστανίδη, τα οποία ξεκινούν με καλές προοπτικές εισόδου στη Βουλή, αλλά, βε- βαίως, μένει να αποδειχτεί στην κάλπη το πραγματικό κύρος της πολιτικής τους απήχησης.

 Κάνει τη ΝΔ... ΕΡΕ!

 Δεν συμφέρει, όμως, τον Αντώνη Σαμαρά να ομολογήσει στους οπαδούς του ότι επιτίθεται εναντίον της Αριστεράς επειδή αυτή παραμένει σε «αντιμνημονιακές» θέσεις, ενώ ο ίδιος θέλει πλέον να εκλεγεί ως πρωθυπουργός των «μνημονιακών» δυνάμεων και των ξένων επικυρίαρχων, τους οποίους μέχρι προ μηνών καταδίκαζε. Πώς να πει στους συντηρητικούς ψηφοφόρους ότι ονειρεύεται να γίνει κι αυτός σαν τον... Γιωργάκη;!

 Για να συγκαλύψει όσο είναι δυνατόν την πλήρη μετάλλαξη της στάσης του έναντι του Μνημονίου, ο Αντώνης Σαμαράς καταφεύγει σε μια άκρως επικίνδυνη γραμμή: Επιχειρεί να φέρει τη ΝΔ πολλές, πολλές δεκαετίες πίσω, στην ανώμαλη μετεμφυλιακή εποχή της προδικτατορικής ΕΡΕ!

 Επιδιώκει ακριβώς αυτή τη στιγμή να διασπάσει τα κυρίαρχα «αντιμνημονιακά» αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων και να αναβιώσει όχι σε πολιτική ή ταξική βάση την αντίθεση Δεξιάς - Αριστεράς, που ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει, αλλά σε καθαρά εμφυλιοπολεμική βάση της δεκαετίας του 1950 ή του 1960!

 Ωφελείται το ΠΑΣΟΚ

 Δεν γνωρίζουμε πόσο επιτυχής θα είναι η προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά να διχάσει τον ελληνικό λαό για να πετύχει την υποταγή του στο Μνημόνιο και για να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός. Η Αριστερά είναι βέβαιο ότι θα αποδεχτεί την πρόκληση και θα συγκρουστεί ανελέητα μαζί του.

 Άκρως ωφελημένο, πάντως, από τη γραμμή Σαμαρά θα βγει σίγουρα το ΠΑΣΟΚ. Θα προσπαθήσει να την εκμεταλλευτεί για να κάνει να ξεχαστεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η επαίσχυντη πολιτική του, αυτοπροβαλλόμενο ως το κόμμα που βρίσκεται υπεράνω συγκρούσεων που έλαβαν χώρα σχεδόν εβδομήντα χρόνια πριν. Σε μια φάση που απειλείται με διάλυση, η γραμμή Σαμαρά θα του δώσει ισχυρές δυνατότητες ανάκαμψης. Το ΠΑΣΟΚ θα οφείλει ευγνωμοσύνη στον Αντώνη Σαμαρά!